zielig?

Hoe sneu kun je zijn. Gijs is niet fit, maar heeft wel geregeld de slappe lach. Daarom besloten we vanochtend toch maar naar de verjaardag van opa Bert te gaan, want een feestje, dat willen we niet missen natuurlijk. Iedereen vermaakte zich opperbest, maar Gijs, die op de heenreis al in slaap viel, werd gaandeweg steeds stiller. De hoogrode wangen kwamen dus niet alleen van de opwinding over de treinbaan en de meccano. Uiteindelijk kroop hij op schoot en viel in slaap. Plannen dus omgegooid. Oorspronkelijk zou ík de trein nemen, en Mark met auto en kinderen nog verder reizen. Inmiddels is Elise met papa op pad, en reed ik een koortsige Gijs naar huis. We verwachtten dat hij de volle anderhalf uur zou slapen. Integendeel. Gijs was wakker, keek met lodderige oogjes uit het raam, een jamboterham in zijn knuist geklemd (die er compleet intact weer uit kwam), en zei niets. Behalve, af en toe, een droog commentaar op voorbijzoevend landschap: 'Graafmachine. Hijskraan. Hoogwerker.'