plaatjes

Wat is dat toch, dat sommige beelden in je hoofd zich ineens opdringen? Waarom komen bepaalde plaatjes terug, en dan vooral niet noodzakelijk de mooiste, de beste, de glanzende, maar juist de allergewoonste of de willekeurige? Op vakantie in Vancouver had ik het ineens tegen het einde: ik had geen heimwee, maar ik dacht plotseling met een soort van weemoed... aan de A50 bij Nistelrode. Waarom? Waarom díe plek, waarom dát? Ik heb niks met de A50, niks met Nistelrode, en toch dacht ik: 'ja... de A50 bij Nistelrode'. Vanochtend had ik hetzelfde met wat voor mij blijkbaar een icoon is van mijn eigen verleden. Ik zag ineens precies voor me de Grote Marktstraat in Den Haag, zoals die vroegâh was, voor de Randstadrail er liep. Toen er nog gewoon trams over straat gingen. Hoe de doorgang van de Hema naar de Bijenkorf eruit zag, dat het in mijn herinnering daar herfst is en het begin van de avond, en de spanning van 'in de stad zijn en iets gaan kopen'.