De lente is nu serieus aangebroken. Elise heeft al dagenlang 'project' over jonge dieren ('...want die worden geboorte op de boerderij.') en sleept knuffels en Schleich koeien mee heen en weer naar school.
In de klas staat de water/zandtafel momenteel gevuld met sloot, bakstenen en een half miljoen kwakbollen in gevarieerde stadia van ontwikkeling. Een klein stootje van een kleuterknie is voldoende voor serieuze paniek en tienduizenden staartjes die een paar seconden driftig zwiepen om daarna weer op hun hangplek tot stilstand te komen om zich zo in alle rust door te ontwikkelen tot beesten-met-pootjes (dit gebeurt, zo verzekerde meester Ad, altijd bij voorkeur in het weekend...)
Onderweg naar huis zie ik in het park de eerste eendekuikens rondjes peddelen met hun aandoenlijk kleine zwemvliesjes. Vroeger, op de kade, hadden we heel wat meer zwemmende fauna in de buurt. Elise kon op haar eerste verjaardag al koet zeggen, ik denk niet dat Gijs het verschil tussen een koet en een eend weet. Hij vroeg laatst wel 'wat zijn die grote witte mama?', en toen ik uitlegde dat dat ganzen waren, informeerde hij wat voor geluid die maken. Ik probeerde zo goed mogelijk het verschil tussen kwak en gak te imiteren en daarna heeft hij een kwartier lang ge-gakt.
Onder de treurwilg zit een fuut op haar nest. Veren als een badpuff opgezet, snavel trots omhoog. Om het nest zwemt een nerveuze partner controlerondjes, klaar om op iedere indringer in te hakken. Nog even en zijn pluisbollen met pyjamastreepjes zijn ook klaar.
vrijdag 4 april 2008
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten