vroeg

We zijn extreem vroeg op het vliegveld. Checkin is nog niet open. We zijn weliswaar al ingecheckt via Internet, maar er konden op dat moment geen boarding passes worden geprint. Er schijnen wel self service units te staan waar je dat kunt doen. Als we de zuiltjes getraceerd hebben, blijken ze stuk voor stuk een wit scherm te hebben. Out of service. De man die ernaast staat, legt uit dat ze om 21.30 aan gaan, wanneer de normale checkin ook start. Daar hebben we dus niet echt wat aan. Terug naar de bagage dropoff, want daar kun je schijnbaar ook een boarding pass krijgen. We worden zorgvuldig achter de koorden gehouden, hoewel er al een half uur minstens zeventien man klaarstaan. De profiler doet haar werk, en onze bagage mag door de x-ray. Mijn koffer en de lampenkit moeten open. Met handschoenen aan gaat de beveiligingsbeambte door al die pakjes thee, snoertjes, stekkers en kinderkleding. De digitale speurhond ruikt niets. Alles mag weer dicht en we zijn clear. Ook om India uit te komen, moet je langs de Immigration. Dat is echt anders dan in de US, waar ze gewoon blij zijn als je opzooit en het ze geen moer kan boeien wat je daarna gaat doen. Voor mij in de rij staat een Amerikaan die te lang in het land is gebleven zonder zich te melden. Béétje dom, het staat op elk visum in allerlei talen. Maar het leidt tot een hoop vervelend gedoe voor hem. Gelukkig komen wij zonder kleerscheuren langs de altijd-norse controleur. Ach. 't Is ook een rotbaan.