Bath is natuurlijk al vele eeuwen beroemd vanwege de kwaliteiten van het water. Het troebele lauwe plasje dat in glazen à 50p wordt verkocht bij de uitgang van de Pump Room heeft meer weg van enkele dagen oude uilenzeik, maar het leidingwater lijkt gewoon tamelijk normaal. Toch heb ik altijd na enkele dagen hier kurkdroge huid en haren. Dat is wel op te lossen met wat smeersels en spoelinkjes, en ik was ditmaal weer voorbereid.
Maar de drogigheid strekt zich uit tot de vaat, en dat is ernstiger. Letterlijk elk stuk glas of servies dat ik uit de kast of vaatwasser pak, heeft een poederig laagje waar de rillingen van over je rug lopen. De kinderen vragen het al als ik een slok Chardonnay neem: 'Heeft je wijn óók kalk, mama?'
Waarschijnlijk ligt het antwoord ergens tussen nauwkeurig afstellen van de verhoudingen zout, glansspoelmiddel en poeder, en het afwennen van mijn overgevoeligheid voor stroefdroog aardewerk.
maandag 10 mei 2010
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten