Plaque, thou hast been zappeth.
Als Shakespeare een sonische tandenborstel had gehad, leerden we dit nu op school. My goodness: nieuwe borstels poetsen schoon, was het spreekwoord. 't Is een vreemd ding, maar het werkt. Als je er een ploepje tandpasta op doet en het ding aanzet vóórdat je het in je mond doet, wordt je plafond gratis gewit. Eenmaal binnen jeukt het ding als de ziekte tegen je tandvlees. Het heeft eigen ideëen over hoe lang je waar mag en moet poetsen ('intelligent brushing'). Het instructieboekje is even lang als dat van de DVD speler. Het ontsmet borsteltjes met UV stralen (hoe sci-fi, hoe poëtisch).
En het werkt. Het poetst afschrikwekkend schoon. Mijn gebit is bepaald niet van topkwaliteit, maar hiermee gaan de bijtijzers het nog wel een jaar of 20 volhouden.
maandag 5 november 2007
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten