donderdag 11 december 2008

leesleesleezzzzz z z z z

Vanuit de kamer naast mij komen driftige leesgeluiden. Elise ligt in bed en leest De kat in de gordijnen, en geniet net zo van de korte verhalen als ik op haar leeftijd. Gelukkig hadden we toen nog geen AVI-ik-leg-je-leeslol-aan-banden. Het bestond net maar ik kan me niet herinneren dat ik me ooit heb gestoord aan een AVI-aanduiding op een boek. Elise wel, die dacht oprecht dat ze alles hoger dan AVI-4 nog niet 'mag' lezen, en het heeft lang geduurd voordat we dat idee weer hadden weggemasseerd. Een kind dat zonder enig haperen 'wij zoeken parttime (uitgesproken als 'part tieme') medewerkers, interesse: kijk op www.ah.nl (uitgesproken als 'ah! punt en-el OH nee, AAA HAAA punt en el want dat is Albert Heijn!')' leest, mag van mij AVI-alles uit de kast trekken. Dat is nu langzaam doorgedrongen. Ze leest nu voor haar plezier. Na enkele bladzijden Dolf Verroen hoor ik langzaam het lichtje uitgaan. Opeens is het stil. Morgen weer verder.

1 opmerking:

Anoniem zei

Ik moet terugdenken aan een oktoberavond in 1978 in een bungalow in Saarburg. Een vijfjarige, Irene genaamd, heeft die dag "De kat in de gordijnen" van Dolf Verroen gekregen en ligt het boek in bed te lezen. Vanuit haar slaapkamer klinkt de ene schaterlach na de andere. Wij genoten in stilte mee. AVI-richtlijnen bestonden toen nog niet. Gelukkig. Laat haar genieten.
Opa