voorjaar

Nog geen week na de teaktweak is het zover: in de achtertuin is het warm genoeg om met een dun fleeceje aan lekker buiten te zitten. Gijs neemt plaats op de schommel en verklaart, begeleid door het ritmische gepiep van nog-niet-gesmeerde haken : 'Het is lente. Dat kan ik zien, want de zon schijnt.' In de wilde kers, waar de bloesemknoppen op springen staan, zingt een roodborst de veren uit zijn kont. Elise heeft als missie voor zichzelf om deze middag elke tegel van het terras met een andere kleur stoepkrijt vol te kleuren. En ik ga de zaterdagkrant te lijf, met een extra groot glas thee.