kus

Gijs is al lang kieskeurig over door wie hij wel of niet gekust wil worden. Als Elise hem bij de Stampers eens hartelijk gedag zegt, veegt hij steevast met zijn mouw over zijn gezicht. IEKS! Een kus van je zus!

Hoe diep dat zit, merk je als je 's avonds het licht uit gaat doen op zijn kamertje. Als ik hem nog een heel zacht, haast onmerkbaar kusje geef, gaat toch -al slapend- zijn handje naar zijn wang. Wég met die kussen!