this is the moment

'Jij kan geen baby's meer krijgen hè mama?' meldde Elise gisteren plompverloren.
'Oh - is dat zo?' was mijn eerste reactie - want voor zover ik weet is er niet zoveel veranderd in de randvoorwaarden daarvoor ten opzichte van vier of zes jaar geleden. Hoogstens dat ikzelf vier of zes jaar ouder ben en mijn capaciteiten op dat gebied dus vier of zes jaar belegener dan toen zijzelf op komst was.
'Ja, want jij hébt al twee baby's gekregen.'

Aha. Dus dan zit je aan je tax.
'Maar de mama van T. dan?' vraagt Mark. 'Hoeveel baby's heeft die gekregen?'
Elise denkt na.
'Ehhh, L., en N. en toen T. - drie!'
Dat opent perspectieven.
'En een papa heb je ook nodig om een baby te krijgen.'

Na mijn bevestigende antwoord verwacht ik de hele reeks vervolgvragen. Maar ons gesprek over de wonderen van het menselijk lichaam neemt een verfrissende wending.
'Mama - die buisjes waar je bloed door gaat, hoe heten die ook al weer?'
'Die heten aderen.'
'Zitten die ook in je lippen?'
Wonderen genoeg te ontdekken, daar heb je niet persé een baby voor nodig.