Na het eten legde ik de kinderen uit dat we een van de eerste dagen in Engeland een bezoek zouden brengen aan Ikea Bristol. En dat ze daar allebei een nieuw dekbedovertrek mochten uitkiezen, en iets leuks voor hun kamers. Een lamp, of een kussen, of... Elise bedacht direct wat zij voor dekbedovertrek wil.
Gijs wist precies wat hij voor zijn kamer wil. Een vlaggenmast. Een echte, natuurlijk. We kregen er een uitleg bij over waar welk touwtje moest en dat er haakjes en ogen aan moesten om de vlag te kunnen hijsen.
woensdag 28 juli 2010
playbackshow 2010
It's not over till the fat lady sings. Of liever gezegd, het schooljaar is pas echt voorbij na de traditionele playbackshow.
zondag 25 juli 2010
luchtje
De allereerste doos is ingepakt. Doosje boeken, natuurlijk. Ik schat dat we maar 5% van de boeken meenemen. De rest blijft lekker thuis, boeken doe je helemaal geen plezier met verhuizen. Bovendien ontbreekt het ons Mews-huisje aan boekenkasten. Het is ingericht op kort-verblijf, met hang-leg-en-ladekasten maar plankruimte voor de Lezer is er niet. Dat gaan wij tijdelijk veranderen door er een paar verse Ivars in neer te poten. En de meest effectieve manier om die daar te krijgen, is niet te wachten tot we bij IKEA Bristol langs kunnen, maar ze gewoon mee te geven met de verhuizer. Er staat dus tegen de voorraad verhuisdozen en de rol bubblewrap een klein stapeltje planken een heerlijk houtluchtje uit te wasemen in de woonkamer.
vrijdag 23 juli 2010
dull
'Never a dull moment' beschrijft de status van de afgelopen maand vrij aardig, en het blijft nog zeker een dag of 10 zo. Eerst een acuut opkomende niersteen bij Mark waarvoor de verwijderoperatie al gepland was, maar die plotseling van de radar verdween, en nu door middel van een contrast-CT hopelijk echt kwijt blijkt te zijn. Daarbij een toch wat verdachte moedervlek bij Elise die even door een dermatoloog gezien moet worden. Een paar van die laatste-schoolweken met oververhitte kinderen die natuurlijk hoofdzakelijk ontploffen in het bijzijn van een oververhitte moeder, die nog even een van de grootste projecten van dit voorjaar afrondt. Een bejaarde huiskat die mocht oefenen op zijn reismedicatie en daarvan terstond uit zijn poezenbol ging, maar ook weer heelhuids op aarde terugkeerde. Een handvol feestjes, etentjes, borrels en barbecues, een auto die ineens niet meer wil schakelen en dan toch weer wel, een dak dat lekt na al drie reparaties, een verhuizing die bijna gaat plaatsvinden, een langdurige dialoog eerst met de scholen en aanverwante instanties in het buitenland en vervolgens met de leerplichtambtenaar in Nederland, kortom: het is hier één groot pretpark en we vermaken ons best.
Mijn mentale agenda houdt op na volgende week maandag. Of het werkelijk dull wordt, durf ik niet te zeggen. Ik vermoed van niet. En da's ook wel best. Maar een maand waarin de enige twee vaststaande taken zijn 'verhuizer ontvangen' en 'schooluniformen kopen' is eigenlijk ook best welkom.
Mijn mentale agenda houdt op na volgende week maandag. Of het werkelijk dull wordt, durf ik niet te zeggen. Ik vermoed van niet. En da's ook wel best. Maar een maand waarin de enige twee vaststaande taken zijn 'verhuizer ontvangen' en 'schooluniformen kopen' is eigenlijk ook best welkom.
donderdag 22 juli 2010
woensdag 21 juli 2010
doorgemeten
Vanmiddag plingplongde er een authentiek uitziende KPN meneer aan de deur, met een knappe gereedschapskist aan zijn zijde. Hij had een nette ID en een groen-blauw belogo'd busje dus Het Was Een Echte. "Mag ik uw telefoonlijn even doormeten?" vroeg hij beleefd. De buurman had onlangs wat telefonische bereikbaarheidsissues gemeld en vanuit de centrale had men geconstateerd dat er ergens in de staat van onze lijnen iets rot was. Die KPN touwtjes houden het tenslotte ook niet tot in de eeuwigheid vol.
Het was nog een hele kluif om het aansluitpunt te vinden, wij zijn zelf hoofdzakelijk geïnteresseerd in onze glasvezel en dat telefooncontact hebben we bij overname van het pand gewoon voor lief genomen. Het ding bleek, na verwijdering van de vloerplaat van de meterkast en het opwaaien van een paar dozijn spinnenlijken met aanhangend rag, gewoon net onder vloerniveau te zitten. "Ingekort." constateerde de KPN meneer droog. Ingekort betekende in dit geval: met groene koperroest op de draadjes, vanwege het vocht. Kennelijk is het niet de bedoeling om op eigen houtje draadjes in te korten, maar dat kan zomaar drie bewoners geleden gebeurd zijn. De apparatuur mat door, de monteur sleutelde en knutselde, zijn collega mepte er nog handig een net nieuw contactdoosje overheen en klaar was het.
"Had u eigenlijk wel eens last van gekraak of slechte ontvangst?" vroeg hij.
Ja, dat hadden we zeker wel, maar wij weten dat altijd aan de ouderdom van onze DECT toestellen, waarvan de meest authentieke lange tijd met tie-wraps aan elkaar werd gehouden na een bijna dodelijke stuiter op de 020-tegelvloer.
"Komt door de lijn. Ik heb nu de reservelijn aangezet."
Aha. Dus het lag niet aan Siemens EN kennelijk liggen er reservelijnen in elk huis voor het aansluiten?
Het was weer een leerzame middag.
Het was nog een hele kluif om het aansluitpunt te vinden, wij zijn zelf hoofdzakelijk geïnteresseerd in onze glasvezel en dat telefooncontact hebben we bij overname van het pand gewoon voor lief genomen. Het ding bleek, na verwijdering van de vloerplaat van de meterkast en het opwaaien van een paar dozijn spinnenlijken met aanhangend rag, gewoon net onder vloerniveau te zitten. "Ingekort." constateerde de KPN meneer droog. Ingekort betekende in dit geval: met groene koperroest op de draadjes, vanwege het vocht. Kennelijk is het niet de bedoeling om op eigen houtje draadjes in te korten, maar dat kan zomaar drie bewoners geleden gebeurd zijn. De apparatuur mat door, de monteur sleutelde en knutselde, zijn collega mepte er nog handig een net nieuw contactdoosje overheen en klaar was het.
"Had u eigenlijk wel eens last van gekraak of slechte ontvangst?" vroeg hij.
Ja, dat hadden we zeker wel, maar wij weten dat altijd aan de ouderdom van onze DECT toestellen, waarvan de meest authentieke lange tijd met tie-wraps aan elkaar werd gehouden na een bijna dodelijke stuiter op de 020-tegelvloer.
"Komt door de lijn. Ik heb nu de reservelijn aangezet."
Aha. Dus het lag niet aan Siemens EN kennelijk liggen er reservelijnen in elk huis voor het aansluiten?
Het was weer een leerzame middag.
dinsdag 20 juli 2010
roosjesmiddag
De rest van de beschaafde wereld heeft al weken vakantie, en komt uitgerust en gebruind terug van drie weken Frankrijk, terwijl ons kroost dapper doorbikkelt in 33 graden. Gisteren was de traditionele roosjesmiddag, waar de school de ouders die dit jaar weer meehielpen, bedankt.
zondag 18 juli 2010
ouwe meuk
Sinds wij geen kabelaansluiting meer hebben, heeft onze parental guidance haast totalitaire vormen aangenomen. We konden al aardig controleren dat er geen afzichtelijke mangazooi vermengd met Mattel-reclames het huis binnenstuiterde door bepaalde zenders van een pincode te voorzien, maar zoiets heeft natuurlijk maar beperkt effect. Ongeveer tot je kind slim genoeg is om de passcode te kraken. Nu we geen passcodes meer te kraken hebben, maar gewoon een vette harde schijf en geen live feed, is het domweg aan ons welke films en series er wel en niet op de AppleTV staan.
In het afgelopen jaar waren dat hoofdzakelijk Engelstalige items, bij voorkeur zonder ondertiteling, om het oppikken van Engels zo goed mogelijk te faciliteren. Maar met ons aanstaand vertrek in gedachten, maken we nu de omgekeerde beweging en voegen er vooral Nederlandstalige classics aan toe. Van Ja zuster Nee zuster, Minoes en Kikkerdril tot de nagesynchroniseerde Pippi Langkous uit 1976 (tv uit 1976!! bent u daar nog?), alles wordt met gejuich ontvangen en met zo mogelijk nog meer verve geconsumeerd door onze bankaardappeltjes.
En nu kijken ze alweer voor de derde achtereenvolgende keer naar Lang Leve De Koningin. Uit 1995 alweer. Zo zie je maar: ouwe meuk rulez.
In het afgelopen jaar waren dat hoofdzakelijk Engelstalige items, bij voorkeur zonder ondertiteling, om het oppikken van Engels zo goed mogelijk te faciliteren. Maar met ons aanstaand vertrek in gedachten, maken we nu de omgekeerde beweging en voegen er vooral Nederlandstalige classics aan toe. Van Ja zuster Nee zuster, Minoes en Kikkerdril tot de nagesynchroniseerde Pippi Langkous uit 1976 (tv uit 1976!! bent u daar nog?), alles wordt met gejuich ontvangen en met zo mogelijk nog meer verve geconsumeerd door onze bankaardappeltjes.
En nu kijken ze alweer voor de derde achtereenvolgende keer naar Lang Leve De Koningin. Uit 1995 alweer. Zo zie je maar: ouwe meuk rulez.
zaterdag 17 juli 2010
d'r heeft er een B en dat is pri-himaaaaa...
Drie maanden na het A-diploma en op de valreep, niet meer durven hopen en toch nog gelukt vóór ons vertrek!
dinsdag 13 juli 2010
maandag 12 juli 2010
knetter
Er zijn van die dingen die je dag kunnen maken of breken. Momenteel is dat vooral het weer. Ik ben reuze tevreden met een paar stevige buien, zolang ze tenminste niet voor de vierde maal daklekkage veroorzaken nadat ons driemaal was verzekerd dat het nu hersteld was. Helaas deden ze dat wel.
Maar veel vaker zijn het van die kleine nagjes, na een half uur ben je ze wel weer vergeten maar op het moment zelf denk je elke keer weer "O JA GRMBLPFT!"
Vandaag heb ik me voor de zoveelste maal weer hypertensief de gruift geërgerd aan de winkelkarren van Albert H. uit Z. Wat er mankeerde aan de ouderwetse metalen rammelbakken weet ik niet, maar ik weet precies wat er mis is met de nieuwerwetse plastikken karren. Ze geleiden niet. Ze hebben wieltjes die kennelijk elke elektronenuitwisseling met de grond vermijden. Met als gevolg dat je bij ieder bosje lenteui of doosje prairie-eieren dat je uit het schap neemt, een statische opduvel krijgt. En ik haaaaaat statistiek, uit de grond van mijn hart.
Ik probeer de zakjes biocruesli laf met de zelfscanner opzij te duwen in de hoop dat dat vast wat bliksem afleidt, maar elk blikje tomatenprut is weer goed voor een mini-onweertje. Het helpt niet als je je dan ook nog opwindt over Optimel, die weliswaar heus fijne smaken drinkyoghurt maakt (vooral de in dit huishouden zo begeerde limoen), maar meent daar zoetstoffen doorheen te moeten pleuren. Bah, bah, bah. Doet u mij alstublieft Gewoon Suiker? Dat kan ik zelf wel gezond doseren. Dank u.
Dat ene ding dat mijn dag meteen weer goed maakte, stond twee schappen verderop. Een twelve-pack blikjes Coca-cola, met op het plastic omhulsel de volgende, geweldige, onwaarschijnlijke mededeling: "Coca-cola bevat suiker die energie levert en past DAAROM bij een actieve levensstijl." Whoehahahahaha, wat een geweldig excuus. Die onthoud ik, ook in mijn cola blief ik namelijk geen zoetstoffen.
Maar veel vaker zijn het van die kleine nagjes, na een half uur ben je ze wel weer vergeten maar op het moment zelf denk je elke keer weer "O JA GRMBLPFT!"
Vandaag heb ik me voor de zoveelste maal weer hypertensief de gruift geërgerd aan de winkelkarren van Albert H. uit Z. Wat er mankeerde aan de ouderwetse metalen rammelbakken weet ik niet, maar ik weet precies wat er mis is met de nieuwerwetse plastikken karren. Ze geleiden niet. Ze hebben wieltjes die kennelijk elke elektronenuitwisseling met de grond vermijden. Met als gevolg dat je bij ieder bosje lenteui of doosje prairie-eieren dat je uit het schap neemt, een statische opduvel krijgt. En ik haaaaaat statistiek, uit de grond van mijn hart.
Ik probeer de zakjes biocruesli laf met de zelfscanner opzij te duwen in de hoop dat dat vast wat bliksem afleidt, maar elk blikje tomatenprut is weer goed voor een mini-onweertje. Het helpt niet als je je dan ook nog opwindt over Optimel, die weliswaar heus fijne smaken drinkyoghurt maakt (vooral de in dit huishouden zo begeerde limoen), maar meent daar zoetstoffen doorheen te moeten pleuren. Bah, bah, bah. Doet u mij alstublieft Gewoon Suiker? Dat kan ik zelf wel gezond doseren. Dank u.
Dat ene ding dat mijn dag meteen weer goed maakte, stond twee schappen verderop. Een twelve-pack blikjes Coca-cola, met op het plastic omhulsel de volgende, geweldige, onwaarschijnlijke mededeling: "Coca-cola bevat suiker die energie levert en past DAAROM bij een actieve levensstijl." Whoehahahahaha, wat een geweldig excuus. Die onthoud ik, ook in mijn cola blief ik namelijk geen zoetstoffen.
zondag 11 juli 2010
loodjes
De laatste loodjes zijn spreekwoordelijk gewichtig hier. Op de muur achter de eettafel hangt sinds twee weken een kalender. Daar staan alle 'events' op tot aan verdwijnpunt nul: de Union Jack op 2 augustus, die symbool staat voor ons vertrek. Iedere dag wordt er trouw een hokje van een rood kruis voorzien, maar het lijkt wel of de overige hokjes zich in extra hoog tempo vullen.
Er zijn wat spectaculaire, zoals de grote UTS vrachtwagen op de woensdag ervoor, of het komend weekend dat tot de rand toe gevuld is met feestjes, gasten en een diplomazwemmer. Er zijn gelukkig ook nog lege hokjes, maar daar staat niet in dat er nog hard gewerkt zal moeten worden omdat we zoveel mogelijk klusjes en werk af willen hebben voor vertrek.
Ik ben benieuwd hoe de eerste week in Bath gaat zijn, vermoedelijk liggen we compleet op apegapen met zijn vieren. Dat aanschaffen van schooluniformen kan in de tweede week ook wel.
Er zijn wat spectaculaire, zoals de grote UTS vrachtwagen op de woensdag ervoor, of het komend weekend dat tot de rand toe gevuld is met feestjes, gasten en een diplomazwemmer. Er zijn gelukkig ook nog lege hokjes, maar daar staat niet in dat er nog hard gewerkt zal moeten worden omdat we zoveel mogelijk klusjes en werk af willen hebben voor vertrek.
Ik ben benieuwd hoe de eerste week in Bath gaat zijn, vermoedelijk liggen we compleet op apegapen met zijn vieren. Dat aanschaffen van schooluniformen kan in de tweede week ook wel.
donderdag 1 juli 2010
ambitie
Gijs komt zich beklagen bij mij: 'Mijn broek is vies.'
Op volwassen leeftijd zijn dat soort dilemma's altijd een stuk minder spannend dan als kleuter, dus ik zeg '...dan trek je een schone aan?'
Even later komt hij beneden.
Lange joggingbroek, overhemd met lange mouwen over zijn shirt, stropdasje.
'Heb je het niet heel warm zo Gijs?'
Het antwoord is anders dan verwacht.
'Mama, hebben wij koolen?'
'Kolen?'
'Voor op het gras.'
En toen ging mij een lichtje op. Gijs was, voor even dan, bondscoach.
Na een kwartiertje buiten te hebben rondgedribbeld, met bal in de hand, ondertussen druk gebarend en mompelend, zwetend in 32 graden met zijn extra warme kleding, hield hij het weer voor gezien met de voetbalambities.
Op volwassen leeftijd zijn dat soort dilemma's altijd een stuk minder spannend dan als kleuter, dus ik zeg '...dan trek je een schone aan?'
Even later komt hij beneden.
Lange joggingbroek, overhemd met lange mouwen over zijn shirt, stropdasje.
'Heb je het niet heel warm zo Gijs?'
Het antwoord is anders dan verwacht.
'Mama, hebben wij koolen?'
'Kolen?'
'Voor op het gras.'
En toen ging mij een lichtje op. Gijs was, voor even dan, bondscoach.
Na een kwartiertje buiten te hebben rondgedribbeld, met bal in de hand, ondertussen druk gebarend en mompelend, zwetend in 32 graden met zijn extra warme kleding, hield hij het weer voor gezien met de voetbalambities.
zondag 27 juni 2010
monkey testing
Zoals elk jaar bezochten we ook deze zomer weer het familieconcert van het Helikon symfonieorkest. Ditmaal hadden ze echt een gouden formule na afloop: medewerkers van het CKE en orkestleden gaven de kinderen de gelegenheid om instrumenten uit te proberen. Dát lieten Gijs en Elise zich geen twee keer zeggen.
Bedroevende fotokwaliteit is courtesy iPhone OS3.
Bedroevende fotokwaliteit is courtesy iPhone OS3.
zaterdag 26 juni 2010
bondscoach
Toen van der Sar aankondigde niet meer voor Oranje te zullen voetballen, besloot ik niet meer naar voetbal te kijken. Want komop zeg, zonder van der Sar is zo'n wedstrijd maar half zo leuk. Maar ik moet toegeven, dit WK ben ik toch behoorlijk op de hoogte, ik heb al meer wedstrijden gezien in de laatste 10 dagen dan in de voorgaande tien jaar bij elkaar. En ik beleef oprecht plezier aan sommige wedstrijden, zoals aan Slowakije-Italië. Maar '16 miljoen bondscoaches', daar hoor ik niet bij.
Elise wel.
Tijdens Engeland-Slovenië hoorde ik vanachter de iMac ineens "AHHHWWW! Rooney! Paal! Jammurrrrr."
Nu is de vraag uit welk onderdeel van de genenmix dit kwam...
Elise wel.
Tijdens Engeland-Slovenië hoorde ik vanachter de iMac ineens "AHHHWWW! Rooney! Paal! Jammurrrrr."
Nu is de vraag uit welk onderdeel van de genenmix dit kwam...
incentive
De komende weken zal er nog veelvuldiger gezang uit de schuur klinken. Gijs is hard aan de slag: hij heeft zojuist bij de bouwmarkt zijn eigen gereedschapskist mogen uitzoeken, met een hamer, een zaag, handboortjes, schroevendraaier en tang en het nodige aan ijzerwaren. Dit was de beloofde en vandaag dan ook verdiende incentive voor het zelf fietsen. Het mag dan even geduurd hebben voordat Gijs besloot dat hij het kon, toen was het ook in een dag of 10 gepiept. Nu fietst hij elke dag iets minder slingerend mee naar school, nog over de stoep maar met een hoofd alsof hij nooit iets anders deed. Wel zo handig, want komend schooljaar gaat er niet veel van komen, van fietsen.
En nu wordt er dus gewerkt in de schuur, al de hele middag. De echte doehetzelver kén niet zonder gereedschapskist.
En nu wordt er dus gewerkt in de schuur, al de hele middag. De echte doehetzelver kén niet zonder gereedschapskist.
woensdag 23 juni 2010
heel veel fikkies
Je opties zijn natuurlijk beperkt als je een naam moet geven aan een kerk. Het aantal heiligen van enig statuur is tamelijk beperkt. Ook de aanpalende scholen zijn dus navenant weinig origineel benaamd.
Ik wil de toekomstige school van Gijs en Elise bellen, omdat ze a-modern zijn en dus geen enkele vorm van web-presence hebben, behalve een vermelding in een algemeen overzicht van scholen. Dat moet te googelen zijn, dus ik tik in 'St Andrews CofE Primary School'.
Dat levert meer dan 9 miljoen resultaten op.
De eerste pagina vertelt me over
St Andrews Preston
St Andrews Brighton
St Andrews Chedworth
St Andrews Cobham
St Andrews Wirral
St Andrews Buckland
St Andrews Plymouth
St Andrews Headington
St Andrews Soham
St Andrews Woodhall Spa
St Andrews Barnt Green
en zo voort.
Ik wil de toekomstige school van Gijs en Elise bellen, omdat ze a-modern zijn en dus geen enkele vorm van web-presence hebben, behalve een vermelding in een algemeen overzicht van scholen. Dat moet te googelen zijn, dus ik tik in 'St Andrews CofE Primary School'.
Dat levert meer dan 9 miljoen resultaten op.
De eerste pagina vertelt me over
St Andrews Preston
St Andrews Brighton
St Andrews Chedworth
St Andrews Cobham
St Andrews Wirral
St Andrews Buckland
St Andrews Plymouth
St Andrews Headington
St Andrews Soham
St Andrews Woodhall Spa
St Andrews Barnt Green
en zo voort.
maandag 21 juni 2010
donkerblauw zal het zijn
Daar is-ie dan, vandaag eindelijk in de groene bus: de bevestigingsbrief van de plaatsingsinstantie die alle schoolplaatsingen voor alle state schools van Bath en omstreken doet. Gijs en Elise worden komend schooljaar leerlingen van St. Andrews CofE Primary school. Twee plaatsen op dezelfde school krijgen was nog best spannend, en het is wel een opluchting dat het dan toch gelukt is.
Donkerblauw is de kleur. De kleur van de sweaters en de vestjes en de tassen en de uniform-ruitjesjurkjes van de meisjes. Met hagelwitte polootjes en vast wel een door Gijs zo hevig verlangde das.
Donkerblauw is de kleur. De kleur van de sweaters en de vestjes en de tassen en de uniform-ruitjesjurkjes van de meisjes. Met hagelwitte polootjes en vast wel een door Gijs zo hevig verlangde das.
zondag 13 juni 2010
Abonneren op:
Posts (Atom)