het BPM orakel

Ik lees voortaan nooit meer 'bruto per maand' - dat hoeft ook niet als je geen maandsalaris meer hebt. Ik lees voortaan: 'blood pressure measurement'. Gisterenochtend mocht ik na 24 uur piepjes, pufjes en hijgjes het veeleisende 8x10 kastje weer achterlaten bij de assistente van de huisarts. Het kastje bleek redelijk gemakkelijk in de omgang, alleen hoogst ontevreden over elke vorm van vervoer. Metingen in de auto of op de fiets moesten steevast opnieuw. Dan kun je nou eenmaal niet je arm even laten hangen zolang het manchet nog niet gereed is met meten. Rijden tussen het zware vrachtverkeer op de Hurk is daar zeer ongeschikt voor. Voor het overige was het een kwestie van domweg uitzitten.

Vanochtend overhandigde de huisarts me een rapport van vier kantjes. Het orakel had gesproken. Het had geconstateerd dat ik eigenlijk een heel nette bloeddruk heb, keurig binnen de normaalheidsgrenzen, met een brave 15%-dip gedurende de nacht en slechts één meetfout. En één torenhoge piek, en die was courtesy ING, die gisterenochtend doodleuk het volledige saldo van mijn zakelijke rekening vijf minuten lang van de radar haalden. Ik dacht op zijn minst dat ik voor 15k geskimd was, en hing al in de wacht bij de voice-response-juf om mijn beklag te doen, toen het uit de lucht gegrepen getalletje van 808 euro weer veranderde in mijn eigenlijke saldo. Direct daarop zakte mijn bloeddruk weer naar 120/85. Dank u ING.

Alleen die hartslag hè.
De internist zei een paar jaar geleden: "U hebt nou eenmaal een snel hart. Niets aan doen. Het werkt prima."
"Het lijkt wel of je twee hartslagen hebt," zei de huisarts, "één snelle en één langzame."
Tuurlijk. Ik stelde mezelf onmiddellijk voor als een of andere wappie character uit Alien Nation, waar alle verder tamelijk antropomorfe aliens twee harten hebben. Ik drink ook graag karnemelk tenslotte. Heeft dan niet iederéén een hartslag voor the fast lane en een voor het kalme werk?

Behandelen was alleen nodig als ik er last van had. Nou, liever niet dan, dank u. Want aan een betablokker zit je de rest van je leven vast met een beetje pech.

Dus ik zit weer thuis, en kijk naar mijn mooie rapport. Het voelt als een klein overwinninkje op het kastje.