in mijn hoofd

In het hoofd van een kleuter krijgt de wereld steeds meer vorm. Kaarten worden ingekleurd en voorzien van details. Er worden verklarende aanduidingen geschreven bij de gebieden. Dingen worden in vakjes opgeborgen.

Elise zei afgelopen week dat 'soms de aarde kapot scheurt, en dan komt er verbrande steen uit, en dan worden mensen bedekt en die zijn dan ook steen.' Ik vroeg of ze lava bedoelde. Dat was inderdaad het geval. Ze wist het geheel behoorlijk accuraat na te vertellen, alleen het woord lava en het woord vulkaan was ze kwijt.

Nog concreter kwam 'de werking van het gehoor' eruit. 'In je oor zijn haartjes,' zei Elise, 'en als er dan geluid in je oor komt, dan gaan die haartjes bewegen en dan hoor je geluid.' Dat had ze 'gezien op een film.' Nou weet ik precies wélke film dat was: een omnimax documentaire over het menselijk lichaam. Die zagen we máánden geleden: in Canada. Is goed blijven hangen in dat koppie. Of, zoals Elise altijd zegt, wanneer we vragen hoe ze zoiets weet: 'Gewoon, dat wist ik in mijn hoofd.'