Op het vliegveld strijken we neer op een paar stoelen bij een gate die niet in gebruik is. Aan de andere kant van het platform besneeuwde heuvels. En dan kijk ik nóg eens opzij - en wég zijn de heuvels! Compleet verdwenen in enkele seconden, achter een egaal, ondoordringbaar en frisgewassenlakenswit gordijn. Is het mist of fijne sneeuw? Het Braathens toestel dat voorbij taxiet is alleen te zien aan het kleine lampje op de vleugel, de rest is totaal onzichtbaar. Dat kan nog leuk worden.
Het is sneeuw. Dat blijkt als er een kolonne sneeuwschuivende bulldozers uit de dienstensector aan de overkant gereden komt. Niet twee, niet vier of zes, nee, minstens twaalf grote sneeuwschuivers draaien seconden na elkaar elegant het platform op, knallend van geelheid en in de maat begeleid door hun oranje zwaailichten. Alsof het ijsdansers zijn, gaan ze synchroon langs en schuiven in lange stroken de sneeuw van het bitumen. Een choreografie voor werkverkeer.
vrijdag 14 december 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten