het sneeuwt in mijn thee

De bloesems dwarrelen naar beneden, in mijn theeglas, op de tafel, op mijn boek. Dikke hommels vliegen in grote cirkels om de smakelijke bloempjes heen. De beestjes zijn weer terug dus de lente kan van start gaan. Na de witte bloesems komen nog de knophulzen van de beuk, en de roze blaadjes van de prunus. Nog even en de bomen zijn weer kaal, althans, wat bloemen betreft, dus zo lang het nog kan zit ik en geniet van de sneeuw in mijn thee.

wakker

Buiten komt er net een prachtige geel-en-roze kleur aandrijven vanuit de richting Gerwen-Nederwetten. Als ik de achterdeur open om een teen naar buiten te steken, rent een enthousiast miauwende Toby naar binnen. Ik dacht eerst de enige te zijn die wakker was, maar als ik boven kom met mijn koffie, hoor ik Gijs in zijn kamer spelen met auto's en stoplicht, onderwijl mompelend over zijn twee wiebeltanden die er bíjna uit zijn. Ik hoop dat ze een beetje haast maken, want ontbijt, diner en alles wat ertussen ligt aan mondactiviteiten, wordt zo nu en dan ineens dramatisch bekort door de beide gebitselementen.

Elise roept me vanuit haar hoge vesting en fluistert "psst, mama, hebben wij het boek 'De Fantastische Meneer Vos'?" Ik zeg dat ik dénk dat Mark dat wel heeft, maar misschien in het Engels. Ze concludeert tevreden dat we dan nog maar 5 boeken van Roald Dahl hoeven om zijn oeuvre compleet te hebben. Dat klopt, zolang ze zich nog niet aan het volwassen werk waagt.

In de slaapkamer hoor ik Radio 1 aan gaan, dwars door het brute misdaadverhaal of een wetenschappelijk artikel. Ik lees nog vlug de nodige mails, tweets en blogs. Vroege ochtend en ieder doet zijn eigen ding.

telduivels

Ik rijd de dames naar de eerste schaatsshow. Achterin hoor ik:

E: heej Yentl, waren we nou bij 21.000 of bij 23.000?
Y: bij 23.000.
E: Ok, mooi, ik heb er nog honderd bij gedaan dus dan zijn we nu bij 23.100.
Y: Ok. 23.101. 23.102,...
E: ...23.103...

En ik sorteer vertwijfeld voor richting de Eindhoofse binnenring.

Eager Beaver

Pasen op school

Greater Potholia breidt uit

Het was hier in de directe omgeving ook voor de winter al droevig gesteld met het wegdek. Sinds het Fliedner-kruispunt aangepast werd en Peppelrode een ambitieuze semi-wolkenkrabber is, hadden we hobbels, scheuren en gaten te kust en te keur in de O-laan. Maar deze winter is, zoals overal in het land, het asfalt pas echt goed kapotgevroren. In heel Eindhoven vallen gaten waar je bij staat. En 't blijft niet bij lullige kuiltjes, het zijn forse kraters waar je auto met een doffe dunk in wegzakt als je er overheen rijdt. Op veel plekken worden noodvullingen aangelegd, en sommige straten zien eruit als een dicht weefsel van strepen reparatie-teer. En het werk gaat maar door, het zware verkeer fikst niet alleen brute nieuwe fly-overs en drive-throughs en no-light-connections maar ook eindeloos veel gaten, gaten en nog eens gaten.

Tegen de tijd dat dat allemaal gereed is, komt de winter weer.

opvoeden: zó 2009

Ik denk dat ik een ouwe zeikerd word. Dat lijkt me wel wat. Het zal me in elk geval goed af gaan, zorgvuldig op elke jeugdige slak wat zout strooien.

We waren vanavond bij de MacDonalds. Dat hadden we al eeuwen geleden beloofd aan Elise: bij het halen van het A-diploma zouden we naar de MD gaan. Kinderen helemaal in de gloria. Als totale MD-nitwits hadden wij ons natuurlijk niet gerealiseerd dat zaterdagavond rond zessen het ultieme MD spitsuur is. Wat een HEKSENKETEL van gillende kleuters en krijsende peuters en rennende babies en vinex-pubers... nahja. Yougetthepicture. Het is MD dus je wordt toch nog verbijsterend snel geholpen en we gingen wegens weinig plek lekker even buiten zitten. Het was qua weer best te doen.

Er waren veel kinderen aan het spelen, en een van de geliefde spelletjes was blijkbaar over de tafels lopen en van tafel naar tafel springen. Elise wilde ook zoiets maar dat heb ik haar verboden, uitgelegd dat je thuis ook niet op de eettafel loopt en dat andere mensen ook niet graag hun hamburger neerleggen waar zij zojuist met haar mogelijk-hondenpoep-schoenen stond. Dat snapte ze eigenlijk ook wel. Maar het viel me wel tegen hoe weinig ouders iets zeiden van hun kroost dat over de tafels holde. Wél het personeel van de MD, dat bij toerbeurt naar buiten werd geschopt door de lokale manager om de kinderen beleefd maar dringend te vragen van de tafels af te gaan. Er zaten namelijk aan diverse tafels ook gewoon mensen te eten.

Na een tijdje kwam er wel een moeder, die naar haar kind riep. Aha, dacht ik, ik ben dus niet de enige. Maar wat zegt die moeder: "Bootje schat, niet op de tafels staan hoor, want dadelijk val je..." DUHUH. Nee joh, dadelijk springt jouw dochter in mijn milkshake!

Ach ja.
Gelukkig heeft Gijs nog even, in zijn beste hooligan-modus, een demo gegeven van hoe-aanslag-bestendig zo'n gekleurd plastic speelpaleis dat naast elke MD staat, wel is.
Op de terugweg heb ik stiekem aan Elise gesuggereerd dat ze bij haar B-diploma misschien wel pizza wil eten ergens.

Splash

grapjas en lolbroek

Elise en Gijs doen om het hardst hun best om moppen en raadsels te onthouden. Ik weet niet welke het leukst zijn, die nog helemaal nieuw en vers zijn omdat Elise ze zojuist in de Donald Duck heeft gelezen, of die mopjes met een meterslange baard die door Gijs worden opgediept. Hij moet dan zelf zo hard lachen dat hij al halverwege gierend van zijn stoel rolt en zelden het eind van het grapje bereikt.

Met deze kwam Elise vandaag aan: het is geel en zwart en het niest. Na mijn mislukte pogingen (een hommel met een hoestbui? een verkouden banaan met een zwarte bermuda?) kwam het antwoord: "...een ha-cheetah!" En toen hadden we dus allebéi de slappe lach.

kostuum

"Ik heb vandaag een pinguin gepast," meldt Elise vanaf de achterbank, "en bij de voorstelling moet je rechtsonder kijken. Nee, links, of nee, wacht, tóch rechtsonder."
Ik zeg dat ik haar zeker wel zal herkennen.
Elise wil natuurlijk weten hóe dan.
"Nou, omdat mama's hun kind altíjd herkennen - zelfs toen je pas een dag oud was, hoorde ik al aan het gehuil welke van de 4 babietjes op de ziekenhuiskamer de mijne was." zeg ik.
"Zélfs als ik een pinguin-kostuum aanheb dat mij helemaal bedekt?" vraagt Elise verbaasd?
"Zelfs dan. Ik zoek gewoon naar een pinguin met één of twee voortanden eruit, OK?"

alles voor de wetenschap

Gijs wil graag weten hoe een boterham precies beschimmelt.
Ehh, tja, waar kennen we dat van?
Om te voorkomen dat hij het in het geheim onder zijn bed gaat uitvinden, ligt er nu een flink behijgde boterham in een zakje op de kast. Wij zijn benieuwd.

culinair talent

"Wat wil je op je boterham, Gijs?"
"Pindakaas... met...ehhh.... salami."
"... eh, weet je 't zeker?"
"Ja. Ik probeer af en toe nieuwe combinaties hoor!"

luisteren

"It's good to talk!", kopten de reclameposters van BT jaren achtereen. Het geeft vrij helder de strategie van de telecomoperator weer: veel praten en vooral níet luisteren.

Ik belde een paar dagen geleden naar KPN met het verzoek om per 1 augustus ons huidige abonnement om te zetten in een goedkoper abonnement met hogere gesprekskosten. Dat kon niet. Dat kon alleen als ik eind juli nog eens terug zou bellen. Hoewel dat natuurlijk raar is, een beetje computersysteem kan dat natuurlijk wél, een ingangsdatum in de toekomst hanteren, was het in ieder geval duidelijk.

Maar je kon erop wachten.
Gisteren op de deurmat een brief: Geachte, over drie werkdagen wordt uw lijn omgezet naar een dure-gesprekken lijn.

NEEHEE!
Dat was nou juist NIET wat ik vroeg!
Kunnen ze nou werkelijk niet EEN keer correct uitvoeren wat je afspreekt?

irri-tandje

Elise liep al een dag of wat te iepen over een van haar tweede snijtandjes boven, die zat los, kon een vervaarlijke, exorcist-achtige draai om zijn as maken, maar wilde er niet uit. Wel werd elk eten bemoeilijkt door dit irri-tandje. Zijn counterpart, aan de andere kant van de twee volwassen snijtanden die ze al heeft, zit ook los, dus ik had haar al aangespoord om korte metten met het tweetal te maken, zodat ze over twee weken als echte paashaas het ijs op kan.

Vanochtend stormde ze de slaapkamer binnen: hij is eruit! Het eerste hapje kokosbrood had de klus geklaard. Nog slechts 13 gebitselementen to go.

cupboard-wall-cupboard-wall

Het zoeken naar scholen begint potsierlijke vormen aan te nemen. Ik weet natuurlijk niet precies hoe dat gaat in Nederland, de enige keer dat wij dat 'moesten' was toen we net naar Eindhoven verhuisd waren. En dat was eenvoudig: we bedachten wat wij belangrijk vonden, maakten een lijstje van geschikte scholen en waren geheel overtuigd van onze eigen keuze. Daar hoorden we dat we ook daadwerkelijk geplaatst zouden worden, dus een jaar voordat Elise 4 werd, wisten we al dat ze terecht kon op de huidige school.

In Bath gaat het volkomen anders. Om te beginnen is er een centrale plaatsingscommissie. Je kunt dus best langsgaan bij de scholen van je voorkeur, er is geen enkele mogelijkheid dat je rechtstreeks met de school afspraken maakt. Dat kan natuurlijk goed werken, in elk geval zal het de eerlijkheid wel bevorderen. Het betekent wel dat, alle bureaucratie in aanmerking genomen, er veel meer schijven worden doorlopen. En dat kost tijd, en energie. Ouders leveren een formulier in waarop ze een top-drie van scholen mogen noemen. In de meeste gevallen wordt de eerste keuze gehonoreerd, lezen we in de uitgebreide brochure van de B&NES (but we pronounce 'Baynez') plaatsingsinstantie. En: 'why it is so important to choose the right school for your children.'

Dat laatste, beste B&NES, is natuurlijk een beetje zuur als blijkt dat op de eerste ZES scholen van voorkeur alvast geen plaats is. De 4 scholen op loopafstand lijken al uitgesloten, de meest aantrekkelijke scholen die net iets verder op autoafstand zijn, zitten kennelijk ook vol. Het echte probleem is dat ze pas aan het einde van juni op zijn vroegst harde uitspraken kunnen doen over hoe vol de klassen volgend jaar zitten en wat we kunnen verwachten. We kunnen dus precies... nul plannen. We weten niks, want zij weten niks. Ze wachten nog af tot 28 schooldagen voor de start van het nieuwe jaar zodat huidige ouders en wachtlijstouders hun kansen krijgen, verhuizingen duidelijk worden en vooral de overgangen naar privéscholen bekend zijn.

Op die laatste mikken we maar helemaal niet.
Nog afgezien van of zij plek hebben, zou ik niet weten waar we zo even 20.000 euro vandaan halen voor een jaartje school voor twee kinderen...

slurp

Elises juf heeft het wel eens over dat Elise zo'n sponsje is, als je het juiste onderwerp weet te vinden. Bij het Engels leren is dat duidelijk te merken. Niet alleen slurpt ze de woorden en oefeningen uit het boek op, ook al mijn uitleg eromheen, zoals het verschil tussen een dove en een pigeon of het verschil tussen een blokfluit en een dwarsfluit of het feit dat het woord mac in de betekenis regenjas ook voorkomt in Penny Lane van de Beatles of alle meervoudswoorden die nooit in het enkelvoud bestaan zoals glasses en scissors en trousers... ze slurpt het op en onthoudt het vrijwel allemaal.

Nu leegt ze in bizar tempo haar stapel bieb-boeken. Om kwart voor 4 kwamen we de voordeur binnen, de eerste is uit, de tweede hard op weg. Ze moet maar gauw Engels leren lezen, anders hebben we straks een leesprobleem.

bekkies worden ook steeds jonger

"L. heeft een beugel, zo'n buitenboordbeugel." meldde Elise terloops aan het avondeten. Nou is L. een klasgenootje en kan hij dus nauwelijks ouder dan 8 zijn. Ik meen me toch te herinneren dat beugels bij ons in fashion waren vanaf de leeftijd van elf, twaalf op zijn vroegst. Maar blijkbaar kan het ook eerder.

Yentl en Elise

knabbel en babbel

geografie

Onze badmat vermeldt de woorden 'bad en douche' in diverse talen - maar niet in het Nederlands. Wel in het Engels, natuurlijk. Waarop Elise maar eens informeerde waar de stad 'Shower' dan wel lag.

advertisement failure

In een van de vijf kookbladen die ik meenam uit Bath staat een recept met een hele brie in bladerdeeg.
Ernaast, in een heel subtiel kadertje, met netjes erboven geschreven 'advertisement feature', staat:

Coeur de Lion brie adds credibility to any cheeseboard blah-di-blah-wah.

Ja hoor.
Tuurlijk.
De geloofwaardigheid van je kaasplankje staat op het spel als je geen CdL neemt.

kip

Gijs en Elise hebben woorden in het bad.
Er komen zinsneden uit de badkamer gerold als:
"Je bent een sexy kip met een kale kop en een piemel van drop en géén poten!"

Eh, ja.

scholen

We tekenden een cirkel rond ons toekomstige huis en prikten een vlaggetje in de kaart bij iedere school op loopafstand. Het waren er 3, althans: de gewone staatsscholen waar zowel Elise als Gijs terecht zouden kunnen. Daarnaast was er nog 1 waar alleen Elise in de juiste leeftijdscategorie viel, maar die hadden de infants op een dependance, dus voor de volledigheid zijn we daar ook maar even langsgegaan.

De score:

St. Johns Roman Catholic: geen plaats.
St. Mary's of Bathwick CofE: geen plaats.
Widcombe Junior CofE: geen plaats.
Widcombe Infant had zelfs zo weinig plaats dat we niet langs hoefden te komen.
Alleen St. Andrews CofE had wellicht plek voor beide.

We zullen dus nog even verder moeten zoeken. Eventueel zelfs een school op auto-afstand, wat om velerlei redenen minder fijn is, maar dat zij dan maar zo.

ingewikkeld

Sommige dingen in de UK zijn verrassend ingewikkeld. Onder het motto 'maar dat doen we al 400/500/1200 jaar zo' en met de wetenschap dat er bijvoorbeeld geen gemeentelijke basisadministratie bestaat en dus niemand zeker kan weten wie waar woont en met wie getrouwd is. We hebben er in het verleden al wat fraaie staaltjes van voorbij zien komen, zoals die keer dat Mark voorafgaand aan ons huwelijk ten overstaan van de ambassadeur met zijn hand op de bijbel moest zweren nooit eerder getrouwd te zijn geweest.

Vorige week waren we bij de estate lawyer van het kantoor waar we ons huis van zullen huren. Als je een vakantiehuis huurt, of dat nou voor een week is of voor een maand of voor een half jaar, stort je een zak geld en dat is dat. Wil je hetzelfde pand huren als bewoner, ook al is het voor nog geen jaar, dan word je -zoals iedere Brit die iets wil in het leven- veelvuldig gescreend. Om een huurcontract te tekenen, word je geacht een aantal referenties te overleggen. Te beginnen met een toelichting van je werkgever. Gelukkig heeft Mark nog een werkgever, ik zou hoogstens over mezelf een verklaring kunnen afleggen die aantoont wat een uitstekende, punctuele en kundige persoonlijkheid ik ben. Dan moesten er algemene referenties komen: één van een direct familielid en twee van personen die noch collega's, noch familie waren. Daarnaast was er een lange vragenlijst waar de groene kaarten van de Amerikaanse Immigration Services bij verbleken. Tenslotte moesten we een credit check overleggen.

Tja.

Een credit check. Loop voor de aardigheid eens een willekeurige Nederlandse bank binnen en vraag om een credit check. Dat bestáát gewoon helemaal niet in Nederland! Maar leg dat maar weer uit aan de Britse lawyer. Waarschijnlijk vinden zij het evenzeer van achterlijkheid getuigen dat wij geen algemene credit check hebben als dat wij hun gebrek aan GBA nogal onhandig vinden. Of, om het waardenvrij te houden, on-Napoleontisch. Wat voor Britten waarschijnlijk een geuzenterm zal zijn. Waardenvrijheid het raam uit. Enfin.

Er bestaat natuurlijk iets als het BKR, en na aanvraag en het betalen van een paar euro valt er enkele werkdagen later een keurig envelopje op de mat waarin een paar A4tjes zitten waar niet eens de hypotheek op vermeld staat, maar uitsluitend twee mobiele telefoonaansluitingen. Niet erg interessant voor lawyer Andrew. Gelukkig was Mark óók nog in het bezit van een ingedommelde Britse bankrekening waar al 10 jaar vredig 200 pond op stond te slapen. En dát was nou vermoedelijk wel weer voldoende om de credit-check-behoefte te stillen met een dosis schijnzekerheid. Want: 'niks gebeurd' is ook: 'niks raars gebeurd'. Inmiddels lijkt het erop dat we daadwerkelijk door alle hoepeltjes van het systeem gesprongen zijn, om een huis te mogen huren. We bergen de dogs and ponies dus weer op, tot we ze nodig hebben voor de volgende horde: scholen.

hardcover

Ik had een wensenlijstje mee naar de UK, om in de Waterstones aan te schaffen. Maar 'Seven Ages of Britain' bleek er alleen nog in een loeizware hardcover te liggen, en dat gold eveneens voor de veel te dure en veel te oversizede versie van de nieuwe Niffenegger, Her Fearful Symmetry. De paperback, die vast wel minder dan 19 pond gaat kosten, komt pas in juli. Het is me een raadsel waarom dat zo gaat, die hardbacks vindt toch niemand écht handig? Buiten dat ligt de NL vertaling er al wel in paperback, het kan dus best.

Enfin, ik heb me beperkt tot Mr. Toppit, die ik nog steeds niet had gekocht, en de nieuwe A.S. Byatt (The Children’s Book) dus ik heb weer wat te kluiven komende week. En dan nog is de lees-queue niet leeg.

The streets of the city

Zee

In afwachting van mijn eigen video die staat te renderen dan maar even een Werkje van een Ander. De geweldige, briljante Zee Avi:

stuivertje wisselen

Bij de Albert Heijn staat een meneer die probeert zijn kunststof karretje in een rij metalen winkelwagens te parkeren. Dat past niet, maar de andere rijen hebben aan het einde van het kettinkje geen geld-terug-sleutel hangen. Ik vraag of ik zijn kar mag overnemen, want de kunststof karren zijn weliswaar net zo ellendig-statisch als de metalen, maar ze hebben wel een houdertje voor de zelfscanner. Als het er tenminste niet afgebroken is.

De meneer aarzelt. "Er zit een muntje in."
Komt dat even goed uit, ik heb twee ruilmuntjes in de aanbieding.
Dát wil hij wel.
En zo zag ik pas een uur later, na het boodschappen-in-een-zaterdagse-AHXL, dat ik een Gall&Gall muntje heb geruild voor een muntje van de mij tot nog toe volledig onbekende brandstoffenboer 'AUTOFOOD'.

pling

Toby heeft een nieuwe plek bedacht voor zichzelf. De piano.
Eerst was dat omdat de strijkplank ernaast stond, en die isoleert zo fijn.
Maar nu ik de strijkplank heb weggehaald, hoor ik toch steeds weer plinggg en ploing geluiden. Misschien heeft hij toch meer ambitie dan we hem toedichten.

#01225

oh-one-two-two-five. Elises huiswerk voor Engels dit weekend houdt ondermeer in: het noemen van telefoonnummers. Ik zal haar het netnummer van Bath vast inprenten. Altijd handig. Zij gaat komende week haar netnummer noemen aan juf K. Wij gaan intussen een paar dagen poolshoogte nemen in Bath.

Bath, waar The Hole in The Wall niet een dompzinnig SBS6 spelletje is, maar een naar-men-zegt uitstekend restaurant waar ik nog niet eerder het genoegen mee had.
Bath, waar de omtrek van The Circus Restaurant precies de omtrek is van ons voormalige appartement, omdat dat nou eenmaal op de eerste verdieping van The Circus Restaurant lag.
Bath, waar sinds wij er vandaan gingen het Cafe Rouge verhuisde en een All Bar One gevestigd werd.

Ah.
Oh, one two two five.
Trouwens ook het jaar dat Thomas van Aquino werd geboren. Dat belooft wat.

hij is normaal

Tjonge, wat een opluchting. Er valt een 'gepersonaliseerde' brief op de mat waarin Gijs' naam een paar maal vetgedrukt opvalt. Alsdat Gijs is gewogen en Gijs is gemeten en Gijs is gecontroleerd op spraak en geen van allen gaven aanleiding tot verder onderzoek bij Gijs.

Ik ben niet verbaasd. Maar toch, fijn dat Gijs nu ook formeel als normaal te boek staat bij de Bevoegde Instanties. Dat kan Gijs alleen maar van pas komen in de toekomst.

YouTube gevonden voorwerp van de dag

loosing my religion

ik: De jaartelling begint bij nul omdat toen Jezus werd geboren. Dus toen begonnen de mensen te tellen.
Elise: Ja, dahaag! Vóór Jezus waren er toch óók jaren?

---

Gijs: ...maar mama, waarom denken mensen dan dat God die dinobotten in de grond heeft gedaan?
ik: ...?

---

En ik? Ik overweeg me alsnog actief uit te schrijven als het bisdom DB aanhoudt dergelijk achterlijk jaren-50 beleid als van de parochie Reusel actief te steunen.

democracy-aware kleuter

"Morgen moeten we extra vroeg opstaan." verklaart Gijs.
"O ja?"
"Ja, want morgen gaan we eerst stemmen. Toch?"

Ik was het zelf alweer bijna vergeten.

studio

Het wagenpark is weer uitgebreid vandaag. De DHL meneer schoof twee grote dozen de gang binnen en liet mij een elektronische krabbel zetten voor ontvangst. Nadat ik een dozijn tapejes en bubbelplastics en hoesjes en packing peanuts had verwijderd, bleven er twee redheads en een kolossale standaard met drie 3x6meter doeken over. Voorzien van hun eigen transporttasjes. Het is een chromakeyset, met voor de volledigheid behalve een groen ook nog een zwart en een wit doek. Onderstaande uitleg over wat een chromakey eigenlijk doet, is even compact als nuttig:

primeur

Gisteren zat ik voor het eerst in 2010 weer in de trein. Het voelde vooraf nog een beetje als de eerste asperges of een fles Beaujolais, temeer daar ik voor het eerst vanaf station Best reisde. Die treintunnel is zonder moeite het minst aantrekkelijke OV-object van deze regio. De charme van een tuinhark. Maar er ligt een fors P+R terrein naast, dat bovendien gratis is.
Eenmaal in de windtunnel afgedaald hoorde ik nog net dat door de intercom iets gemompeld werd over een vertraagde intercity richting Schiphol. Knap hoor, heb ik weer. Gelukkig geen haast, dus een kalme rit later wel in Utrecht, waar een soort herhalingsprimeur volgde: voor het eerst sinds ... veel jaren (hoeveel? minstens 7) in bus 11. "De" Uithofbus, hoewel het niet meer de Japanse toestanden waren van enkele jaren geleden. Dat met dank aan de snelbus, lijn 12, die nog niet reed toen Capgemini nog uitsluitend gevestigd was op Rijnsweerd. Op de terugreis zowaar ook nog met een stoptrein gereisd, dat is al helemaal zeldzaam. Het was, kortom, een eventful day vanuit het oogpunt van het OV.

finaletraining

join the military

Als je niet beter wist, zou je denken dat Elise en Yentl zich voorbereiden op een plaatsje bij de landmacht. Hun nieuwste passie is trainen voor Kids on Ice. 'Kunstrijden', zoals de dames zelf zeggen. Niet 'ijsdansen', niet 'kunstschaatsen', nee: 'kunstrijden'.

Omdat er meer dan 250 kinderen deelnemen aan deze shows, waarvan de kleinsten een jaar of 3 zijn en de grootsten de puberteit al voorbij, wordt de hele operatie geleid met militaire precisie. De regels zijn streng en uitgebreid. Over uiterlijk (verplicht een staart in het haar), over gedrag (altijd op tijd natuurlijk), over uitrusting (witte kunstschaatsen). Geen chocolade mee tijdens de shows (vlekken!), geen ouders in de kleedkamers tenzij je zelf nog niet je schaatsveters kunt strikken. Alle kinderen doen aan drie dansen mee en hebben dus verschillende kostuums aan, die door een batterij vrijwilligers inelkaar genaaid worden. Op het ijs klonk tijdens de finaletraining om 9 uur vanochtend al de mededeling dat wie nú nog stond te kletsen, van de schaatsvloer af moest.

En het doet ze goed, het is prima zo. Ze genieten volop en hebben geen enkel probleem met de tijden en de vele trainingen. Vandaag in totaal 2,5 uur, woensdag anderhalf, zondag daarop weer, en zo wordt het intensiever tot aan de shows op 3, 4 en 5 april. Daar mag geen opname gemaakt worden - dus de afgelopen keren heb ik mijn camera maar meegenomen om wat plaatjes te schieten.

school

De school van onze keuze heeft geen plaats.
Wel voor Elise, niet voor Gijs.

In Engeland zit een scheiding tussen wat in Nederland groep 4 en 5 is.
Elise zou dus komend schooljaar naar 'Junior' gaan, Gijs zit nog in 'Infant'. Waar het er, getuige de opgevraagde curricula, bepaald niet infantiel aan toe gaat. Britse kindertjes die uit het equivalent van onze groep 2 komen, kunnen al aardig lezen. Gijs wordt dus, met hulp van school, 'klaargestoomd' zodat hij op zijn minst in het Nederlands een vergelijkbaar niveau heeft. Over Elises niveau maken we ons totaal geen zorgen. Ze is zojuist gestart met de methode Engels voor groep 7/8, niet eens vanwege ons aanstaande vertrek maar uitsluitend als verbreding. Anders 'dut ze in', zegt de juf. Dat kunnen we alleen maar toejuichen.
De support vanuit de school is overigens fenomenaal.

Nu is het hopen dat we voor komend jaar een even goede, ondersteunende, behulpzame school zullen treffen. Widcombe Infant is vol, jammergenoeg, dus onze hoop is gevestigd op Bathwick St. Mary. Volgende week gaan we er praten.

avec bouton de marche/arrêt

"Ze" zeggen dat het blog weer aan moet.
Ja, meneer de brigadier, dát zeggen ze!

Nou.
Dat moet eigenlijk ook.
Dat moest al een aardig tijdje, het microbloggen laat zijn sporen na in dit macroblog.
Al dat minuscule getwitter is natuurlijk geen voertuig voor de serieuze plannen die ons de komende tijd te wachten staan. Dus, Ladies and Gentlemen: het blogseizoen is heropend. Zorg dat uw stoelleuning rechtop staat, klap de tafel voor u op en fasten your seatbelt.

The Reduced 2009

rekenonderwijs

Voor de Stichting Goed Rekenonderwijs maakte ik 4 testimonials van professionals die vanuit hun beroepspraktijk toelichten wat er in hun optiek moet veranderen aan het rekenonderwijs.

Foodie sees France

Place Stanislas

Elise speelt viool

Burwash

Prepare for take-off

RIVM

Uiteindelijk is-ie dan toch beschikbaar voor embedding:

Trains Crossing

cuddly

Boston pics

Natick

Family

Protest

Fishy Day

taalprobleem

We moeten dringend op zoek naar een andere taal om dingen te bespreken die niet voor kinderoren bestemd zijn. Engels volstaat niet meer voor dat doel.

Vandaag bespraken we de planning voor de komende dagen en Mark zei:
"...en zaterdagmiddag I could take some of us to the big screen..."

waarop Elise direct opkeek en blij uitriep:
"Jaaaaa, naar de bioscoop!!"

Over op Frans, dan maar?
(Waarop Elise direct informeerde wat bioscoop in het Frans is...)

vuurtje op een stokje

Van Gijs mogen we sommige woorden niet meer zeggen. Die zijn 'niet netjes', zo weet hij. Van de BSO. Want daar mag je het ook niet zeggen: fakkel.

"Maar hoe moeten we dan zo'n vuurtje op een stokje noemen, Gijs?"
"Nou gewoon... een vuurtje op een stokje!"

Vakwerk mag ook niet, en toen ik hem in de kinderboerderij wees op een geit met een forse sik, kreeg ik alleen een woeste blik als antwoord. Verboden woorden, dat wordt nog wat als hij wel Engels leert.

huishoudgenie

De oude stofzuiger had echt het loodje gelegd. Nadat de mannen het ding open hadden geschroefd, en geconstateerd dat de motor aan het einde van zijn levensduur was gekomen, heb ik fluks een identiek-exemplaar-maar-enkele-generaties-jonger aangeschaft bij zo'n proleterig rood-zwart A-lokatie apparatuurpaleis met schreeuwerige advertenties die oproepen om de economie te stimuleren.

Dit nieuwe vroemijzertje is, hoe symbolisch, de helft kleiner en niet groen, maar 'braambesrood'. Zelfs stofzuigercarosserielakken krijgen al namen die doen denken aan te dure auto's. Gijs is immens tevreden en gelukkig met de nieuwe huisgenoot. 'Nog iets kleiner' betekent dat hij er gemakkelijk mee overweg kan, en zo heeft hij gisteren niet alleen zijn eigen kamer, maar ook nog wat andere ruimtes op de bovenverdieping gereinigd. Ook kan hij het nauwelijks laten om mij op de hoogte te stellen van alle features die het ding bezit ("kijk mama, als je aan deze knop draait, gaat-ie zacht").

Nu ons huishoudgenie nog even opleiden voor de andere taken. Hij heeft onlangs de volledige badkamer, inclusief de wc, gereinigd met een nagelborsteltje.

Liefdesmevrouw

Elise is verslingerd aan sprookjes. Liefst hoort ze elke avond bij het voorlezen eindeloze verhalen over prinsessen, feeën, pratende dieren en koninkrijken die gered moeten worden van de ondergang. Tot haar verdriet mag ze mijn grote dikke oude sprookjesboek alleen aan tafel lezen, en niet in bed. Er zijn al teveel boeken van minder gewicht midden in de nacht uit de hoogslaper gevallen.

Natuurlijk ontwikkelt je woordenschat zich in een interessante richting als je vooral archaïsche verzinsels tot je neemt. Sommige woorden moeten nog wat rijpen. Zo zat ze vanmiddag tv te kijken en vertelde mij in het kort waar het verhaal over ging: "Die man op die stapel schapen die op die bromfiets rijden... " (eeuwige roem voor de lezer die het eerst meldt welke film ze keek) "...die moet zijn liefdesmevrouw redden!"

Wat een fraai woord. Liefdesmevrouw. Die houden we erin.

'class of 09'

Klas 1/2B in het schooljaar 08/09.

Laatste schooldag

Traditionele invulling van de laatste schooldag op de Wethouder van Eupenschool.

Eindhoven Ballooning

BBQ

en nog een hoofdluis-video

hielprikfilm ouders

Niet hier te plaatsen, maar wel te linken, is een van de grotere producties van het afgelopen jaar: de hielprikfilm. De meeste van de 30 films zullen nooit online komen, maar de video met voorlichting voor ouders is hier te vinden: video hielprik ouders.

Landelijk Steunpunt Hoofdluis

les 1

Boven mijn hoofd, in de studeerkamer, vindt de eerste vioolles plaats. Elise glimt nog steeds aan alle kanten zodra ze alleen al aan de viool dénkt. Nu is het dan zo ver en mag ze straks gelegitimeerd een paar échte oefeningen doen.

De welsprekendheid der kleine dingen

leerzaam

Omdat ik voor zessen al een keer of 8 eruit was geweest vanwege Gijs' nare droom, ben ik uiteindelijk maar wat gaan editen. Gijs komt er gezellig bij zitten in de studeerkamer, in onderbroek en fleecetrui, voetjes op de bank. Hij kwebbelt wat over koetjes en kalfjes. Als ik terugkom van beneden met een kop koffie, een pakje drinken voor hem en een paar plakjes ontbijtkoek, leest hij een boek over mummies.

"Dit is de koning!" zegt hij, wijzend op een afbeelding van het dodenmasker van Toetanchamon.
"Dat klopt Gijs."
"Als iemand dood is, kun je er drie dingen mee doen: in een pyramide stoppen, in een museum doen of in zo'n vrouw met vleugels die op een leeuw lijkt."
"Een sfinx bedoel je?"
"Ja! Een sfinx!"

Zo, dat weten we dan ook weer. Eens kijken of een Dela polis ook 'opname in museumcollectie' dekt.

droom

Gijs wordt vroeg in de ochtend hard huilend wakker. Hij mag zijn licht aan gaan doen en wat lezen. Na een paar minuten hoor ik het gehuil uit zijn kamer opnieuw. Toch maar eens poolshoogte nemen.

"Wat is er Gijs?"
"Ik heb zo naar gedroo-hoomd!"

Ik geef hem een knuffel en vraag of hij nog weet waarover. Ja, dat weet hij nog wel. Wil hij het aan mij vertellen? Ook dat, maar hij moet zo hard snikken dat ik de eerste drie pogingen niet versta. Hij heeft eerst nog vier slokken water nodig. Dan komt het eruit:

"Ik had gedroomd dat de camera kapot was!" (hevig gesnik)
"Mijn grote camera bedoel je?"
Gijs knikt.

Oef. Daar zou ik ook wel een nachtmerrie van hebben. Gijs neemt nog een slokje water en staart met betraande oogjes uit het raam naar de bermscharrelhaan, die verwoede pogingen doet om het Hajraa-publiek voor zessen uit de veren te kukelen.

goed gesprek

"We hebben uit een boekje gewerkt." meldt Gijs achteloos aan het avondeten.
Omdat ik vermoed dat er dan dus ge-citood is, vraag ik wat hij moest doen. Er volgt een uitgebreid antwoord over hoeken en letters en dat je moest onderstrepen wat bijelkaar hoorde. Met zijn vinger tekent hij een loodrechte linkse directe in de lucht.

Ik denk nog even serieus "toch niet nú al Pythagoras?", maar ach, vooruit, als je Pinksteren en de EU lijkt te begrijpen, waarom dan geen driehoeksmeetkunde? Elise bleek in elk geval ruimschoots verstand van de verkiezingen te hebben. Toen ik haar in het stemhokje vroeg wat zíj eigenlijk belangrijk vond in Europese context, kwam zonder aarzeling het antwoord: "schoon zwemwater." Judith Sargentini: this vote is yours.

Gijs is ondertussen meer bezig met het conflict tussen wetenschap en religie. Op zondag vroeg hij een "paar blaadjes, want ik ga een boek schrijven". Ik informeerde waar zijn boek over zou gaan, en het antwoord was "over Jezus, toen-ie nog klein was." Dat belooft wat, daar zijn niet zoveel boeken over dus ik voorspel een goede oplage. Hij ging druk aan de slag, en schreef TON (hoop gekras) UI UI B EN (nog meer krassen).

"Lukt het Gijs?"
"Ja, ik schrijf 'en toen kwam Jezus uit de buik van zijn moeder'."

Hij begon in elk geval bij het begin. Inmiddels is hij tegen een writers block aangelopen. Toen ik nog eens informeerde hoe het ermee stond, was hij te druk met het bestuderen van de mechanica van de kraan.

1/8

Elise glimt aan alle kanten als we het huis van de vioolbouwer uitlopen. Wat zeg ik: ze straalt 2000 ansilumen uit. Een 1/8 viooltje in een koffer, en komend weekend de eerste les. Ik hoop dat het haar niet te erg tegenvalt, dat het wel een tijdje duurt voor ze echt zal kunnen spelen. Bij Gijs' instrument is dat anders: die heeft twee paukenstokken gekregen. Zonder pauk, dat dan weer wel.

Kokeloere

Kokeloere from MadHat on Vimeo.

Vimeo Weekend Project

De opdracht: maak een howto.

Weekend Project: Howto from MadHat on Vimeo.

het circus is in de stad!

naambordje

Mark heeft op de deur van zijn TU-werkkamer een naambordje. Dat wilde Gijs ook wel. Hij is dus driftig aan het knippen en schrijven geweest en het is gereed: een strook papier met 'GIJS PELUTE' erop. Gauw vastschroeven boven.

stralen

Volgens Gijs waren er vannacht 'stralen' in de lucht. 'Bliksem!' zeiden wij tegelijkertijd. 'Nee,' zei Gijs, 'stralen!'

Hoewel we allevier wakker zijn geweest van flinke regen en onweer, heb ik het idee dat het allemaal wel meeviel ten opzichte van de rest van het land. Hier geen overstromingen, lekkages, kapotgewaaide bomen of inslagen. De tuin kijkt tevreden en het is nog steeds warm genoeg om zonder jas naar school te kunnen.

stempeltje

De brave keurigemensen-apotheek hier in de wijk is erin geslaagd mij te schokken. Ik haalde mijn allergie-medicatie op, neusdruppels en oogdruppels, twee flesjes elk. Zakje erom, keurig op recept. Krijg ik van de dame achter de toonbank een kaartje overhandigd. "Dit is uw stempelkaart: bij elk medicijn op recept krijgt u een stempel en als u voor eind 2010 een volle kaart hebt, krijgtuvijfeurokorti ..."

Het laatste hoorde ik al niet eens meer.

WAT KRIJGEN WE NU WEER!?

Een customer loyalty programme bij medicatie op recept?? Alsof ik dan naar mijn huisarts ga om aan te dringen op MEER pillen en poeiers voor het einde van het jaar, zodat ik mijn kaartje nog vol krijg? Zijn ze nou helemaal van het dak gevallen daar bij Mediq ('natúúrlijk, met een KUU')?

te laat, juf Elise...

"Mama!" riep Elise verschrikt na het ontbijt. "Hij is eruit! Ik heb hem eruit getrokken!"

Net als de vorige keer gaan de tanden in duo, de een precies een week na de ander.

mopperende eekhoorn

Gijs komt de kamer binnen om 7:37. "Ssssst, papa slaapt." zeg ik. Papa slaapt niet echt meer, maar na Gijs' gespook van afgelopen nacht, moeten we zijn rekening-houden-met-anderen-antennes weer even resetten. Gijs kijkt instantaan een bozeberenblik. "Ik heb honger! Ik wil boterhammen eten!" zegt hij - zijn klassieke reactie 's ochtends vroeg. "En het is al middag! Het is allang middag hoor!" Na het vrolijke gezang en het 'dames-en-heren-koeken-en-peren' dat even eerder uit de kamer hiernaast opsteeg, is het contrast des te groter. "Ik ben een EEKHOORN." bromt Gijs, en vertrekt naar beneden om naast Elise op de bank tv te gaan kijken.

de stand van het land

Het lapje grond hierachter was geëxplodeerd tijdens onze vakantie. Nadat we het gras weer teruggemanaged hadden en hier en daar drastisch gerooid in de ongevraagde groeisels, ziet het er kek uit. Border Azië is prachtig, met de Japanse esdoorn en steenheide, en de grote bamboe. De prunussen staan er mooi bij, de hosta's en hortensia's groeien, de clematis is zijn bloempjes helaas alweer kwijt.
Het mooist is, als altijd, de sector 'eetbaar'. De aardbeien zijn hoog en hangen bomvol vruchtjes en nieuwe ladingen bloemen. De braam is veelbelovend, met honderden bloempjes en hier en daar voorzichtig begin van vruchtjes. De framboos laat nog geen vruchtjes zien, maar is wel een fiere struik geworden. Alle kruiden doen het, en voor de komende periode staat een bakje zaailingen gereed. Minikomkommers, pompoenen, courgettes en kogelronde bolaubergientjes. Tenslotte hebben we een stuk of twintig paprikaplanten, opgekweekt uit een rood Albert Heijn exemplaar dat verder prima smaakte. Wie weet wat eraan hangt, over een maand of wat.

gat

"Elise?"
"Mmm-mmm?"
"Kijk eens even hierheen?"
"Mam, ik kijk even Horton hoor."
"Maar ik wil het even goed op de foto hebben!"
"Okeeeeeej." (diepe zucht)
"Dankje schat."
"Heej mam, nu kan ik wel heel goed Bathththth zeggen!"

POSGAPUL

Het boodschappenlijstje van Gijs heeft een vervolg gekregen. Er staat nu 'SOKOLAD' met daaronder 99 1 in spiegelbeeld. Dat is een advertentie voor chocopasta die €1,99 kost.

drivethru

Sommige filmpjes zijn zó briljant, die móet je gewoon verder verspreiden. Van het kaliber 'wish I'd made this one'.

in een grijs verleden

Toen Gijs nét 1 was en Elise 3, blogde ik nog niet, maar schreef wel op andere plaatsen. Soms duikt er zo'n stukje op en kun je met genoegen terugkijken op een tijd die voorbij is...


E: ik moet POEPEN!
I: okee, kom, gaan we gauw naar de wc!
Op de wc.
E: 'jij moet hierblijven!!'
Gijs klimt op de vensterbank.
Ik ren weg om Gijs te grissen.
Elise klaagt dat ik terug moet komen.
Poep komt niet.
Ik zing nog een briljant zelfverzonnen Poeplied maar zonder resultaat.
We keren onverrichterzake terug.
2 seconden later: poep in onderbroek.
Nog even op de wc gezet en in tussen onderbroek schoon en nieuwe pakken.
Gijs klimt in de haard.
Elise schoongemaakt.
Gijs uit haard gevist en schoongemaakt.
Elise gaat kleuren, Gijs gaat klimmen en aan haar haren trekken.
Elise moet weer poepen.
WC.
Ze zegt dat ze poepen op de wc eng vindt.
Ik dring aan dat ze even een luier aandoet alleen voor de poep maar dat is echt helemaal fout.
Gijs heeft de viltstiften gevonden.
Ik maak Gijs schoon.
Elise brult dat ik moet komen.
Ik vlieg Redbull style naar de wc maar er is niks anders aan de hand dan dat ze klaar is.
Ik ren weer naar Gijs met nog de mededeling dat ze even haar handen moet wassen.
Elise roept vanuit de WC dat ze 'lekker veel zeep' heeft gepakt.
Gijs in het hobbelpaard gezet, tot zijn tevredenheid.
Elises zeepsopballet weggespoeld.
Elise gezegd dat ze de viltstiften dicht moet doen.
Elise weigert.
Ik loop lichtpaars aan.
Gijs gaat staan in het hobbelpaard.
Elise moet ondertussen weer poepen.
Klaagt dat er in haar schone onderbroek een streepje poep is achtergebleven.
Gijs schuifelt de gang in met als missie De Trap.
Elise miept alleen nog over Gijs, ik gris Gijs van de 4e tree.
Elise zegt dat ze klaar is (poeploos uiteraard).
Gijs klimt op de tafel.
En nog een keer.
En nog een keer.
Ik probeer de aardappels te schillen.
Elise zegt weer te moeten poepen.
Doet een fikse plas.
Roept boos dat ik nu ECHT moet komen.
Gijs zit half klem in het kattenluik.
De spekjes bakken aan.
Elise heeft een tikkie enthousiast geplast.
Gijs heeft ruzie met de kat.
De aardappels koken droog.
etc.
etc.

wie schrijft die ...schrijft (2)

Gijs laat zich niet tegenhouden. Hij kiest direct maar de langste woorden en de meest complexe diphtongen. Op een blaadje op het aanrecht staat: SIKUH. En toen wist-ie niet meer hoe nu verder. Er moest namelijk 'ziekenhuis' op komen, maar nadat hij al geïnformeerd had naar de schrijfwijze van de letter H wilde hij kennelijk niet ook nog eens naar de UI komen vragen. Op de bank ligt een POSGAPUL: een boodschappenlijstje, dat nog net niet helemaal af was. Zo langzamerhand is niet 75% maar 100% van dit gezin geletterd genoeg om overal schrijfsels achter te laten.

tweet!

Voor het kleinere werk toch maar aan Twitter begonnen. 140 chars is een leuke limiet. En er zit net weer een andere doorsnede van de webwereld. Microblogging, niet gedacht dat ik dat nog zou gaan doen. Vind mijn tweets op http://twitter.com/IreneDriessen.

next gen cat

Gijs en Elise missen Toby.

Daarom SMSsen we naar zijn logeeradres: of ze 'm even voor de webcam willen houden.
Zo gezegd, zo gedaan, en hier staan twee kinderen voor een MacBookscherm op en neer te stuiteren en roepen beurtelings Toby!! Toby!! terwijl aan de andere kant een zwart-witte haarbal tevreden ligt te snurken op een bank 150 kilometer van hier.

Brave New World.

Zen

Japanese Garden from MadHat on Vimeo.

Hochturistik

Hoe toeristisch kun je zijn? Na Sylvia W. in het VK mag van vorige week, geneerde ik me geenszins voor deze kindgoedgekeurde dag.

Men neme de tram/U naar Königswinter.
Aldaar bezoeke men eerst het Aquarium, van een welbekende Keten van Aquaria waar West-Europa mee volgeplempt is. De logica van Aquaria in een strook langs de Atlantische kust is wat groter dan 1 middenin het Rijndal, maar vooruit, men had ook lokale Forellen dus Dat Mag.
Daarna neme men een broodje Bockwurst om een bodempje te leggen voor de kruiptrein die de berg op gaat richting Siegfrieds Drachenfels.
Eenmaal weer beneden werkt men dit geheel af met een ijshoorntje in een overvolle Ferientag winkelstraat en zit nog een half uurtje in een grasveldje alvorens weer met de haast toeristische U terug naar huis te rijden.

Stempel van goedkeuring: twee in slaap gevallen kinderen aan het avondeten.

Zoo

Dinner in the Zoo from MadHat on Vimeo.

Egypte aan de Singel

WGOIR

Gisteren voor de 4e keer op rij WGOIR geschoten. Eerste resultaat is altijd een persvideo van de uitreiking van de (Re-)Connect Award.

zonnige zuiden

Als de goden zouden kiezen, namen ze vast niet Eindhoven als residentie. Er zijn zonniger oorden te bedenken. Fraaier. Vriendelijker. Minder COPD. Meer historie. Meer wijn en minder industrie. Maar voor eenvoudige stervelingen is het best te harden. Na een ochtend met een lange autorit en twee kinderen die zo moe waren dat er teveel mislukte van hun plannen om de verstandhouding tussen beide goed te houden, wilde ik eigenlijk niets anders meer dan duf hangen. Daar word je meestal nog duffer van. Dan maar de CD met de grootste meezingpotentie in de speler. Vaak is dat opera, maar de keuze viel vandaag op The mama's and the papa's Greatest Hits. Onder het luidkeels meegalmen van California Dreamin' en andere tijdloze knallers, hakte ik knoflook, gember, rode peper, koriander, wortel, ui en bleekselder aan mootjes. Opeens weet je het: Je Gaat Fishcakes maken. Troostrijk eten voor de duffe ziel.

En als de fc's dan even later in de koelkast staan te wachten op het Bakmoment, en Gijs, die overal om moest jammeren dan toch grote voldoening vindt in het bestuderen van het zenuwstelsel in Het Grote Boek Over Het Menselijk Lichaam, en je neemt plaats op het terras waar het voor het eerst dit weekend wel zonnig is ...en poes besluit jouw schoot met aanwezigheid te vereren, zodat je een ronkende hoop stovende haartjes voor je hebt liggen, de zwarte beduidend heter dan de witte ... en je mag nog op je dooie akkertje rustig de zaterdagkranten doorlezen tot het tijd is om die fles Chard te openen die door Nicolaas beloond werd met maar liefst viereneenhalf glaasje... dan is het heerlijke zonnige zuiden een prima plek.

Generaties in de Wetenschap

Gemaakt in 2007

recent gemaakt voor Capgemini

niet kijken

sic transit gloria mundi

Het was al lang aangekondigd, maar nu is het dan echt gebeurd: De Lucht is dicht. Weer een icoon minder.

uitzettingsbeleid

Het was me al vaker opgevallen dat de kauwen op het dak op sommige momenten wel heel dichtbij klonken. Alsof ze in de slaapkamer op het bed zaten te debatteren over een broodkorst. Toen ik afgelopen week de klep van de schoorsteen opende, rolden er een stuk of tien takjes de kamer in. Even later zag ik de leverancier van dit dor hout met een nieuw stuk boom in zijn snavel van de beuk naar het dak zeilen. Toen Mark op het dak ging kijken, bleek de afdekking van de schoorsteen verdwenen te zijn, en er een half nest-in-aanbouw een metertje dieper de pijp in te zijn. De haard beneden produceerde intussen plukjes mos, groen uitgeslagen boomschors en nog veel meer takjes.
De schoorsteen is, in afwachting van de reparateur van een van de loodslabben, provisorisch gesloten verklaard. Met gaffertape, overal goed voor. De kauwen kijken verontwaardigd toe vanuit de achtertuin.

groot