zaterdag 16 februari 2008

foxgloves

In de drie-en-een-half jaar dat wij een eigen tuin hebben, kreeg ik langzaam maar zeker een hekel aan vingerhoedskruid. Zeker, op het moment dat ze bloeien zijn ze onweerstaanbaar, zo roze en lila, die lange reeksen klokjes waar dikke hommels bijna helemaal in verdwijnen zodat je alleen nog hun harige bruine konten eruit ziet steken terwijl er in het klokje luidop gezoemd wordt. Maar op alle andere momenten van het jaar bedekken ze je hele tuin in rattentempo met hun dikke groene bladeren. Oók je kruidenbed. Oók je kwetsbare aardbeitjes. Dwars door de struiken heen steken de opzichtige kronen naar boven. Vandaag heb ik de eerste lading weggehaald. Achterin mogen ze blijven, maar mijn salie en oregano hebben weer even de ruimte. Ineens blijkt er ook bieslook te staan. En de rozemarijn haalde opgelucht adem.

Geen opmerkingen: