vrijdag 19 maart 2010
bekkies worden ook steeds jonger
"L. heeft een beugel, zo'n buitenboordbeugel." meldde Elise terloops aan het avondeten. Nou is L. een klasgenootje en kan hij dus nauwelijks ouder dan 8 zijn. Ik meen me toch te herinneren dat beugels bij ons in fashion waren vanaf de leeftijd van elf, twaalf op zijn vroegst. Maar blijkbaar kan het ook eerder.
geografie
Onze badmat vermeldt de woorden 'bad en douche' in diverse talen - maar niet in het Nederlands. Wel in het Engels, natuurlijk. Waarop Elise maar eens informeerde waar de stad 'Shower' dan wel lag.
woensdag 17 maart 2010
advertisement failure
In een van de vijf kookbladen die ik meenam uit Bath staat een recept met een hele brie in bladerdeeg.
Ernaast, in een heel subtiel kadertje, met netjes erboven geschreven 'advertisement feature', staat:
Coeur de Lion brie adds credibility to any cheeseboard blah-di-blah-wah.
Ja hoor.
Tuurlijk.
De geloofwaardigheid van je kaasplankje staat op het spel als je geen CdL neemt.
Ernaast, in een heel subtiel kadertje, met netjes erboven geschreven 'advertisement feature', staat:
Coeur de Lion brie adds credibility to any cheeseboard blah-di-blah-wah.
Ja hoor.
Tuurlijk.
De geloofwaardigheid van je kaasplankje staat op het spel als je geen CdL neemt.
kip
Gijs en Elise hebben woorden in het bad.
Er komen zinsneden uit de badkamer gerold als:
"Je bent een sexy kip met een kale kop en een piemel van drop en géén poten!"
Eh, ja.
Er komen zinsneden uit de badkamer gerold als:
"Je bent een sexy kip met een kale kop en een piemel van drop en géén poten!"
Eh, ja.
scholen
We tekenden een cirkel rond ons toekomstige huis en prikten een vlaggetje in de kaart bij iedere school op loopafstand. Het waren er 3, althans: de gewone staatsscholen waar zowel Elise als Gijs terecht zouden kunnen. Daarnaast was er nog 1 waar alleen Elise in de juiste leeftijdscategorie viel, maar die hadden de infants op een dependance, dus voor de volledigheid zijn we daar ook maar even langsgegaan.
De score:
St. Johns Roman Catholic: geen plaats.
St. Mary's of Bathwick CofE: geen plaats.
Widcombe Junior CofE: geen plaats.
Widcombe Infant had zelfs zo weinig plaats dat we niet langs hoefden te komen.
Alleen St. Andrews CofE had wellicht plek voor beide.
We zullen dus nog even verder moeten zoeken. Eventueel zelfs een school op auto-afstand, wat om velerlei redenen minder fijn is, maar dat zij dan maar zo.
De score:
St. Johns Roman Catholic: geen plaats.
St. Mary's of Bathwick CofE: geen plaats.
Widcombe Junior CofE: geen plaats.
Widcombe Infant had zelfs zo weinig plaats dat we niet langs hoefden te komen.
Alleen St. Andrews CofE had wellicht plek voor beide.
We zullen dus nog even verder moeten zoeken. Eventueel zelfs een school op auto-afstand, wat om velerlei redenen minder fijn is, maar dat zij dan maar zo.
ingewikkeld
Sommige dingen in de UK zijn verrassend ingewikkeld. Onder het motto 'maar dat doen we al 400/500/1200 jaar zo' en met de wetenschap dat er bijvoorbeeld geen gemeentelijke basisadministratie bestaat en dus niemand zeker kan weten wie waar woont en met wie getrouwd is. We hebben er in het verleden al wat fraaie staaltjes van voorbij zien komen, zoals die keer dat Mark voorafgaand aan ons huwelijk ten overstaan van de ambassadeur met zijn hand op de bijbel moest zweren nooit eerder getrouwd te zijn geweest.
Vorige week waren we bij de estate lawyer van het kantoor waar we ons huis van zullen huren. Als je een vakantiehuis huurt, of dat nou voor een week is of voor een maand of voor een half jaar, stort je een zak geld en dat is dat. Wil je hetzelfde pand huren als bewoner, ook al is het voor nog geen jaar, dan word je -zoals iedere Brit die iets wil in het leven- veelvuldig gescreend. Om een huurcontract te tekenen, word je geacht een aantal referenties te overleggen. Te beginnen met een toelichting van je werkgever. Gelukkig heeft Mark nog een werkgever, ik zou hoogstens over mezelf een verklaring kunnen afleggen die aantoont wat een uitstekende, punctuele en kundige persoonlijkheid ik ben. Dan moesten er algemene referenties komen: één van een direct familielid en twee van personen die noch collega's, noch familie waren. Daarnaast was er een lange vragenlijst waar de groene kaarten van de Amerikaanse Immigration Services bij verbleken. Tenslotte moesten we een credit check overleggen.
Tja.
Een credit check. Loop voor de aardigheid eens een willekeurige Nederlandse bank binnen en vraag om een credit check. Dat bestáát gewoon helemaal niet in Nederland! Maar leg dat maar weer uit aan de Britse lawyer. Waarschijnlijk vinden zij het evenzeer van achterlijkheid getuigen dat wij geen algemene credit check hebben als dat wij hun gebrek aan GBA nogal onhandig vinden. Of, om het waardenvrij te houden, on-Napoleontisch. Wat voor Britten waarschijnlijk een geuzenterm zal zijn. Waardenvrijheid het raam uit. Enfin.
Er bestaat natuurlijk iets als het BKR, en na aanvraag en het betalen van een paar euro valt er enkele werkdagen later een keurig envelopje op de mat waarin een paar A4tjes zitten waar niet eens de hypotheek op vermeld staat, maar uitsluitend twee mobiele telefoonaansluitingen. Niet erg interessant voor lawyer Andrew. Gelukkig was Mark óók nog in het bezit van een ingedommelde Britse bankrekening waar al 10 jaar vredig 200 pond op stond te slapen. En dát was nou vermoedelijk wel weer voldoende om de credit-check-behoefte te stillen met een dosis schijnzekerheid. Want: 'niks gebeurd' is ook: 'niks raars gebeurd'. Inmiddels lijkt het erop dat we daadwerkelijk door alle hoepeltjes van het systeem gesprongen zijn, om een huis te mogen huren. We bergen de dogs and ponies dus weer op, tot we ze nodig hebben voor de volgende horde: scholen.
Vorige week waren we bij de estate lawyer van het kantoor waar we ons huis van zullen huren. Als je een vakantiehuis huurt, of dat nou voor een week is of voor een maand of voor een half jaar, stort je een zak geld en dat is dat. Wil je hetzelfde pand huren als bewoner, ook al is het voor nog geen jaar, dan word je -zoals iedere Brit die iets wil in het leven- veelvuldig gescreend. Om een huurcontract te tekenen, word je geacht een aantal referenties te overleggen. Te beginnen met een toelichting van je werkgever. Gelukkig heeft Mark nog een werkgever, ik zou hoogstens over mezelf een verklaring kunnen afleggen die aantoont wat een uitstekende, punctuele en kundige persoonlijkheid ik ben. Dan moesten er algemene referenties komen: één van een direct familielid en twee van personen die noch collega's, noch familie waren. Daarnaast was er een lange vragenlijst waar de groene kaarten van de Amerikaanse Immigration Services bij verbleken. Tenslotte moesten we een credit check overleggen.
Tja.
Een credit check. Loop voor de aardigheid eens een willekeurige Nederlandse bank binnen en vraag om een credit check. Dat bestáát gewoon helemaal niet in Nederland! Maar leg dat maar weer uit aan de Britse lawyer. Waarschijnlijk vinden zij het evenzeer van achterlijkheid getuigen dat wij geen algemene credit check hebben als dat wij hun gebrek aan GBA nogal onhandig vinden. Of, om het waardenvrij te houden, on-Napoleontisch. Wat voor Britten waarschijnlijk een geuzenterm zal zijn. Waardenvrijheid het raam uit. Enfin.
Er bestaat natuurlijk iets als het BKR, en na aanvraag en het betalen van een paar euro valt er enkele werkdagen later een keurig envelopje op de mat waarin een paar A4tjes zitten waar niet eens de hypotheek op vermeld staat, maar uitsluitend twee mobiele telefoonaansluitingen. Niet erg interessant voor lawyer Andrew. Gelukkig was Mark óók nog in het bezit van een ingedommelde Britse bankrekening waar al 10 jaar vredig 200 pond op stond te slapen. En dát was nou vermoedelijk wel weer voldoende om de credit-check-behoefte te stillen met een dosis schijnzekerheid. Want: 'niks gebeurd' is ook: 'niks raars gebeurd'. Inmiddels lijkt het erop dat we daadwerkelijk door alle hoepeltjes van het systeem gesprongen zijn, om een huis te mogen huren. We bergen de dogs and ponies dus weer op, tot we ze nodig hebben voor de volgende horde: scholen.
vrijdag 12 maart 2010
hardcover
Ik had een wensenlijstje mee naar de UK, om in de Waterstones aan te schaffen. Maar 'Seven Ages of Britain' bleek er alleen nog in een loeizware hardcover te liggen, en dat gold eveneens voor de veel te dure en veel te oversizede versie van de nieuwe Niffenegger, Her Fearful Symmetry. De paperback, die vast wel minder dan 19 pond gaat kosten, komt pas in juli. Het is me een raadsel waarom dat zo gaat, die hardbacks vindt toch niemand écht handig? Buiten dat ligt de NL vertaling er al wel in paperback, het kan dus best.
Enfin, ik heb me beperkt tot Mr. Toppit, die ik nog steeds niet had gekocht, en de nieuwe A.S. Byatt (The Children’s Book) dus ik heb weer wat te kluiven komende week. En dan nog is de lees-queue niet leeg.
Enfin, ik heb me beperkt tot Mr. Toppit, die ik nog steeds niet had gekocht, en de nieuwe A.S. Byatt (The Children’s Book) dus ik heb weer wat te kluiven komende week. En dan nog is de lees-queue niet leeg.
Zee
In afwachting van mijn eigen video die staat te renderen dan maar even een Werkje van een Ander. De geweldige, briljante Zee Avi:
zaterdag 6 maart 2010
stuivertje wisselen
Bij de Albert Heijn staat een meneer die probeert zijn kunststof karretje in een rij metalen winkelwagens te parkeren. Dat past niet, maar de andere rijen hebben aan het einde van het kettinkje geen geld-terug-sleutel hangen. Ik vraag of ik zijn kar mag overnemen, want de kunststof karren zijn weliswaar net zo ellendig-statisch als de metalen, maar ze hebben wel een houdertje voor de zelfscanner. Als het er tenminste niet afgebroken is.
De meneer aarzelt. "Er zit een muntje in."
Komt dat even goed uit, ik heb twee ruilmuntjes in de aanbieding.
Dát wil hij wel.
En zo zag ik pas een uur later, na het boodschappen-in-een-zaterdagse-AHXL, dat ik een Gall&Gall muntje heb geruild voor een muntje van de mij tot nog toe volledig onbekende brandstoffenboer 'AUTOFOOD'.
De meneer aarzelt. "Er zit een muntje in."
Komt dat even goed uit, ik heb twee ruilmuntjes in de aanbieding.
Dát wil hij wel.
En zo zag ik pas een uur later, na het boodschappen-in-een-zaterdagse-AHXL, dat ik een Gall&Gall muntje heb geruild voor een muntje van de mij tot nog toe volledig onbekende brandstoffenboer 'AUTOFOOD'.
vrijdag 5 maart 2010
pling
Toby heeft een nieuwe plek bedacht voor zichzelf. De piano.
Eerst was dat omdat de strijkplank ernaast stond, en die isoleert zo fijn.
Maar nu ik de strijkplank heb weggehaald, hoor ik toch steeds weer plinggg en ploing geluiden. Misschien heeft hij toch meer ambitie dan we hem toedichten.
Eerst was dat omdat de strijkplank ernaast stond, en die isoleert zo fijn.
Maar nu ik de strijkplank heb weggehaald, hoor ik toch steeds weer plinggg en ploing geluiden. Misschien heeft hij toch meer ambitie dan we hem toedichten.
#01225
oh-one-two-two-five. Elises huiswerk voor Engels dit weekend houdt ondermeer in: het noemen van telefoonnummers. Ik zal haar het netnummer van Bath vast inprenten. Altijd handig. Zij gaat komende week haar netnummer noemen aan juf K. Wij gaan intussen een paar dagen poolshoogte nemen in Bath.
Bath, waar The Hole in The Wall niet een dompzinnig SBS6 spelletje is, maar een naar-men-zegt uitstekend restaurant waar ik nog niet eerder het genoegen mee had.
Bath, waar de omtrek van The Circus Restaurant precies de omtrek is van ons voormalige appartement, omdat dat nou eenmaal op de eerste verdieping van The Circus Restaurant lag.
Bath, waar sinds wij er vandaan gingen het Cafe Rouge verhuisde en een All Bar One gevestigd werd.
Ah.
Oh, one two two five.
Trouwens ook het jaar dat Thomas van Aquino werd geboren. Dat belooft wat.
Bath, waar The Hole in The Wall niet een dompzinnig SBS6 spelletje is, maar een naar-men-zegt uitstekend restaurant waar ik nog niet eerder het genoegen mee had.
Bath, waar de omtrek van The Circus Restaurant precies de omtrek is van ons voormalige appartement, omdat dat nou eenmaal op de eerste verdieping van The Circus Restaurant lag.
Bath, waar sinds wij er vandaan gingen het Cafe Rouge verhuisde en een All Bar One gevestigd werd.
Ah.
Oh, one two two five.
Trouwens ook het jaar dat Thomas van Aquino werd geboren. Dat belooft wat.
donderdag 4 maart 2010
hij is normaal
Tjonge, wat een opluchting. Er valt een 'gepersonaliseerde' brief op de mat waarin Gijs' naam een paar maal vetgedrukt opvalt. Alsdat Gijs is gewogen en Gijs is gemeten en Gijs is gecontroleerd op spraak en geen van allen gaven aanleiding tot verder onderzoek bij Gijs.
Ik ben niet verbaasd. Maar toch, fijn dat Gijs nu ook formeel als normaal te boek staat bij de Bevoegde Instanties. Dat kan Gijs alleen maar van pas komen in de toekomst.
Ik ben niet verbaasd. Maar toch, fijn dat Gijs nu ook formeel als normaal te boek staat bij de Bevoegde Instanties. Dat kan Gijs alleen maar van pas komen in de toekomst.
woensdag 3 maart 2010
dinsdag 2 maart 2010
loosing my religion
ik: De jaartelling begint bij nul omdat toen Jezus werd geboren. Dus toen begonnen de mensen te tellen.
Elise: Ja, dahaag! Vóór Jezus waren er toch óók jaren?
---
Gijs: ...maar mama, waarom denken mensen dan dat God die dinobotten in de grond heeft gedaan?
ik: ...?
---
En ik? Ik overweeg me alsnog actief uit te schrijven als het bisdom DB aanhoudt dergelijk achterlijk jaren-50 beleid als van de parochie Reusel actief te steunen.
Elise: Ja, dahaag! Vóór Jezus waren er toch óók jaren?
---
Gijs: ...maar mama, waarom denken mensen dan dat God die dinobotten in de grond heeft gedaan?
ik: ...?
---
En ik? Ik overweeg me alsnog actief uit te schrijven als het bisdom DB aanhoudt dergelijk achterlijk jaren-50 beleid als van de parochie Reusel actief te steunen.
democracy-aware kleuter
"Morgen moeten we extra vroeg opstaan." verklaart Gijs.
"O ja?"
"Ja, want morgen gaan we eerst stemmen. Toch?"
Ik was het zelf alweer bijna vergeten.
"O ja?"
"Ja, want morgen gaan we eerst stemmen. Toch?"
Ik was het zelf alweer bijna vergeten.
studio
Het wagenpark is weer uitgebreid vandaag. De DHL meneer schoof twee grote dozen de gang binnen en liet mij een elektronische krabbel zetten voor ontvangst. Nadat ik een dozijn tapejes en bubbelplastics en hoesjes en packing peanuts had verwijderd, bleven er twee redheads en een kolossale standaard met drie 3x6meter doeken over. Voorzien van hun eigen transporttasjes. Het is een chromakeyset, met voor de volledigheid behalve een groen ook nog een zwart en een wit doek. Onderstaande uitleg over wat een chromakey eigenlijk doet, is even compact als nuttig:
primeur
Gisteren zat ik voor het eerst in 2010 weer in de trein. Het voelde vooraf nog een beetje als de eerste asperges of een fles Beaujolais, temeer daar ik voor het eerst vanaf station Best reisde. Die treintunnel is zonder moeite het minst aantrekkelijke OV-object van deze regio. De charme van een tuinhark. Maar er ligt een fors P+R terrein naast, dat bovendien gratis is.
Eenmaal in de windtunnel afgedaald hoorde ik nog net dat door de intercom iets gemompeld werd over een vertraagde intercity richting Schiphol. Knap hoor, heb ik weer. Gelukkig geen haast, dus een kalme rit later wel in Utrecht, waar een soort herhalingsprimeur volgde: voor het eerst sinds ... veel jaren (hoeveel? minstens 7) in bus 11. "De" Uithofbus, hoewel het niet meer de Japanse toestanden waren van enkele jaren geleden. Dat met dank aan de snelbus, lijn 12, die nog niet reed toen Capgemini nog uitsluitend gevestigd was op Rijnsweerd. Op de terugreis zowaar ook nog met een stoptrein gereisd, dat is al helemaal zeldzaam. Het was, kortom, een eventful day vanuit het oogpunt van het OV.
Eenmaal in de windtunnel afgedaald hoorde ik nog net dat door de intercom iets gemompeld werd over een vertraagde intercity richting Schiphol. Knap hoor, heb ik weer. Gelukkig geen haast, dus een kalme rit later wel in Utrecht, waar een soort herhalingsprimeur volgde: voor het eerst sinds ... veel jaren (hoeveel? minstens 7) in bus 11. "De" Uithofbus, hoewel het niet meer de Japanse toestanden waren van enkele jaren geleden. Dat met dank aan de snelbus, lijn 12, die nog niet reed toen Capgemini nog uitsluitend gevestigd was op Rijnsweerd. Op de terugreis zowaar ook nog met een stoptrein gereisd, dat is al helemaal zeldzaam. Het was, kortom, een eventful day vanuit het oogpunt van het OV.
zondag 28 februari 2010
join the military
Als je niet beter wist, zou je denken dat Elise en Yentl zich voorbereiden op een plaatsje bij de landmacht. Hun nieuwste passie is trainen voor Kids on Ice. 'Kunstrijden', zoals de dames zelf zeggen. Niet 'ijsdansen', niet 'kunstschaatsen', nee: 'kunstrijden'.
Omdat er meer dan 250 kinderen deelnemen aan deze shows, waarvan de kleinsten een jaar of 3 zijn en de grootsten de puberteit al voorbij, wordt de hele operatie geleid met militaire precisie. De regels zijn streng en uitgebreid. Over uiterlijk (verplicht een staart in het haar), over gedrag (altijd op tijd natuurlijk), over uitrusting (witte kunstschaatsen). Geen chocolade mee tijdens de shows (vlekken!), geen ouders in de kleedkamers tenzij je zelf nog niet je schaatsveters kunt strikken. Alle kinderen doen aan drie dansen mee en hebben dus verschillende kostuums aan, die door een batterij vrijwilligers inelkaar genaaid worden. Op het ijs klonk tijdens de finaletraining om 9 uur vanochtend al de mededeling dat wie nú nog stond te kletsen, van de schaatsvloer af moest.
En het doet ze goed, het is prima zo. Ze genieten volop en hebben geen enkel probleem met de tijden en de vele trainingen. Vandaag in totaal 2,5 uur, woensdag anderhalf, zondag daarop weer, en zo wordt het intensiever tot aan de shows op 3, 4 en 5 april. Daar mag geen opname gemaakt worden - dus de afgelopen keren heb ik mijn camera maar meegenomen om wat plaatjes te schieten.
Omdat er meer dan 250 kinderen deelnemen aan deze shows, waarvan de kleinsten een jaar of 3 zijn en de grootsten de puberteit al voorbij, wordt de hele operatie geleid met militaire precisie. De regels zijn streng en uitgebreid. Over uiterlijk (verplicht een staart in het haar), over gedrag (altijd op tijd natuurlijk), over uitrusting (witte kunstschaatsen). Geen chocolade mee tijdens de shows (vlekken!), geen ouders in de kleedkamers tenzij je zelf nog niet je schaatsveters kunt strikken. Alle kinderen doen aan drie dansen mee en hebben dus verschillende kostuums aan, die door een batterij vrijwilligers inelkaar genaaid worden. Op het ijs klonk tijdens de finaletraining om 9 uur vanochtend al de mededeling dat wie nú nog stond te kletsen, van de schaatsvloer af moest.
En het doet ze goed, het is prima zo. Ze genieten volop en hebben geen enkel probleem met de tijden en de vele trainingen. Vandaag in totaal 2,5 uur, woensdag anderhalf, zondag daarop weer, en zo wordt het intensiever tot aan de shows op 3, 4 en 5 april. Daar mag geen opname gemaakt worden - dus de afgelopen keren heb ik mijn camera maar meegenomen om wat plaatjes te schieten.
zaterdag 27 februari 2010
school
De school van onze keuze heeft geen plaats.
Wel voor Elise, niet voor Gijs.
In Engeland zit een scheiding tussen wat in Nederland groep 4 en 5 is.
Elise zou dus komend schooljaar naar 'Junior' gaan, Gijs zit nog in 'Infant'. Waar het er, getuige de opgevraagde curricula, bepaald niet infantiel aan toe gaat. Britse kindertjes die uit het equivalent van onze groep 2 komen, kunnen al aardig lezen. Gijs wordt dus, met hulp van school, 'klaargestoomd' zodat hij op zijn minst in het Nederlands een vergelijkbaar niveau heeft. Over Elises niveau maken we ons totaal geen zorgen. Ze is zojuist gestart met de methode Engels voor groep 7/8, niet eens vanwege ons aanstaande vertrek maar uitsluitend als verbreding. Anders 'dut ze in', zegt de juf. Dat kunnen we alleen maar toejuichen.
De support vanuit de school is overigens fenomenaal.
Nu is het hopen dat we voor komend jaar een even goede, ondersteunende, behulpzame school zullen treffen. Widcombe Infant is vol, jammergenoeg, dus onze hoop is gevestigd op Bathwick St. Mary. Volgende week gaan we er praten.
Wel voor Elise, niet voor Gijs.
In Engeland zit een scheiding tussen wat in Nederland groep 4 en 5 is.
Elise zou dus komend schooljaar naar 'Junior' gaan, Gijs zit nog in 'Infant'. Waar het er, getuige de opgevraagde curricula, bepaald niet infantiel aan toe gaat. Britse kindertjes die uit het equivalent van onze groep 2 komen, kunnen al aardig lezen. Gijs wordt dus, met hulp van school, 'klaargestoomd' zodat hij op zijn minst in het Nederlands een vergelijkbaar niveau heeft. Over Elises niveau maken we ons totaal geen zorgen. Ze is zojuist gestart met de methode Engels voor groep 7/8, niet eens vanwege ons aanstaande vertrek maar uitsluitend als verbreding. Anders 'dut ze in', zegt de juf. Dat kunnen we alleen maar toejuichen.
De support vanuit de school is overigens fenomenaal.
Nu is het hopen dat we voor komend jaar een even goede, ondersteunende, behulpzame school zullen treffen. Widcombe Infant is vol, jammergenoeg, dus onze hoop is gevestigd op Bathwick St. Mary. Volgende week gaan we er praten.
avec bouton de marche/arrêt
"Ze" zeggen dat het blog weer aan moet.
Ja, meneer de brigadier, dát zeggen ze!
Nou.
Dat moet eigenlijk ook.
Dat moest al een aardig tijdje, het microbloggen laat zijn sporen na in dit macroblog.
Al dat minuscule getwitter is natuurlijk geen voertuig voor de serieuze plannen die ons de komende tijd te wachten staan. Dus, Ladies and Gentlemen: het blogseizoen is heropend. Zorg dat uw stoelleuning rechtop staat, klap de tafel voor u op en fasten your seatbelt.
Ja, meneer de brigadier, dát zeggen ze!
Nou.
Dat moet eigenlijk ook.
Dat moest al een aardig tijdje, het microbloggen laat zijn sporen na in dit macroblog.
Al dat minuscule getwitter is natuurlijk geen voertuig voor de serieuze plannen die ons de komende tijd te wachten staan. Dus, Ladies and Gentlemen: het blogseizoen is heropend. Zorg dat uw stoelleuning rechtop staat, klap de tafel voor u op en fasten your seatbelt.
vrijdag 1 januari 2010
vrijdag 13 november 2009
rekenonderwijs
Voor de Stichting Goed Rekenonderwijs maakte ik 4 testimonials van professionals die vanuit hun beroepspraktijk toelichten wat er in hun optiek moet veranderen aan het rekenonderwijs.
vrijdag 30 oktober 2009
zondag 11 oktober 2009
zondag 27 september 2009
dinsdag 1 september 2009
vrijdag 28 augustus 2009
woensdag 26 augustus 2009
dinsdag 25 augustus 2009
donderdag 13 augustus 2009
taalprobleem
We moeten dringend op zoek naar een andere taal om dingen te bespreken die niet voor kinderoren bestemd zijn. Engels volstaat niet meer voor dat doel.
Vandaag bespraken we de planning voor de komende dagen en Mark zei:
"...en zaterdagmiddag I could take some of us to the big screen..."
waarop Elise direct opkeek en blij uitriep:
"Jaaaaa, naar de bioscoop!!"
Over op Frans, dan maar?
(Waarop Elise direct informeerde wat bioscoop in het Frans is...)
Vandaag bespraken we de planning voor de komende dagen en Mark zei:
"...en zaterdagmiddag I could take some of us to the big screen..."
waarop Elise direct opkeek en blij uitriep:
"Jaaaaa, naar de bioscoop!!"
Over op Frans, dan maar?
(Waarop Elise direct informeerde wat bioscoop in het Frans is...)
dinsdag 11 augustus 2009
vuurtje op een stokje
Van Gijs mogen we sommige woorden niet meer zeggen. Die zijn 'niet netjes', zo weet hij. Van de BSO. Want daar mag je het ook niet zeggen: fakkel.
"Maar hoe moeten we dan zo'n vuurtje op een stokje noemen, Gijs?"
"Nou gewoon... een vuurtje op een stokje!"
Vakwerk mag ook niet, en toen ik hem in de kinderboerderij wees op een geit met een forse sik, kreeg ik alleen een woeste blik als antwoord. Verboden woorden, dat wordt nog wat als hij wel Engels leert.
"Maar hoe moeten we dan zo'n vuurtje op een stokje noemen, Gijs?"
"Nou gewoon... een vuurtje op een stokje!"
Vakwerk mag ook niet, en toen ik hem in de kinderboerderij wees op een geit met een forse sik, kreeg ik alleen een woeste blik als antwoord. Verboden woorden, dat wordt nog wat als hij wel Engels leert.
zondag 9 augustus 2009
huishoudgenie
De oude stofzuiger had echt het loodje gelegd. Nadat de mannen het ding open hadden geschroefd, en geconstateerd dat de motor aan het einde van zijn levensduur was gekomen, heb ik fluks een identiek-exemplaar-maar-enkele-generaties-jonger aangeschaft bij zo'n proleterig rood-zwart A-lokatie apparatuurpaleis met schreeuwerige advertenties die oproepen om de economie te stimuleren.
Dit nieuwe vroemijzertje is, hoe symbolisch, de helft kleiner en niet groen, maar 'braambesrood'. Zelfs stofzuigercarosserielakken krijgen al namen die doen denken aan te dure auto's. Gijs is immens tevreden en gelukkig met de nieuwe huisgenoot. 'Nog iets kleiner' betekent dat hij er gemakkelijk mee overweg kan, en zo heeft hij gisteren niet alleen zijn eigen kamer, maar ook nog wat andere ruimtes op de bovenverdieping gereinigd. Ook kan hij het nauwelijks laten om mij op de hoogte te stellen van alle features die het ding bezit ("kijk mama, als je aan deze knop draait, gaat-ie zacht").
Nu ons huishoudgenie nog even opleiden voor de andere taken. Hij heeft onlangs de volledige badkamer, inclusief de wc, gereinigd met een nagelborsteltje.
Dit nieuwe vroemijzertje is, hoe symbolisch, de helft kleiner en niet groen, maar 'braambesrood'. Zelfs stofzuigercarosserielakken krijgen al namen die doen denken aan te dure auto's. Gijs is immens tevreden en gelukkig met de nieuwe huisgenoot. 'Nog iets kleiner' betekent dat hij er gemakkelijk mee overweg kan, en zo heeft hij gisteren niet alleen zijn eigen kamer, maar ook nog wat andere ruimtes op de bovenverdieping gereinigd. Ook kan hij het nauwelijks laten om mij op de hoogte te stellen van alle features die het ding bezit ("kijk mama, als je aan deze knop draait, gaat-ie zacht").
Nu ons huishoudgenie nog even opleiden voor de andere taken. Hij heeft onlangs de volledige badkamer, inclusief de wc, gereinigd met een nagelborsteltje.
zaterdag 8 augustus 2009
Liefdesmevrouw
Elise is verslingerd aan sprookjes. Liefst hoort ze elke avond bij het voorlezen eindeloze verhalen over prinsessen, feeën, pratende dieren en koninkrijken die gered moeten worden van de ondergang. Tot haar verdriet mag ze mijn grote dikke oude sprookjesboek alleen aan tafel lezen, en niet in bed. Er zijn al teveel boeken van minder gewicht midden in de nacht uit de hoogslaper gevallen.
Natuurlijk ontwikkelt je woordenschat zich in een interessante richting als je vooral archaïsche verzinsels tot je neemt. Sommige woorden moeten nog wat rijpen. Zo zat ze vanmiddag tv te kijken en vertelde mij in het kort waar het verhaal over ging: "Die man op die stapel schapen die op die bromfiets rijden... " (eeuwige roem voor de lezer die het eerst meldt welke film ze keek) "...die moet zijn liefdesmevrouw redden!"
Wat een fraai woord. Liefdesmevrouw. Die houden we erin.
Natuurlijk ontwikkelt je woordenschat zich in een interessante richting als je vooral archaïsche verzinsels tot je neemt. Sommige woorden moeten nog wat rijpen. Zo zat ze vanmiddag tv te kijken en vertelde mij in het kort waar het verhaal over ging: "Die man op die stapel schapen die op die bromfiets rijden... " (eeuwige roem voor de lezer die het eerst meldt welke film ze keek) "...die moet zijn liefdesmevrouw redden!"
Wat een fraai woord. Liefdesmevrouw. Die houden we erin.
vrijdag 31 juli 2009
zondag 12 juli 2009
maandag 6 juli 2009
maandag 29 juni 2009
vrijdag 26 juni 2009
hielprikfilm ouders
Niet hier te plaatsen, maar wel te linken, is een van de grotere producties van het afgelopen jaar: de hielprikfilm. De meeste van de 30 films zullen nooit online komen, maar de video met voorlichting voor ouders is hier te vinden: video hielprik ouders.
woensdag 24 juni 2009
zondag 14 juni 2009
les 1
Boven mijn hoofd, in de studeerkamer, vindt de eerste vioolles plaats. Elise glimt nog steeds aan alle kanten zodra ze alleen al aan de viool dénkt. Nu is het dan zo ver en mag ze straks gelegitimeerd een paar échte oefeningen doen.
leerzaam
Omdat ik voor zessen al een keer of 8 eruit was geweest vanwege Gijs' nare droom, ben ik uiteindelijk maar wat gaan editen. Gijs komt er gezellig bij zitten in de studeerkamer, in onderbroek en fleecetrui, voetjes op de bank. Hij kwebbelt wat over koetjes en kalfjes. Als ik terugkom van beneden met een kop koffie, een pakje drinken voor hem en een paar plakjes ontbijtkoek, leest hij een boek over mummies.
"Dit is de koning!" zegt hij, wijzend op een afbeelding van het dodenmasker van Toetanchamon.
"Dat klopt Gijs."
"Als iemand dood is, kun je er drie dingen mee doen: in een pyramide stoppen, in een museum doen of in zo'n vrouw met vleugels die op een leeuw lijkt."
"Een sfinx bedoel je?"
"Ja! Een sfinx!"
Zo, dat weten we dan ook weer. Eens kijken of een Dela polis ook 'opname in museumcollectie' dekt.
"Dit is de koning!" zegt hij, wijzend op een afbeelding van het dodenmasker van Toetanchamon.
"Dat klopt Gijs."
"Als iemand dood is, kun je er drie dingen mee doen: in een pyramide stoppen, in een museum doen of in zo'n vrouw met vleugels die op een leeuw lijkt."
"Een sfinx bedoel je?"
"Ja! Een sfinx!"
Zo, dat weten we dan ook weer. Eens kijken of een Dela polis ook 'opname in museumcollectie' dekt.
droom
Gijs wordt vroeg in de ochtend hard huilend wakker. Hij mag zijn licht aan gaan doen en wat lezen. Na een paar minuten hoor ik het gehuil uit zijn kamer opnieuw. Toch maar eens poolshoogte nemen.
"Wat is er Gijs?"
"Ik heb zo naar gedroo-hoomd!"
Ik geef hem een knuffel en vraag of hij nog weet waarover. Ja, dat weet hij nog wel. Wil hij het aan mij vertellen? Ook dat, maar hij moet zo hard snikken dat ik de eerste drie pogingen niet versta. Hij heeft eerst nog vier slokken water nodig. Dan komt het eruit:
"Ik had gedroomd dat de camera kapot was!" (hevig gesnik)
"Mijn grote camera bedoel je?"
Gijs knikt.
Oef. Daar zou ik ook wel een nachtmerrie van hebben. Gijs neemt nog een slokje water en staart met betraande oogjes uit het raam naar de bermscharrelhaan, die verwoede pogingen doet om het Hajraa-publiek voor zessen uit de veren te kukelen.
"Wat is er Gijs?"
"Ik heb zo naar gedroo-hoomd!"
Ik geef hem een knuffel en vraag of hij nog weet waarover. Ja, dat weet hij nog wel. Wil hij het aan mij vertellen? Ook dat, maar hij moet zo hard snikken dat ik de eerste drie pogingen niet versta. Hij heeft eerst nog vier slokken water nodig. Dan komt het eruit:
"Ik had gedroomd dat de camera kapot was!" (hevig gesnik)
"Mijn grote camera bedoel je?"
Gijs knikt.
Oef. Daar zou ik ook wel een nachtmerrie van hebben. Gijs neemt nog een slokje water en staart met betraande oogjes uit het raam naar de bermscharrelhaan, die verwoede pogingen doet om het Hajraa-publiek voor zessen uit de veren te kukelen.
donderdag 11 juni 2009
goed gesprek
"We hebben uit een boekje gewerkt." meldt Gijs achteloos aan het avondeten.
Omdat ik vermoed dat er dan dus ge-citood is, vraag ik wat hij moest doen. Er volgt een uitgebreid antwoord over hoeken en letters en dat je moest onderstrepen wat bijelkaar hoorde. Met zijn vinger tekent hij een loodrechte linkse directe in de lucht.
Ik denk nog even serieus "toch niet nú al Pythagoras?", maar ach, vooruit, als je Pinksteren en de EU lijkt te begrijpen, waarom dan geen driehoeksmeetkunde? Elise bleek in elk geval ruimschoots verstand van de verkiezingen te hebben. Toen ik haar in het stemhokje vroeg wat zíj eigenlijk belangrijk vond in Europese context, kwam zonder aarzeling het antwoord: "schoon zwemwater." Judith Sargentini: this vote is yours.
Gijs is ondertussen meer bezig met het conflict tussen wetenschap en religie. Op zondag vroeg hij een "paar blaadjes, want ik ga een boek schrijven". Ik informeerde waar zijn boek over zou gaan, en het antwoord was "over Jezus, toen-ie nog klein was." Dat belooft wat, daar zijn niet zoveel boeken over dus ik voorspel een goede oplage. Hij ging druk aan de slag, en schreef TON (hoop gekras) UI UI B EN (nog meer krassen).
"Lukt het Gijs?"
"Ja, ik schrijf 'en toen kwam Jezus uit de buik van zijn moeder'."
Hij begon in elk geval bij het begin. Inmiddels is hij tegen een writers block aangelopen. Toen ik nog eens informeerde hoe het ermee stond, was hij te druk met het bestuderen van de mechanica van de kraan.
Omdat ik vermoed dat er dan dus ge-citood is, vraag ik wat hij moest doen. Er volgt een uitgebreid antwoord over hoeken en letters en dat je moest onderstrepen wat bijelkaar hoorde. Met zijn vinger tekent hij een loodrechte linkse directe in de lucht.
Ik denk nog even serieus "toch niet nú al Pythagoras?", maar ach, vooruit, als je Pinksteren en de EU lijkt te begrijpen, waarom dan geen driehoeksmeetkunde? Elise bleek in elk geval ruimschoots verstand van de verkiezingen te hebben. Toen ik haar in het stemhokje vroeg wat zíj eigenlijk belangrijk vond in Europese context, kwam zonder aarzeling het antwoord: "schoon zwemwater." Judith Sargentini: this vote is yours.
Gijs is ondertussen meer bezig met het conflict tussen wetenschap en religie. Op zondag vroeg hij een "paar blaadjes, want ik ga een boek schrijven". Ik informeerde waar zijn boek over zou gaan, en het antwoord was "over Jezus, toen-ie nog klein was." Dat belooft wat, daar zijn niet zoveel boeken over dus ik voorspel een goede oplage. Hij ging druk aan de slag, en schreef TON (hoop gekras) UI UI B EN (nog meer krassen).
"Lukt het Gijs?"
"Ja, ik schrijf 'en toen kwam Jezus uit de buik van zijn moeder'."
Hij begon in elk geval bij het begin. Inmiddels is hij tegen een writers block aangelopen. Toen ik nog eens informeerde hoe het ermee stond, was hij te druk met het bestuderen van de mechanica van de kraan.
woensdag 10 juni 2009
1/8
Elise glimt aan alle kanten als we het huis van de vioolbouwer uitlopen. Wat zeg ik: ze straalt 2000 ansilumen uit. Een 1/8 viooltje in een koffer, en komend weekend de eerste les. Ik hoop dat het haar niet te erg tegenvalt, dat het wel een tijdje duurt voor ze echt zal kunnen spelen. Bij Gijs' instrument is dat anders: die heeft twee paukenstokken gekregen. Zonder pauk, dat dan weer wel.
dinsdag 9 juni 2009
zondag 31 mei 2009
vrijdag 29 mei 2009
dinsdag 26 mei 2009
naambordje
Mark heeft op de deur van zijn TU-werkkamer een naambordje. Dat wilde Gijs ook wel. Hij is dus driftig aan het knippen en schrijven geweest en het is gereed: een strook papier met 'GIJS PELUTE' erop. Gauw vastschroeven boven.
stralen
Volgens Gijs waren er vannacht 'stralen' in de lucht. 'Bliksem!' zeiden wij tegelijkertijd. 'Nee,' zei Gijs, 'stralen!'
Hoewel we allevier wakker zijn geweest van flinke regen en onweer, heb ik het idee dat het allemaal wel meeviel ten opzichte van de rest van het land. Hier geen overstromingen, lekkages, kapotgewaaide bomen of inslagen. De tuin kijkt tevreden en het is nog steeds warm genoeg om zonder jas naar school te kunnen.
Hoewel we allevier wakker zijn geweest van flinke regen en onweer, heb ik het idee dat het allemaal wel meeviel ten opzichte van de rest van het land. Hier geen overstromingen, lekkages, kapotgewaaide bomen of inslagen. De tuin kijkt tevreden en het is nog steeds warm genoeg om zonder jas naar school te kunnen.
maandag 25 mei 2009
stempeltje
De brave keurigemensen-apotheek hier in de wijk is erin geslaagd mij te schokken. Ik haalde mijn allergie-medicatie op, neusdruppels en oogdruppels, twee flesjes elk. Zakje erom, keurig op recept. Krijg ik van de dame achter de toonbank een kaartje overhandigd. "Dit is uw stempelkaart: bij elk medicijn op recept krijgt u een stempel en als u voor eind 2010 een volle kaart hebt, krijgtuvijfeurokorti ..."
Het laatste hoorde ik al niet eens meer.
WAT KRIJGEN WE NU WEER!?
Een customer loyalty programme bij medicatie op recept?? Alsof ik dan naar mijn huisarts ga om aan te dringen op MEER pillen en poeiers voor het einde van het jaar, zodat ik mijn kaartje nog vol krijg? Zijn ze nou helemaal van het dak gevallen daar bij Mediq ('natúúrlijk, met een KUU')?
Het laatste hoorde ik al niet eens meer.
WAT KRIJGEN WE NU WEER!?
Een customer loyalty programme bij medicatie op recept?? Alsof ik dan naar mijn huisarts ga om aan te dringen op MEER pillen en poeiers voor het einde van het jaar, zodat ik mijn kaartje nog vol krijg? Zijn ze nou helemaal van het dak gevallen daar bij Mediq ('natúúrlijk, met een KUU')?
zaterdag 23 mei 2009
te laat, juf Elise...
"Mama!" riep Elise verschrikt na het ontbijt. "Hij is eruit! Ik heb hem eruit getrokken!"
Net als de vorige keer gaan de tanden in duo, de een precies een week na de ander.
Net als de vorige keer gaan de tanden in duo, de een precies een week na de ander.
donderdag 21 mei 2009
mopperende eekhoorn
Gijs komt de kamer binnen om 7:37. "Ssssst, papa slaapt." zeg ik. Papa slaapt niet echt meer, maar na Gijs' gespook van afgelopen nacht, moeten we zijn rekening-houden-met-anderen-antennes weer even resetten. Gijs kijkt instantaan een bozeberenblik. "Ik heb honger! Ik wil boterhammen eten!" zegt hij - zijn klassieke reactie 's ochtends vroeg. "En het is al middag! Het is allang middag hoor!" Na het vrolijke gezang en het 'dames-en-heren-koeken-en-peren' dat even eerder uit de kamer hiernaast opsteeg, is het contrast des te groter. "Ik ben een EEKHOORN." bromt Gijs, en vertrekt naar beneden om naast Elise op de bank tv te gaan kijken.
woensdag 20 mei 2009
de stand van het land
Het lapje grond hierachter was geëxplodeerd tijdens onze vakantie. Nadat we het gras weer teruggemanaged hadden en hier en daar drastisch gerooid in de ongevraagde groeisels, ziet het er kek uit. Border Azië is prachtig, met de Japanse esdoorn en steenheide, en de grote bamboe. De prunussen staan er mooi bij, de hosta's en hortensia's groeien, de clematis is zijn bloempjes helaas alweer kwijt.
Het mooist is, als altijd, de sector 'eetbaar'. De aardbeien zijn hoog en hangen bomvol vruchtjes en nieuwe ladingen bloemen. De braam is veelbelovend, met honderden bloempjes en hier en daar voorzichtig begin van vruchtjes. De framboos laat nog geen vruchtjes zien, maar is wel een fiere struik geworden. Alle kruiden doen het, en voor de komende periode staat een bakje zaailingen gereed. Minikomkommers, pompoenen, courgettes en kogelronde bolaubergientjes. Tenslotte hebben we een stuk of twintig paprikaplanten, opgekweekt uit een rood Albert Heijn exemplaar dat verder prima smaakte. Wie weet wat eraan hangt, over een maand of wat.
Het mooist is, als altijd, de sector 'eetbaar'. De aardbeien zijn hoog en hangen bomvol vruchtjes en nieuwe ladingen bloemen. De braam is veelbelovend, met honderden bloempjes en hier en daar voorzichtig begin van vruchtjes. De framboos laat nog geen vruchtjes zien, maar is wel een fiere struik geworden. Alle kruiden doen het, en voor de komende periode staat een bakje zaailingen gereed. Minikomkommers, pompoenen, courgettes en kogelronde bolaubergientjes. Tenslotte hebben we een stuk of twintig paprikaplanten, opgekweekt uit een rood Albert Heijn exemplaar dat verder prima smaakte. Wie weet wat eraan hangt, over een maand of wat.
vrijdag 15 mei 2009
gat
"Elise?"
"Mmm-mmm?"
"Kijk eens even hierheen?"
"Mam, ik kijk even Horton hoor."
"Maar ik wil het even goed op de foto hebben!"
"Okeeeeeej." (diepe zucht)
"Dankje schat."
"Heej mam, nu kan ik wel heel goed Bathththth zeggen!"
"Mmm-mmm?"
"Kijk eens even hierheen?"
"Mam, ik kijk even Horton hoor."
"Maar ik wil het even goed op de foto hebben!"
"Okeeeeeej." (diepe zucht)
"Dankje schat."
"Heej mam, nu kan ik wel heel goed Bathththth zeggen!"
donderdag 7 mei 2009
POSGAPUL
Het boodschappenlijstje van Gijs heeft een vervolg gekregen. Er staat nu 'SOKOLAD' met daaronder 99 1 in spiegelbeeld. Dat is een advertentie voor chocopasta die €1,99 kost.
woensdag 6 mei 2009
drivethru
Sommige filmpjes zijn zó briljant, die móet je gewoon verder verspreiden. Van het kaliber 'wish I'd made this one'.
dinsdag 5 mei 2009
in een grijs verleden
Toen Gijs nét 1 was en Elise 3, blogde ik nog niet, maar schreef wel op andere plaatsen. Soms duikt er zo'n stukje op en kun je met genoegen terugkijken op een tijd die voorbij is...
E: ik moet POEPEN!
I: okee, kom, gaan we gauw naar de wc!
Op de wc.
E: 'jij moet hierblijven!!'
Gijs klimt op de vensterbank.
Ik ren weg om Gijs te grissen.
Elise klaagt dat ik terug moet komen.
Poep komt niet.
Ik zing nog een briljant zelfverzonnen Poeplied maar zonder resultaat.
We keren onverrichterzake terug.
2 seconden later: poep in onderbroek.
Nog even op de wc gezet en in tussen onderbroek schoon en nieuwe pakken.
Gijs klimt in de haard.
Elise schoongemaakt.
Gijs uit haard gevist en schoongemaakt.
Elise gaat kleuren, Gijs gaat klimmen en aan haar haren trekken.
Elise moet weer poepen.
WC.
Ze zegt dat ze poepen op de wc eng vindt.
Ik dring aan dat ze even een luier aandoet alleen voor de poep maar dat is echt helemaal fout.
Gijs heeft de viltstiften gevonden.
Ik maak Gijs schoon.
Elise brult dat ik moet komen.
Ik vlieg Redbull style naar de wc maar er is niks anders aan de hand dan dat ze klaar is.
Ik ren weer naar Gijs met nog de mededeling dat ze even haar handen moet wassen.
Elise roept vanuit de WC dat ze 'lekker veel zeep' heeft gepakt.
Gijs in het hobbelpaard gezet, tot zijn tevredenheid.
Elises zeepsopballet weggespoeld.
Elise gezegd dat ze de viltstiften dicht moet doen.
Elise weigert.
Ik loop lichtpaars aan.
Gijs gaat staan in het hobbelpaard.
Elise moet ondertussen weer poepen.
Klaagt dat er in haar schone onderbroek een streepje poep is achtergebleven.
Gijs schuifelt de gang in met als missie De Trap.
Elise miept alleen nog over Gijs, ik gris Gijs van de 4e tree.
Elise zegt dat ze klaar is (poeploos uiteraard).
Gijs klimt op de tafel.
En nog een keer.
En nog een keer.
Ik probeer de aardappels te schillen.
Elise zegt weer te moeten poepen.
Doet een fikse plas.
Roept boos dat ik nu ECHT moet komen.
Gijs zit half klem in het kattenluik.
De spekjes bakken aan.
Elise heeft een tikkie enthousiast geplast.
Gijs heeft ruzie met de kat.
De aardappels koken droog.
etc.
etc.
E: ik moet POEPEN!
I: okee, kom, gaan we gauw naar de wc!
Op de wc.
E: 'jij moet hierblijven!!'
Gijs klimt op de vensterbank.
Ik ren weg om Gijs te grissen.
Elise klaagt dat ik terug moet komen.
Poep komt niet.
Ik zing nog een briljant zelfverzonnen Poeplied maar zonder resultaat.
We keren onverrichterzake terug.
2 seconden later: poep in onderbroek.
Nog even op de wc gezet en in tussen onderbroek schoon en nieuwe pakken.
Gijs klimt in de haard.
Elise schoongemaakt.
Gijs uit haard gevist en schoongemaakt.
Elise gaat kleuren, Gijs gaat klimmen en aan haar haren trekken.
Elise moet weer poepen.
WC.
Ze zegt dat ze poepen op de wc eng vindt.
Ik dring aan dat ze even een luier aandoet alleen voor de poep maar dat is echt helemaal fout.
Gijs heeft de viltstiften gevonden.
Ik maak Gijs schoon.
Elise brult dat ik moet komen.
Ik vlieg Redbull style naar de wc maar er is niks anders aan de hand dan dat ze klaar is.
Ik ren weer naar Gijs met nog de mededeling dat ze even haar handen moet wassen.
Elise roept vanuit de WC dat ze 'lekker veel zeep' heeft gepakt.
Gijs in het hobbelpaard gezet, tot zijn tevredenheid.
Elises zeepsopballet weggespoeld.
Elise gezegd dat ze de viltstiften dicht moet doen.
Elise weigert.
Ik loop lichtpaars aan.
Gijs gaat staan in het hobbelpaard.
Elise moet ondertussen weer poepen.
Klaagt dat er in haar schone onderbroek een streepje poep is achtergebleven.
Gijs schuifelt de gang in met als missie De Trap.
Elise miept alleen nog over Gijs, ik gris Gijs van de 4e tree.
Elise zegt dat ze klaar is (poeploos uiteraard).
Gijs klimt op de tafel.
En nog een keer.
En nog een keer.
Ik probeer de aardappels te schillen.
Elise zegt weer te moeten poepen.
Doet een fikse plas.
Roept boos dat ik nu ECHT moet komen.
Gijs zit half klem in het kattenluik.
De spekjes bakken aan.
Elise heeft een tikkie enthousiast geplast.
Gijs heeft ruzie met de kat.
De aardappels koken droog.
etc.
etc.
maandag 4 mei 2009
wie schrijft die ...schrijft (2)
Gijs laat zich niet tegenhouden. Hij kiest direct maar de langste woorden en de meest complexe diphtongen. Op een blaadje op het aanrecht staat: SIKUH. En toen wist-ie niet meer hoe nu verder. Er moest namelijk 'ziekenhuis' op komen, maar nadat hij al geïnformeerd had naar de schrijfwijze van de letter H wilde hij kennelijk niet ook nog eens naar de UI komen vragen. Op de bank ligt een POSGAPUL: een boodschappenlijstje, dat nog net niet helemaal af was. Zo langzamerhand is niet 75% maar 100% van dit gezin geletterd genoeg om overal schrijfsels achter te laten.
tweet!
Voor het kleinere werk toch maar aan Twitter begonnen. 140 chars is een leuke limiet. En er zit net weer een andere doorsnede van de webwereld. Microblogging, niet gedacht dat ik dat nog zou gaan doen. Vind mijn tweets op http://twitter.com/IreneDriessen.
next gen cat
Gijs en Elise missen Toby.
Daarom SMSsen we naar zijn logeeradres: of ze 'm even voor de webcam willen houden.
Zo gezegd, zo gedaan, en hier staan twee kinderen voor een MacBookscherm op en neer te stuiteren en roepen beurtelings Toby!! Toby!! terwijl aan de andere kant een zwart-witte haarbal tevreden ligt te snurken op een bank 150 kilometer van hier.
Brave New World.
Daarom SMSsen we naar zijn logeeradres: of ze 'm even voor de webcam willen houden.
Zo gezegd, zo gedaan, en hier staan twee kinderen voor een MacBookscherm op en neer te stuiteren en roepen beurtelings Toby!! Toby!! terwijl aan de andere kant een zwart-witte haarbal tevreden ligt te snurken op een bank 150 kilometer van hier.
Brave New World.
zondag 3 mei 2009
zaterdag 2 mei 2009
Hochturistik
Hoe toeristisch kun je zijn? Na Sylvia W. in het VK mag van vorige week, geneerde ik me geenszins voor deze kindgoedgekeurde dag.
Men neme de tram/U naar Königswinter.
Aldaar bezoeke men eerst het Aquarium, van een welbekende Keten van Aquaria waar West-Europa mee volgeplempt is. De logica van Aquaria in een strook langs de Atlantische kust is wat groter dan 1 middenin het Rijndal, maar vooruit, men had ook lokale Forellen dus Dat Mag.
Daarna neme men een broodje Bockwurst om een bodempje te leggen voor de kruiptrein die de berg op gaat richting Siegfrieds Drachenfels.
Eenmaal weer beneden werkt men dit geheel af met een ijshoorntje in een overvolle Ferientag winkelstraat en zit nog een half uurtje in een grasveldje alvorens weer met de haast toeristische U terug naar huis te rijden.
Stempel van goedkeuring: twee in slaap gevallen kinderen aan het avondeten.
Men neme de tram/U naar Königswinter.
Aldaar bezoeke men eerst het Aquarium, van een welbekende Keten van Aquaria waar West-Europa mee volgeplempt is. De logica van Aquaria in een strook langs de Atlantische kust is wat groter dan 1 middenin het Rijndal, maar vooruit, men had ook lokale Forellen dus Dat Mag.
Daarna neme men een broodje Bockwurst om een bodempje te leggen voor de kruiptrein die de berg op gaat richting Siegfrieds Drachenfels.
Eenmaal weer beneden werkt men dit geheel af met een ijshoorntje in een overvolle Ferientag winkelstraat en zit nog een half uurtje in een grasveldje alvorens weer met de haast toeristische U terug naar huis te rijden.
Stempel van goedkeuring: twee in slaap gevallen kinderen aan het avondeten.
donderdag 30 april 2009
zondag 12 april 2009
woensdag 8 april 2009
WGOIR
Gisteren voor de 4e keer op rij WGOIR geschoten. Eerste resultaat is altijd een persvideo van de uitreiking van de (Re-)Connect Award.
zondag 5 april 2009
zonnige zuiden
Als de goden zouden kiezen, namen ze vast niet Eindhoven als residentie. Er zijn zonniger oorden te bedenken. Fraaier. Vriendelijker. Minder COPD. Meer historie. Meer wijn en minder industrie. Maar voor eenvoudige stervelingen is het best te harden. Na een ochtend met een lange autorit en twee kinderen die zo moe waren dat er teveel mislukte van hun plannen om de verstandhouding tussen beide goed te houden, wilde ik eigenlijk niets anders meer dan duf hangen. Daar word je meestal nog duffer van. Dan maar de CD met de grootste meezingpotentie in de speler. Vaak is dat opera, maar de keuze viel vandaag op The mama's and the papa's Greatest Hits. Onder het luidkeels meegalmen van California Dreamin' en andere tijdloze knallers, hakte ik knoflook, gember, rode peper, koriander, wortel, ui en bleekselder aan mootjes. Opeens weet je het: Je Gaat Fishcakes maken. Troostrijk eten voor de duffe ziel.
En als de fc's dan even later in de koelkast staan te wachten op het Bakmoment, en Gijs, die overal om moest jammeren dan toch grote voldoening vindt in het bestuderen van het zenuwstelsel in Het Grote Boek Over Het Menselijk Lichaam, en je neemt plaats op het terras waar het voor het eerst dit weekend wel zonnig is ...en poes besluit jouw schoot met aanwezigheid te vereren, zodat je een ronkende hoop stovende haartjes voor je hebt liggen, de zwarte beduidend heter dan de witte ... en je mag nog op je dooie akkertje rustig de zaterdagkranten doorlezen tot het tijd is om die fles Chard te openen die door Nicolaas beloond werd met maar liefst viereneenhalf glaasje... dan is het heerlijke zonnige zuiden een prima plek.
En als de fc's dan even later in de koelkast staan te wachten op het Bakmoment, en Gijs, die overal om moest jammeren dan toch grote voldoening vindt in het bestuderen van het zenuwstelsel in Het Grote Boek Over Het Menselijk Lichaam, en je neemt plaats op het terras waar het voor het eerst dit weekend wel zonnig is ...en poes besluit jouw schoot met aanwezigheid te vereren, zodat je een ronkende hoop stovende haartjes voor je hebt liggen, de zwarte beduidend heter dan de witte ... en je mag nog op je dooie akkertje rustig de zaterdagkranten doorlezen tot het tijd is om die fles Chard te openen die door Nicolaas beloond werd met maar liefst viereneenhalf glaasje... dan is het heerlijke zonnige zuiden een prima plek.
zaterdag 4 april 2009
vrijdag 3 april 2009
sic transit gloria mundi
Het was al lang aangekondigd, maar nu is het dan echt gebeurd: De Lucht is dicht. Weer een icoon minder.
uitzettingsbeleid
Het was me al vaker opgevallen dat de kauwen op het dak op sommige momenten wel heel dichtbij klonken. Alsof ze in de slaapkamer op het bed zaten te debatteren over een broodkorst. Toen ik afgelopen week de klep van de schoorsteen opende, rolden er een stuk of tien takjes de kamer in. Even later zag ik de leverancier van dit dor hout met een nieuw stuk boom in zijn snavel van de beuk naar het dak zeilen. Toen Mark op het dak ging kijken, bleek de afdekking van de schoorsteen verdwenen te zijn, en er een half nest-in-aanbouw een metertje dieper de pijp in te zijn. De haard beneden produceerde intussen plukjes mos, groen uitgeslagen boomschors en nog veel meer takjes.
De schoorsteen is, in afwachting van de reparateur van een van de loodslabben, provisorisch gesloten verklaard. Met gaffertape, overal goed voor. De kauwen kijken verontwaardigd toe vanuit de achtertuin.
De schoorsteen is, in afwachting van de reparateur van een van de loodslabben, provisorisch gesloten verklaard. Met gaffertape, overal goed voor. De kauwen kijken verontwaardigd toe vanuit de achtertuin.
donderdag 2 april 2009
zondag 22 maart 2009
liedje
Elise wilde natuurlijk ook voor de camera zingen. Ze heeft inmiddels een indrukwekkend repertoire.
de bla-lala zender
Ik heb in mijn auto slechts twee voorkeuzezenders op de radio waar ik daadwerkelijk naar luister. Radio 1 en BNR. Een heel enkele keer, als ik in de buurt van of over de Belgische grens ben, gaat Klara aan. Voor het standaard zakelijk verkeer binnen Nederland kies ik voor de nieuwszenders. Alhoewel... Radio 1 afficheert zich al jaren als 'de nieuws- en sportzender!!' Laat die sport maar achterwege, is er zelfs niet genoeg nieuws om één zender uitsluitend met nieuws te vullen?
In het weekend kun je urenlang geen Radio 1 luisteren zonder op de hoogte te worden gebracht van de wederwaardigheden van de Barneveldse Boys of Hervormde Softballvereniging Katwijk vooruit! of de nieuwste blessures bij het dressuurrijden dames achtste klas. NIET interessant.
Evenmin interessant is het aanbod op zondag voor 7 uur 's ochtends, alhoewel ik moet toegeven dat het wel ontbijtvermaak biedt, wanneer je ultravroeg onderweg naar Drenthe bent voor een shoot. Op dat tijdstip mogen namelijk members of the public bellen met hun irritaties van de afgelopen week. En dan krijg je dus meneer de Vries uit N. die zich beklaagt over het luizige einde van de aflevering van GTST van donderdag jongstleden of mevrouw van Dalen te R. die wacht op antwoord van de gemeente op haar vraag over hondenpoep bij het rollatorrek van de plaatselijke supermarkt. Kortom: Nieuwsgaring van Nationaal Niveau, de Nationale Nieuws- en Sportzender waardig. Noem het dan de Klaag- en Zaagzender. Of de Sport- en Spelzender. Of voor mijn part de Bla-lala zender, want het gehalte suffe plaatjes en domme deuntjes is ongewenst hoog, zelfs op tijdstippen dat sport en publieksinbreng achterwege blijven.
En omdat ik BNR, die normaalgesproken claimen je 'de onzin te besparen'/de crap te cutten, onlangs ook al betrapte op het draaien van een opvulhitje, ben ik maar geheel overgestapt op klassieke hits uit het grote aanbod Amerikaanse selfempowerment business education audiobooks. Totdat er een Nieuws- en Achtergrondenzender, een Nieuws- en Actualiteitenzender of een Nieuws- en Langdurige Gesprekken Van Hoge Kwaliteitzender opstaat, luister ik wel naar Brian Tracey. Ik maak een uitzondering voor het Marathoninterview op vrijdag. Zo. Dat zal ze leren.
In het weekend kun je urenlang geen Radio 1 luisteren zonder op de hoogte te worden gebracht van de wederwaardigheden van de Barneveldse Boys of Hervormde Softballvereniging Katwijk vooruit! of de nieuwste blessures bij het dressuurrijden dames achtste klas. NIET interessant.
Evenmin interessant is het aanbod op zondag voor 7 uur 's ochtends, alhoewel ik moet toegeven dat het wel ontbijtvermaak biedt, wanneer je ultravroeg onderweg naar Drenthe bent voor een shoot. Op dat tijdstip mogen namelijk members of the public bellen met hun irritaties van de afgelopen week. En dan krijg je dus meneer de Vries uit N. die zich beklaagt over het luizige einde van de aflevering van GTST van donderdag jongstleden of mevrouw van Dalen te R. die wacht op antwoord van de gemeente op haar vraag over hondenpoep bij het rollatorrek van de plaatselijke supermarkt. Kortom: Nieuwsgaring van Nationaal Niveau, de Nationale Nieuws- en Sportzender waardig. Noem het dan de Klaag- en Zaagzender. Of de Sport- en Spelzender. Of voor mijn part de Bla-lala zender, want het gehalte suffe plaatjes en domme deuntjes is ongewenst hoog, zelfs op tijdstippen dat sport en publieksinbreng achterwege blijven.
En omdat ik BNR, die normaalgesproken claimen je 'de onzin te besparen'/de crap te cutten, onlangs ook al betrapte op het draaien van een opvulhitje, ben ik maar geheel overgestapt op klassieke hits uit het grote aanbod Amerikaanse selfempowerment business education audiobooks. Totdat er een Nieuws- en Achtergrondenzender, een Nieuws- en Actualiteitenzender of een Nieuws- en Langdurige Gesprekken Van Hoge Kwaliteitzender opstaat, luister ik wel naar Brian Tracey. Ik maak een uitzondering voor het Marathoninterview op vrijdag. Zo. Dat zal ze leren.
zaterdag 21 maart 2009
vrijdag 20 maart 2009
twintig dagen nee
Na nog geen drie weken ben ik al diep gelukkig met de NEEEEEEEJ sticker. Wat een rust in de brievenbus. Wat een zalig lege papierbak, nu er alleen kranten, lege enveloppen met oranje leeuwen en knippersnippers in belanden. Wat een tevreden gevoel dat ik niet meer nodeloos plastic hoesjes van stapels oninteressante boodschappen sta af te pellen. Ik kan het iedereen aanbevelen.
het Belang van een Kompas
Gijs was tevreden aan zijn voorjaarsjas zijn kompasje terug te vinden. Nadat ik hem de werking had uitgelegd, begreep hij ook het nut: 'Als de Kerstman dan maar dóór gaat met kadootjes brengen, dan kun je op het kompas kijken waar de Noordpool is, en dan ga je naar de Noordpool en dan zeg je tegen de Kerstman: zo is het wel even genoeg, nu stoppen!'
Handig toch?
Handig toch?
gepimpte vogelhuisjes
Op de locatie waar de shoot van mijn meest recente project plaatsvond, worden normaalgesproken workshops gegeven. Bonbons maken. Theemutsen opblingen. Vogelhuisjes pimpen. Dat is te zien aan de setting. Alle snoepjeskleuren op de muren, ruitjesgordijnen, plastic slingers en bloemen, koekoeksklokken, dierenkoppen aan de muur en een barbamamma met een rozenkrans om. Die laatste was zo mooi dat ze het tot rekwisiet heeft geschopt. De acteurs die meewerken aan de film, zitten in de ruimte waar de visagiste aan het werk is en doen een stukje improvisatie om warm te draaien: 'wat zeggen twee vogels tegen elkaar over een gepimpt vogelhuisje?'
donderdag 19 maart 2009
time warp
Elise mocht kiezen. En ze wilde, nee, echt zéker weten, 'Mickey's vrolijke Kerstfeest'. 'Want die had ik nog nooit gezien.'
En dus is er aan de ene kant van de kamer een openslaande deur waardoor fluitende vogels en bloesemgeur naar binnen komt, en aan de andere kant een suikerzoete geluidsmuur van Amerikaanse carol-renderings.
Ik zit op de grens van de seizoenen.
En dus is er aan de ene kant van de kamer een openslaande deur waardoor fluitende vogels en bloesemgeur naar binnen komt, en aan de andere kant een suikerzoete geluidsmuur van Amerikaanse carol-renderings.
Ik zit op de grens van de seizoenen.
zondag 8 maart 2009
zaterdag 7 maart 2009
voorjaar
Nog geen week na de teaktweak is het zover: in de achtertuin is het warm genoeg om met een dun fleeceje aan lekker buiten te zitten. Gijs neemt plaats op de schommel en verklaart, begeleid door het ritmische gepiep van nog-niet-gesmeerde haken : 'Het is lente. Dat kan ik zien, want de zon schijnt.' In de wilde kers, waar de bloesemknoppen op springen staan, zingt een roodborst de veren uit zijn kont. Elise heeft als missie voor zichzelf om deze middag elke tegel van het terras met een andere kleur stoepkrijt vol te kleuren. En ik ga de zaterdagkrant te lijf, met een extra groot glas thee.
n-de leven
Poes is aan zijn zoveelste leven begonnen. Hij had er al wat gebruikt in de afgelopen jaren, na van het dak gestuiterd te zijn, midden in de nacht met blaasgruis afgevoerd te worden naar de dierenkliniek en heaven knows hoeveel hij er al kwijt was toen-ie onder dat dekentje in de Bath RSPCA Animal Shelter zat te bibberen. Maar we zijn weer een leven verder, Toby is geupgrade. Hij heeft nieuwe medicatie die zijn schildklier afremt, en we staan stomverbaasd over het effect. Sinds een maand speelt hij. Hij rent achter melkflesringetjes aan, buitelt over zichzelf heen en slipt in de bocht. Hij vermaakt zich met hengelen naar zijn speelgoedjes als ze onder de piano glijden, en verzint zelf extra moeilijkheidsgraden rondom de stoelpoten. Na afloop van zijn training ligt hij tevreden te stoven op de convectorput. Onlangs heb ik hem zelfs weer op de schutting zien lopen. Hij gaat een mooie zomer tegemoet.
zondag 1 maart 2009
teaktweak
Vandaag is de lente officieel begonnen, niet alleen vanwege het fraaie zonderjassenweer, maar ook omdat ik ál het tuinmeubilair uit de schuur heb gezeuld, in elkaar geschroefd, hogedruk-schoongemaakt, opgeschuurd en het teak ge-lotiond. Het staat ingetogen stralend te wachten op de eerste-kop-koffie-op-het-terras van het nieuwe seizoen.
nee-nee-NEE!
Vele jaren waren er allerlei redenen te bedenken voor het niet hebben van een flikker-op-sticker op de brievenbus. In een relatief nieuwe woonplaats heeft het zin om de lokale middenstand te ontdekken en daar kunnen al die floddertjes best behulpzaam bij zijn. Met kleine kinderen heb je soms tijd te weinig, om uit te vinden waar wat te koop is, en soms tijd te veel, noodgedwongen op de bank met een kleine baby.
Maar na verloop van tijd overtrof de hoeveelheid oud-papier-veroorzaakt-door-loze-communicatieuitingen-van-bedrijven de nieuwsgarende pers. Driekwart van de folders gingen direct al de gereedstaande albertkrat in, na het verwijderen van die afgrijselijke plasticjes natuurlijk, dat enkele Hema-foldertje, Etos-blaadje of Bijenkorfboekje bladerde ik nog wel eens door in een moment van ledigheid, meestal gepaard gaand met het nuttigen van een kop thee. De plaatselijke leugenaartjes las ik al helemáál nooit.
Maar ja: 'verkrijgbaar bij de gemeente', babbelt de nee-sticker vrolijk. Alsof ik daar OOIT spontaan kom! Die keren dat ik een paspoort voor deze of gene mocht afhalen, dacht ik echt niet aan mijn brievenbus. Gelukkig kun je ook bellen. Het eerste nummer dat ik belde, een paar weken terug, leidde niet tot resultaat. Maar het tweede bracht prompt anderhalve dag later een bescheiden, neutraal envelopje met daarin een knaloranje DOUBLE NEE! Geen floddertjes, geen fluddertjes, geen trompettertjes of dorpstoetertjes of kletskrantjes. Gewoon alleen nog maar Echte Post, Echte Kranten en Echte Tijdschriften in de bus.
Nu nog even uitvinden hoe ik geen telefoongidsen en geen Gouden Gidsen meer ontvang, die maken een nog hardere Klap der Nutteloosheid in de oudpapierkrat. Daar heb je toch internet voor? Verlost van het overtollige papier. Hoera!
Maar na verloop van tijd overtrof de hoeveelheid oud-papier-veroorzaakt-door-loze-communicatieuitingen-van-bedrijven de nieuwsgarende pers. Driekwart van de folders gingen direct al de gereedstaande albertkrat in, na het verwijderen van die afgrijselijke plasticjes natuurlijk, dat enkele Hema-foldertje, Etos-blaadje of Bijenkorfboekje bladerde ik nog wel eens door in een moment van ledigheid, meestal gepaard gaand met het nuttigen van een kop thee. De plaatselijke leugenaartjes las ik al helemáál nooit.
Maar ja: 'verkrijgbaar bij de gemeente', babbelt de nee-sticker vrolijk. Alsof ik daar OOIT spontaan kom! Die keren dat ik een paspoort voor deze of gene mocht afhalen, dacht ik echt niet aan mijn brievenbus. Gelukkig kun je ook bellen. Het eerste nummer dat ik belde, een paar weken terug, leidde niet tot resultaat. Maar het tweede bracht prompt anderhalve dag later een bescheiden, neutraal envelopje met daarin een knaloranje DOUBLE NEE! Geen floddertjes, geen fluddertjes, geen trompettertjes of dorpstoetertjes of kletskrantjes. Gewoon alleen nog maar Echte Post, Echte Kranten en Echte Tijdschriften in de bus.
Nu nog even uitvinden hoe ik geen telefoongidsen en geen Gouden Gidsen meer ontvang, die maken een nog hardere Klap der Nutteloosheid in de oudpapierkrat. Daar heb je toch internet voor? Verlost van het overtollige papier. Hoera!
vrijdag 27 februari 2009
fat bastards, the sequel
De snuitkever bleek volledig onschuldig aan het fatsia-drama. Bij héél nauwkeurige inspectie zag ik ineens schildluis op de mooie bladen. Schildluis! Aargh! De moeilijkst-te-verdelgen soort! Overgestapt vanaf station Aanpalende Bananenplant, dat kan niet missen. Maar nu. Nu zit ik met een gehavende fatsia... met schildluis.
Chemische oorlogvoering zal wel het enige antwoord zijn.
Chemische oorlogvoering zal wel het enige antwoord zijn.
maandag 23 februari 2009
het olfactorisch ongenoegen
Meestal is een goed reukorgaan een zegen. Ik geniet dagelijks van het vermogen om geuren te onderscheiden en te waarderen. Koffie, wijn en specerijen, brood, kazen en kruiden zouden niet zonder kunnen. Een geurgeheugen is een prachtige toevoeging aan visuele en auditieve herinneringen. Met de kleinste hoeveelheid voorbijkomende moleculen sta je in de Parijse metro en het volgende ogenblik in een bos. Ook zonder de live moleculen is de ervaring nog wel op te roepen. Soms is mijn neus ook een goede gevarenverklikker. Inmiddels is de vierde geslaagde gas-detectie een feit.
Maar er zijn momenten dat het olfactorisch ongenoegen de overhand neemt. Natuurlijk draagt het krijgen van kinderen daaraan bij. Zodra ze uit de luiers zijn, wordt dat direct stukken minder. Dan krijgt je reukvermogen het weer zwaarder met andere missmells. Malfums. Waarom is er geen woord voor - voor onesthetische geuren? Waarschijnlijk omdat je, op het moment dat ze je ten volle treffen, nergens anders meer aan kunt denken dan aan 'zo spoedig mogelijk weg hier'. En als dat niet kan, wat dan? Op het overvolle balkon van een spits-intercity die zojuist uit een regenachtig Utrecht vertrekt, is de geur van natte herdershonden uit de jas naast je onontkoombaar. In een gemiddelde winkelstraat word je al van verre bedwelmd door de opdringerige snoepbloempjesluchten van Lush en Body Shop.
Ook de supermarkt is niet meer veilig. Tijdens mijn laatste bezoek rook 'mijn' Heijn niet naar vers brood, tomatensteeltjes en Old Amsterdam, maar naar een onbeschrijflijke mix van wasverzachter en Amerikaanse koffiebroodjes (die door Amerikanen dan weer hoogst verwarrend als Danish worden aangeduid). Bij inspectie bleek het te gaan om de nieuwste campagne van Bastognekoeken, die de winkel hadden overspoeld met folders-met-geurvakjes waar de nietsvermoedende klanten op dienden te krabben. Een overweldigende golf vanille en kaneel was het gevolg. Ik ben zelfs niet meer teruggelopen voor dat laatste netje walnoten, uit vrees weer langs die kopstelling te moeten, waar de piramide van koekdozen in een goudbruine walm lag te stralen. Bah!
Maar er zijn momenten dat het olfactorisch ongenoegen de overhand neemt. Natuurlijk draagt het krijgen van kinderen daaraan bij. Zodra ze uit de luiers zijn, wordt dat direct stukken minder. Dan krijgt je reukvermogen het weer zwaarder met andere missmells. Malfums. Waarom is er geen woord voor - voor onesthetische geuren? Waarschijnlijk omdat je, op het moment dat ze je ten volle treffen, nergens anders meer aan kunt denken dan aan 'zo spoedig mogelijk weg hier'. En als dat niet kan, wat dan? Op het overvolle balkon van een spits-intercity die zojuist uit een regenachtig Utrecht vertrekt, is de geur van natte herdershonden uit de jas naast je onontkoombaar. In een gemiddelde winkelstraat word je al van verre bedwelmd door de opdringerige snoepbloempjesluchten van Lush en Body Shop.
Ook de supermarkt is niet meer veilig. Tijdens mijn laatste bezoek rook 'mijn' Heijn niet naar vers brood, tomatensteeltjes en Old Amsterdam, maar naar een onbeschrijflijke mix van wasverzachter en Amerikaanse koffiebroodjes (die door Amerikanen dan weer hoogst verwarrend als Danish worden aangeduid). Bij inspectie bleek het te gaan om de nieuwste campagne van Bastognekoeken, die de winkel hadden overspoeld met folders-met-geurvakjes waar de nietsvermoedende klanten op dienden te krabben. Een overweldigende golf vanille en kaneel was het gevolg. Ik ben zelfs niet meer teruggelopen voor dat laatste netje walnoten, uit vrees weer langs die kopstelling te moeten, waar de piramide van koekdozen in een goudbruine walm lag te stralen. Bah!
Abonneren op:
Posts (Atom)