dinsdag 23 september 2008

42 miljoen

Met kinderen kun je aangenaam abstracte, existentialistische gesprekken voeren. We zijn aan het tellen. Mark en ik stoppen allebei bij 42.
"Zo," zegt Mark, "en dat was de laatste."
Elise kijkt verbaasd. "Niet! 42 is niet de laatste hoor!"
"Jawel hoor!" zeggen wij in koor.
"Niet!"
"Wat is dán de laatste?"
Het antwoord komt direct, en heel stellig: "Miljoen!"
Aha. Kennelijk is miljoen het grootst voorstelbare op dit moment. Zelfs als wij suggereren dat misschien miljoen-één ook wel iets is, blijft het eindoordeel gelijk. Miljoen it is.

Geen opmerkingen: