men neme

Op speciaal verzoek het recept van de paddenstoelenrisotto. Ik gebruik nooit een recept, eigenlijk doe ik maar wat, dus een recept is hier een zo nauwkeurig mogelijke weergave van de handelswijze ter plaatse.

Men laat een Italië-ganger een zakje gedroogde paddenstoelen meenemen. Liefst een mixje met in elk geval porcini (boleten). Ook in Frankrijk en vermoedelijk België zijn dergelijke mixjes ruim voorhanden in elke hypermarché, waarschijnlijk is Nederland het enige achtergebleven gebied waar niemand behoefte heeft aan gedroogde paddenstoelen die NIET voor hallicunogene doeleinden zijn.

Week een ruime hand gedroogde paddenstoelen enkele uren in heet water.
Verse paddenstoelen (bijv shii take en champi's), 2 a 3 ons, in plakjes even bruin bakken en opzij zetten.
Uitje snipperen en fruiten in ruim olijfolie.
Knoflook erbij persen.
Risottorijst - uh, 200 gram? ofzo? erbij, goed roeren zodat alle korrels glanzen.
Een klein glas droge witte wijn toevoegen en roeren tot het vocht opgenomen is door de korrels, daarna steeds een glas water toevoegen tot het vocht opgenomen is.
Na ongeveer een kwartier de paddenstoelen, gedroogde en verse, in de pan.
Meestal zijn na een minuut of 20 de rijstkorrels gaar. Eventueel zout toevoegen en verder wat gehakte groene kruiden, net wat voorhanden is. Ik had salie, bieslook en oregano uit de tuin. Een paar takjes is al voldoende.

Aan tafel ruim bestrooien met versgemalen zwarte peper en Parmezaan erover schaven. Schaven ja, niet raspen, raspen is mishandelen van kostelijke kaas. Gewoon een Hollandse kaasschaaf nemen en niet te hard duwen, dan krijg je mooie schaafjes.

proefrijden (1)

Vandaag de eerste proefrit.

De C4 Picasso. Als het hem wordt, dan de Grand met veel ruimte. De eerste verrassing was buurman W. bij de dealer. Hij riep nog net door het geopende raam 'je had ook in mijne mogen proefrijden...' Voorheen had hij exact dezelfde SW als wij en nu dus een C4. Is het een omen? Of is het eerder een omen dat de garage Driessen heet en de dealer van D.? Wordt dit de helft van het DenDV wagenpark?

Hij reed best aardig, maar het schudt wel zeg, in de bochten. Bijna terug riep Gijs onmiskenbaar 'een ELAND, ich ziet een ELAND!!' Helaas zagen wij de eland in kwestie nergens, hoewel Gijs ons bleef verzekeren dat er echt een eland was, anders hadden we even de omrolproef kunnen doen.

Parigi

Vrijdag naar Parijs.
En heb ik er zin an?
Nah, nee. Eigenlijk niet. t Wordt een dag vol reizen en vergaderen. Niks aan. Waarschijnlijk zie ik geen millimeter meer Parijs dan een station, een taxi en een kantoor. Treurig eigenlijk.

nog één nachtje slapen

Elise had haast om in bed te komen. Nog één nachtje en dan is het zover. Dan is ze echt officieel en helemaal 5. Dan mag ze legaal de kleding aan waar '5yrs' in het label staat als maataanduiding (iets waar ze zich serieus druk over maakt). Dan mag ze trakteren, twee keer op één dag maar liefst, want de dansles kwalificeert ook als school en J. trakteerde ook toen ze 6 werd. Dan mag ze haar nieuwe schoenen aan, helemaal meegenomen uit Canada en zorgvuldig zorgvuldig tot het laatste moment bewaard.

Dan... is mijn eerste lustrum als moeder. Eén van die dingen die mijn leven voorgoed veranderden ligt alweer 5 jaar achter me.

excuus

Een goed excuus is goud waard. Gijs heeft meestal een reeks doorgezaagde smoesjes om nog maar eens uit bed te komen. Van het kaliber 'mag ik een slochtje water' ...'ich wilt jou nog een tus geven'... 'ich wilt poes nog een tus geven' ...'ich wilt papa nog een tus geven'.... 'ich moet plassen' (...yeah right, meneer heeft nog nooit op de wc geplast).

Vandaag kwam er een uit onverwachte hoek. Gijs stond tien minuten na inbedlegtijd bovenaan de trap te roepen: 'mamaaaaa?'
'Wat is er Gijs?'
'Ich wilt.... eigenlijch... nog even ... met jou praaaten.'

paddo's

Spannende risotto gemaakt vandaag, met gemengde paddestoelen uit Italië. Echte parmezaan en kruiden uit de tuin. Hij was heerlijk.

ze fietst!

...en uiteindelijk heeft Elise dan toch besloten om een paar dagen voor haar vijfde verjaardag de zijwieltjes aan de wilgen te hangen. Vanochtend kwam Y. aangefietst naast de bakfiets met haar papa en zus. Dat heeft Elise blijkbaar aan het denken gezet. Als Y. het kan, en B. kan het, en T. kan het ook... dan moest zij het ook kunnen. En dus heeft ze, met de verbetenheid die haar uiteindelijk ook liet touwtjespringen en lezen, binnen een dag het fietsen echt onder de knie. Nog wat stabiliteit kweken en wat oefenen en ze kan zelf.

prototypisch

De zon is er nog niet maar de rode kleur in de wolken in het oosten al wel. In de weilanden ergens na Geldermalsen is een boerderij. Bij de boerderij is een appelboom, en tegen de appelboom staat een héle lange ladder. Helemaal tot in de top. Daar heeft iemand zijn ontbijt geplukt. Het lijkt wel een kindertekening.

ontroerd

Iemand bekende wat schuchter dat ze behalve geboeid eigenlijk ook wel 'ontroerd' was door de Roparun video. Dat ik dat misschien niet wilde horen. Dat dat misschien niet de bedoeling was van de film.
Terwijl dát nou net het beste commentaar is dat je kunt krijgen op zo'n video. Dat iemand er écht door geraakt werd.

win-win

Om de week op dinsdag gaan Gijs en ik bij Elise in de klas mee lunchen. Ouders helpen bij deze overblijfmomenten zodat de docenten ook even pauze kunnen houden. Gijs vindt het een feest. Hij staat 's ochtends al klaar met zijn eigen rugzakje en daarin een eigen broodtrommel en een beker melk. Zit tijdens de lunch keurig op een stoeltje, zingt mee van 'smaak'lijk ee-eeten, smaak'lijk drinnnn-ken' en verorbert in rap tempo zijn eigen lunch en vaak ook nog wel wat restanten van die van zijn zus. Elise vindt het óók een feest, omdat het op deze leeftijd nog heel stoer is om een van je ouders in de klas te hebben. Meester Ad heeft nog een half uurtje pauze tussendoor. En ik vind het leuk om al die kinderen uit haar klas te kennen. Kleuters zijn op een bepaalde manier allemaal hetzelfde, ze maken dezelfde grapjes en liggen dan krom van het lachen om zichzelf. Heerlijk. Iedereen blij.

transformatie

Ik ben een Renaultrijder geworden. Zoeen met een electronisch kaartje inplaats van een sleutel. Niet definitief overigens. Totdat de inbraakschade van die paar jokers in de RAI gefixt is, heb ik een Laguna tot mijn beschikking. Rijdt best, maar ik ben niet meer van de lage visvormige scheurijzers geloof ik. Doe mij maar een cavia-model. Lekker hoog en met veel ramen aub.

bezorgd

Toen ik vanmorgen bijna de deur uit wilde gaan, waren Elise en Gijs allebei al beneden. Ik liep nog even de trap op om mijn haar te kammen, waarop Gijs bezorgd riep 'Mama? Mama!' 'Ik ga alleen even naar boven, Gijs! Ik ga zometeen pas weg!' En toen kwam de bezorgde Gijs naar voren: 'Maar mama, jij hebt nog helemaal niet 'teslapen!?'

what's next?

Ik sloeg vandaag voor het eerst in maanden weer eens een editie van Donald Duck open, en zag onmiddellijk een paginagrote advertentie voor abonnementen op NRCnext. Huh? Sinds wanneer pluggen kwaliteitskranten zich in de DD? En what's next? Een Nova-teaser in Sesamstraat?

glamourous

Darling, darling... wat zijn we toch een glam fam. De hele bovenverdieping ligt al dagen vol glitter vanwege het enthousiasme waarmee Elise haar nieuwe make-up doos hanteert. Reuzefraai, eerst bleef het bij glitter op Elise en glitter in de badkamer, maar nu is er ook glitter op de trap, op de overloop, in de wasmachine, op Gijs, in ons bed en net meende ik een glittertje op poes te bespeuren.

de veelgevraagde kippenkroketten

Wat zitten er toch voor briljante tekstschrijvers achter Sesamstraat - en wat doen ze nog meer met hun leven? De conversaties van Bert en Ernie zijn onbetaalbaar. De liedjes zijn altijd raak. En buiten B&E zijn eigenlijk alle muppet-scènes even kostelijk vermaak. Hoe komt iemand op zo'n karakter als Graaf Tel ('iek tel achcht prachchtvolle snoerken') of Grover ('nummer zes zijn de veelgevraagde KIPPENKROKETTEN')?

dubio

Nog steeds hevig in dubio over het auto-issue. Ga ik mijn huidige auto overkopen van de leasemaatschappij? Of ga ik weer een nieuw ding leasen? Beide hebben voor- en nadelen en financieel lijkt het elkaar weinig te ontlopen - maar hoe is dat op wat langere termijn? Moeilijk, moeilijk. Het aanbod van de leasemaatschappij is uitstekend. Maar de nieuwe modellen zijn ook wel aanlokkelijk.

self-supporting system

Gijs geniet van zijn dag. Hij zit al zeker een uur zingend en tegen zichzelf kwebbelend te kleuren. Tussen het geneurie en gezang van 'Bóóób de bouwer... nou en OF' hoor ik af en toe een dialoog.

'Nu even een blaadje pachen'
'Zoooo blaadje tepacht'
'Lekker kleuren, ja?'
'Hm lekker kleuren'
neuriet
'...nog blauw hier...'
'...tunnen wij het maachen?'
'Welke is het huis van Bobdebouwer?'
'Oooh, deze is het huis van Bobdebouwer, ja hè?'
neuriet Bob tune nog maar een keer.

...en zo voort. En dat allemaal tegen zichzelf.

hoop werk

D'r is weer een hoop werk te doen de laatste weken. Vrijdag een videoboodschap voor bon opgenomen. Direct over de 2000 views gescoord. Ook staat Roparun 2007 inmiddels online. Verder druppelen de nieuwe opdrachten gestaag binnen. Posbank-opname gisteren leidt binnen twee weken ook alweer tot een film.

soort van jubi

Vandaag werk ik negen jaar bij mijn huidige werkgever. Negen jaar. Ergens tussen een derde en een kwart van mijn leven. Meer dan de helft van mijn volwassen leven. Meer berekening dan dat moet je er niet op loslaten, want dan word je ongemakkelijk.

Natuurlijk zeg je dan 'Uhm, ik weet niet of je me daarmee moet feliciteren...' als je collega's dat doen. Maar ik heb geen spijt van 9 jaar Capgemini. Dat scheelt.

n-nummer

Weer een nieuw N-nummer op de lijst toegevoegd. Het was een rampdag vanuit het oogpunt van woon-werk verkeer. Heen viel nogal mee, maar door de chaos op het Capgemini terrein kostte dat toch nog veel tijd. Terug was een drama. Ik wist al dat de A2 geen optie was. Met ruim 36 kilometer file op mijn traject besloot ook routemiep dat ik wat anders moest proberen. Zij wilde dat ik de A27 zou nemen. Wist zij veel dat daar inmiddels ook alweer 27 kilometer stond. Dus ik besloot geheel op eigen houtje dat de A12-A50 weliswaar belachelijk óm maar in dit geval toch gunstig zou zijn. Zo gezegd, zo gedaan.

Nog pas een paar kilometer op de A12 bleek ook daar de traagheid al toegeslagen te hebben. Maar routemiep wist nog wel een leuke omweg - en die heb ik wel genomen. En dan rijd je ineens door de prachtige dorpen op de Utrechtse heuvelrug. Amerongen. Rhenen. Zo mooi, zelfs in de regen en avondschemer. Een heel klein beetje genieten, zelfs met nog een stukje file voor de Waalbrug in het verschiet.