aapopa

Ik heb afgelopen week een vijf-minuten-kleuter-uitleg in elkaar geflanst over de oerknal en de evolutietheorie.

Mijn rationele aard moest tegenwicht bieden aan de kleuterfantasiën die tijdens de lunch over de tafel rolden. Wie had de wereld gemaakt: God? Allah? Sinterklaas? Ik heb in sneltreinvaart een en ander toegelicht over oerknallen en samenklonterend hemelgruis, land en oceanen, vissen en dino's en apen die na heel veel keren je opa-opa-opa-opa-opa's-en-dan-tot-morgenochtend-weer-door-opa-zeggen hadden kunnen zijn. Omdat ze steeds een stukje rechterop gingen lopen, en omdat ze slimme dingen konden bedenken zoals het gebruiken van een steen als mes of hamer, en vooral omdat ze met elkaar gingen praten.

Elise hoorde het ademloos aan. Het opa-opa-opa-veel iteraties-aap! verhaal wist ze in elk geval twee dagen later nog.