Waterstoned

Ik kom altijd in een soort wazige staat uit de Waterstones. Het is een van de weinige winkels die om 9 uur, als ik terug loop van school, al open zijn, maar wel een erg verleidelijke. Eerst moet je langs al die tafels met 3-for-2 aanbiedingen, en alle nieuwe boeken van de maand, of het seizoen, of de favorieten van de lokale medewerkers of van een landelijke krant. Daarna komt eerst het immense "Fiction" en dan ook nog eens, helemaal achteraan, de zo mogelijk nog grotere kinderafdeling.

Halverwege Fiction moet ik altijd al diep zuchten. Van de ene kant van al die rijkdom, al die boeken die nog te lezen zijn, al die mogelijkheden. En van de andere kant ook wel van een soort weemoedigheid, want hoe gaat het ooit mogelijk zijn om dit allemáál te kunnen lezen, of op zijn minst alles dat ik zou wíllen lezen? De lees-queue op het nachtkastje is nog veel te goed gevuld, ik moet mezelf niet toestaan om weer nieuwe boeken toe te voegen voordat ik minstens een stuk verder ben, voordat The Year of The Flood uit is (bijna), en Shantaram (nog niet aan begonnen) en de nieuwe Scarlett Thomas (ook nog helemaal vers). Gelukkig was de laatst toegevoegde Alain de Botton (A Week at the Airport) een bescheiden snackje voor tussendoor. Maar nu komt de kersttijd eraan, en zijn er nog meer heerlijke aanbiedingen. Het valt niet mee, zo'n overweldigende boekwinkel halvewege je dagelijkse wandeling.