feestnummers

Vandaag was het weer zover: samen naar de echte enige K3!. Elise wist zowaar nog een heleboel van het vorige concert, twee jaar geleden, toen ze net zo oud was als Gijs nu. Dit keer hoefden we niet ver weg. Het IJssportcentrum is 3 dagen lang, 8 voorstellingen lang, afgeladen vol met papa's, mama's, opa's en oma's omringd door stuiterende 1-8 jarigen. De verhouding meisjes-jongens is zo'n beetje 6:1, maar dat boeide Gijs geen ene moer (als het hem al opviel). Het leeftijdszwaartepunt lag zo rond de 5 en alles droeg staartjes, rokjes, frutselshirtjes en roesjesjurkjes. Voor een evenement van deze omvang moest letterlijk een dozijn parkeerwachten in oranje hesjes komen opdraven.
En dan de show zelf. Een flinterdun verhaaltje, veel gehuppel en gespring van het sjowballet, gouwe-ouwen. K3 die majestueus en magistraal hun ding doen, even opgewekt en fris als altijd. Een videowall die hier en daar een écht leuk effectje gaf, zoals de percussie-olievaten waar de dansers op speelden (en die er in werkelijkheid helemaal niet waren) of de metershoge discobal. Geen pyro dit keer, wel een fuchsiaroze taart-van-een-decor, met overvloedig veel lampjes, glitters en kleurige strikken en linten.
Ik zat net twee rijen boven de rechtse vaste camera, en helemaal aan de buitenrand, dus ik had een prachtig zicht op wat deze pro met zijn gigantische Fujinon op de schermen liet zien. Ook ik heb me dus prima vermaakt. Maar toch ook en vooral om de kinderen die zo ontzettend genoten hebben.