Het is een vlakte van beton en metaal: de gebouwen van LogicaCMG en VGZ, een parkeergarage ertussendoor en de enorme ramps die skaters graag gebruiken als hangout. 's Ochtends voor zevenen is het er kalm. In de kantoren zijn de beveiligingsmedewerkers de enige aanwezigen, een enkele vroege vogel uitgezonderd. Op een van de pleinen wordt gewerkt: hekken, pilonnen. Hoogwerker, kraan, vrachtauto's, zwaailichten. Dit is een stadsvlakte.
En tóch, en toch groeit er zomaar een kleine eenjarige van een of andere boom vanuit de diepte van de parkeergarage naar het licht toe. Langs die gevel van glas en staal komt-ie naar boven. 't Is maar een iel sprietje, met aan elke kant een paar blaadjes, maar hij ís er. Het bewijs dat mensen, als ze niet onafgebroken en eindeloos hun best doen om de baas te blijven, in no time overwoekerd zullen worden door de natuur. Nu ik erop ga letten, zie ik nog meer bewijzen. Naast straatmeubilair en onder bankjes groeien kleine stevige graspolletjes. Onder de schaarse telefooncel (hoezo telefooncel? wie gebruikt er nog een openbare telefooncel?) staat een klavertje zijn best te doen.
Vijf jaar geen onderhoud en het station van Eindhoven bestaat niet meer. Dan ligt er een prachtig stukje jungle daar.
maandag 17 september 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Ik kan me nog herinneren dat die gebouwen er nog niet stonden. T was een groot hobbelig grasveld, met een klein (!) busstationneke erop. Een zomerse week per jaar kwam de kermis die tussen t station en de (nu) Fontys hogeschool stond. De wijk ertussen was nog niet bedacht: de graspollen en honde(n)drollen waren er de baas.
Een reactie posten