wazig

De accu was toch echt leeg gisteren. Eigenlijk woensdagavond al. Na een ...intensieve middag kreeg ik het nog wel voor elkaar om de kinderen op een behoorlijke manier in bed te leggen, en ben toen zelf ook maar gaan slapen. Twee uur later werd Elise weer huilend wakker: paracetamol uitgewerkt. Ik stond zelf al behoorlijk te trillen op mijn benen, maar gelukkig was Mark inmiddels thuis om het over te nemen. De volgende ochtend voelde ze zich weer kiplekker en is gewoon naar school vertrokken. Ikzelf was juist nog brakker dan tevoren dus thuis gebleven en de dag in een soort van comateuze toestand doorgebracht. Het spreekwoord zegt echter dat moeders eigenlijk niet ziek kunnen zijn, en dat werd onderstreept door een telefoontje halverwege de middag: de BSO. Elise was ziek, of we haar konden halen. Toch weer oorpijn. Opnieuw neusdruppels en paracetamol gegeven en twee uur later zat ze alweer te stuiteren en had praatjes voor tien. Vroeg in bed en vanochtend weer zo fit als een hoentje. In tegenstelling tot mama, maar die krabbelt ook weer op en zit nu wazig te wezen met een kop koffie op de bank. Da's al meer dan gisteren.