We aten linzensoep en er waren ook kleine broodjes. Gijs beperkt zich doorgaans tot zijn kleine broodje, maar wil daar wel erg graag boter op. Dat kan natuurlijk. Nu had ik ook een heerlijke rauwmelkse boerencamembert, zo'n stinkerd. Zoeen waarbij de rest van het gezin de koelkast niet vlug genoeg dicht kan meppen. Altijd te laat, de explosieve walm heeft zich al verspreid door de (bij)keuken. Muwhahaha, de wraak van de kaas.
Gijs wees op het doosje. 'Wat is dat?'
'Dat is stinkkaas Gijs.'
Ik verwachtte dat het daar wel bij zou blijven, maar Gijs zei: 'Mag ik ook stinkkaas op mij' broodje?'
'Natuurlijk mag jij dat. Ik zal het je eerst even laten ruiken.'
Gijs snuffelde behoedzaam aan het in cellofaan gewikkelde schijfje.
'Lekkere stinkkaas, mama.'
Hij schrok niet, integendeel. Dat wilde hij ook wel.
Hij kauwde tevreden een half plakje camembert weg.
Toen vond hij het genoeg.
Da's al heel wat, voor een eerste medestander op het gebied van stinkkaas.
vrijdag 29 februari 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten