onmiddellijch

Er was een touw van de trap los - een touw waarmee we een laatjepeuternietdoorditgatdonderen netje hadden geknoopt.
Mark zei tegen Gijs dat hij het ging repareren en Gijs holde ervandoor. 'Ich gaat onmiddellijch iets halen uit mijn tist!' zei hij, en pakte zijn eigen plastic gereedschapskoffer. Gijs' vocabulaire groeit nog met de dag.

feesjûh

De helemaal-platte-en-kleine-stukjes chips smaakten helemaal niet vies. Net zomin als de 3 enorme taarten, het bier uit het tapvaatje (aanrader, al was het alleen maar om je 13-jarige neef de kunst van het tappen te laten oefenen: dat ging prima) en een heleboel curries en bijlagen. Altijd een gok of het ook was opgegaan als je meer had gehad... maar ach. Het was vast wel goed zo. Misschien had ik toch deeltijd cateraar moeten worden. Misschien moet ik maar beroepsfoodie worden en video of boeken over eten gaan maken.

slimmer

Ik legde Elise de volgende vraag voor:
'Als jij een zak chips en een zak sinaasappelen in een boodschappenkratje moet pakken, welke doe je dan onder en welke boven?'
Elise antwoordde: de sinaasappels onder en de chips boven. En toen ik vroeg waarom, zei ze dat anders de chips 'helemaal plat en kleine stukjes' zouden worden.

Elise is een stuk slimmer dan sommige orderpickers bij albert...

checklist

klaar: appelnotentaart
klaar: rode dhal
klaar: tamatal murgh, curry met kip, tomaat en ui

half klaar: banoffee pie
half klaar: groentencurry

nog niet klaar: chocoladetaart
nog niet klaar: eieren in een zachte gele kokoscurry
nog niet klaar: komkommerraita

komt morgen wel: heel veel pappadums
komt morgen wel: heel veel rijst

weer

Als ik naar links naar buiten kijk, zie ik woeste slagregen door de straat waaien.
Als ik naar rechts naar buiten kijk, zie ik Gijs op een krat staan. Hij probeert de tuinslang af te rollen en vermaakt zich kostelijk. Hij staat net uit de wind, achter de schuur, en kijkt naar een helikopter die kennelijk boven Eindhoven vliegt. Het weer deert hem totaal niet. Hij wilde zelfs met zijn sandalen naar buiten (dat heb ik overigens wel gevetood). Gijs geniet.

het vermogen tot herhaling

Wat is dat toch, dat kinderen zo dol zijn op herhaling? Gijs en Elise kijken naar MegaMindy, het zoveelste Studio100 vehikel, dat na Samson en Gert heel wel te pruimen is overigens. Maar zo'n twee minuten in het verhaal realiseer ik me dat ik deze al minimaal één keer voorbij heb horen komen. Dat deert ze echter totaal niet. Gijs kijkt ook rustig 30 keer dezelfde Bob de Bouwer en de dertigste keer misschien met nog wel meer plezier dan de eerste.

Mark en ik keken onlangs bij uitzondering voor de tweede keer een aflevering van CSI en dat is toch wel ...duf ...in a way. Kennelijk verlies je ergens onderweg het vermogen tot herhaling, en moet je steeds maar opnieuw geamuseerd worden met weer nieuwe dingen.

parallellopipidair

Ik herinner me een dag dat ik bij mijn ouders in hun vakantiewoning in Winterswijk in bed lag- 's ochtends, wakker. En opeens dacht ik 'hee - die muur was even scheef.' Of je in een Picasso-universum verzeild was geraakt. Het hele muurvlak vóór me veranderde van een rechthoek in een parellellopipidum. Toen ik die ochtend beneden kwam en dit aan mijn vader meldde, vertelde hij dat er op dat moment een aardbeving ter hoogte van Maastricht was geweest. De bevestiging dat je niet gek bent, maar gewoon waarneemt.

de tangens phi truc

Vandaag zat ik aan een diner dat even klassiek als voortreffelijk was. Carpaccio, zeebaars en kalfsoester, in een Fransekeukenboek had het niet misstaan. In werkelijkheid was het ook goed bereid en gedecoreerd en het smaakte even uitstekend. Intussen vermaakte ik me prima met de conversatie. Ik heb nooit zo'n last van geen-bèta zijn - gelukkig maar - anders had ik me beslist ongelukkig gevoeld in de uiteenzetting over de tangens phi truc waar hedendaagse studenten geen weet van hebben. Gelukkig kon ik daar 'Nienke die in de donkere kamer sokken uit een lade neemt' tegenover stellen. Wat zou ik toch moeten zonder deze heldin der hedendaagse wiskunde-A: Nienke. Hoewel mijn 5VWO wiskundedocent met minachting sprak over Nienke, heeft ze me toch jaren staande gehouden in de conversaties over Mijn Ervaringen Met Wiskunde. Mijn ervaringen met wiskunde zijn helaas gekortwiekt door Nienke in Getal in Ruimte - en daar kun je ook gelukkig mee worden. Gelukkig.

barista

Gijs kan erg goed met de Nespresso overweg. Zo goed, dat hij de Hoofdkoffiezetter in dit huishouden is. Het heeft allerlei bijkomende voordelen, zoals dat hij de kleuren leert (verschillende cupjes) en nuttige kennis over groot/klein, vol/leeg en veel/weinig opdoet.

Hij deed vandaag zijn Muis schort aan en klom op de kruk en maakte een koffie voor Mark. Daarna ging hij, nog steeds mét schort, aan het werk aan zijn treinbaan. Toen Mark even later voor zichzelf een tweede kopje koffie maakte, kwam Gijs verbaasd aanrennen. 'Wat doe je nou papa??!! ICH wilde die toffie voor jou maachen!?'

Het aanbod om dan de volgende keer weer te mogen, kon hem niet bekoren. Een echte barista laat zich niet zomaar afschepen.

nah

Ergens ter hoogte van Vught begon het op te vallen dat de intercity wel héél erg l a n g z a a m kroop. Na enige tijd kwam het verlossende woord van de conducteur door de intercom. 'Dames en heren, we staan in de file om station 's-Hertogenbosch binnen te mogen rijden.' Whoeha! Met de trein in de file? Maar daarom néém ik de trein... om niet in de file te staan!?

Pip

Het is bijna onmogelijk om een scherpe foto te maken van ons bezoek van gisteren. Pip de pup stuitert als een rubber balletje de kamer door. Zodra je je 'op niveau' met haar begeeft (lees: op de grond zitten om een goede foto te kunnen maken) springt ze bovenop je of steekt haar neus in de kap van de lens. Intussen ligt Toby hooghartig in de bijkeuken op de wasmachine en kijkt minachtend naar al die drukte. Je ziet zijn gedachten gaan: 'wánneer is dit harige geval weer opgezooid en wát kan ik doen om dat proces een beetje te versnellen?'












Gelukkig worden alle peutertjes na verloop van tijd moe van spelen en rennen en zo ook Pip.

prutsontwerp

In de dubbeldekkerintercity's lijken de jashaakjes dan weliswaar op geamputeerde slabestekjes, maar dat is slechts optisch. Functioneel doen ze wat ze moeten. Echt Erkend Prutsontwerp is de combinatie van organisch-blobbende tafeltjes (ja, die nep-formica zalmoranje uitsteeksels zijn bedoeld als tafeltjes) en carréstoelen. Want in een tijd waarin 1 op de 2 reizigers met een laptop treint, is dat in deze treinen bijna onmogelijk zonder twee stoelen in beslag te nemen. Het tafeltje is te klein, te rond en te raar, en op schoot past niet omdat het tafeltje te groot, te zeer in de weg en te raar is. Tijd voor een nieuw modelletje dus.

poes in je keel

Elise heeft een hekel aan uit bad komen. De kou lijkt een verlammende werking te hebben - in plaats van zo snel mogelijk af te drogen en aan te kleden om het warm te krijgen, doet ze niks. Dat schiet natuurlijk niet op. Gisteren hielp ik haar en vroeg ondertussen of ze wist hoe die kleine bultjes op haar arm heetten. Maar het woord kippevel kende ze niet, en het Engelse goosebumps evenmin. In plaats daarvan huilde ze boos: 'Ik WIL geen ganzenbultenvel!'

Gijs daarentegen kan idioom wel waarderen. Vanochtend in de bakfiets schraapte hij luidruchtig zijn keel, en toen ik uitlegde dat dat 'een kikker in je keel' heet, zei hij: 'Nee mama, dat is een haartje van poes. Ich heeft en poes in mij teel.'

hapje muur

Ik hoop niet dat ik ooit door welke omstandigheid dan ook gedwongen word een soyazuivel-only dieet te volgen om in mijn calciumintake te voorzien. Het kan me nog steeds niet bekoren. Albert bracht vorige én deze week een bakje soya-yoghurt mee, en ik heb het eens aan een smaaktest onderworpen. Je moet zo'n product natuurlijk onbevooroordeeld tegemoet treden, net zoals je alcoholvrij bier vooral niet moet drinken ter vervanging van een pilsje maar eerder als een soort alternatieve frisdrank. Jammergenoeg bracht het vooral de herinnering terug aan mijn studentenbijbaan in een natuurvoedingswinkel. De winkel was leuk, de soyazuivel vond ik niks. En nog steeds heeft iedere hap een distincte gemalen-karton nasmaak. Het romige zuurtje van goede zuivel ontbreekt. De cruesli kan dat niet verhullen, en zelfs de textuur klopt niet helemaal. Jammer, Yofu. Als na de eerstvolgende kernramp de koeien allemaal groen licht geven in het donker, beperk ik me wel tot cashewnootjes en broccoli. En af en toe een hapje muur.

knopjes

Harrie Jekkers houdt van orkanen met mooie meisjesnamen, en ik houd van treinen die al klaar staan als je het perron op komt. De 7.02 staat nooit klaar, daar moet je op wachten. Meestal is-ie wel aardig op tijd. Vandaag viel me op dat ónder de treeplank bij de deur twee knoppen zaten. Deze knoppen gaven licht. Knoppen van hetzelfde type dat ook naast de deuren zit, op een normaal bereikbare hoogte. Knoppen die hard en geluidloos roepen druk op mij! Het gaat wat ver om 's ochtends voor zevenen op een koud perron te knielen en onder een treintreeplank te reiken naar een knop, maar de vraag wat er zou gebeuren heeft me toch zeker een kwartier bezig gehouden. Wat gebeurt er als je op die knoppen drukt? Valt het remblok eraf? Komt de railtenderstudent dan daar langs? Gaat er een alarm af? De meest sensationele scenario's komen voorbij in mijn hoofd.

Waarschijnlijk is het gewoon de deurontgrendeling.

boeddha

Het Thaise restaurant heeft het kleine stukje gemeentegroen voor hun perceel geadopteerd. In het anderhalve vierkante meter grote driehoekje staat geen boom meer. In plaats daarvan is er met zorg een klein tuintje gemaakt rondom een boeddhabeeld. En daar staat het in de dagelijkse weer en wind. Tussen boeddha en restaurant liggen twee trottoirs en een fietspad. Daar zoeven de forensen naar werk of huis, terwijl boeddha in alle rust het busverkeer overziet op het kruispunt.

spruitje

'Ik heb ooit wel eens een spruitje geproefd!' verklaart Elise zelfverzekerd. En vervolgens preciseert ze eerlijk: '...een schilletje van een spruit.'

this is the moment

'Jij kan geen baby's meer krijgen hè mama?' meldde Elise gisteren plompverloren.
'Oh - is dat zo?' was mijn eerste reactie - want voor zover ik weet is er niet zoveel veranderd in de randvoorwaarden daarvoor ten opzichte van vier of zes jaar geleden. Hoogstens dat ikzelf vier of zes jaar ouder ben en mijn capaciteiten op dat gebied dus vier of zes jaar belegener dan toen zijzelf op komst was.
'Ja, want jij hébt al twee baby's gekregen.'

Aha. Dus dan zit je aan je tax.
'Maar de mama van T. dan?' vraagt Mark. 'Hoeveel baby's heeft die gekregen?'
Elise denkt na.
'Ehhh, L., en N. en toen T. - drie!'
Dat opent perspectieven.
'En een papa heb je ook nodig om een baby te krijgen.'

Na mijn bevestigende antwoord verwacht ik de hele reeks vervolgvragen. Maar ons gesprek over de wonderen van het menselijk lichaam neemt een verfrissende wending.
'Mama - die buisjes waar je bloed door gaat, hoe heten die ook al weer?'
'Die heten aderen.'
'Zitten die ook in je lippen?'
Wonderen genoeg te ontdekken, daar heb je niet persé een baby voor nodig.

beleefd

In het weekend komen Gijs en Elise 's ochtends voor zevenen vaak even checken of wij al wakker zijn. Dan wordt er zacht-fluisterend gevraagd: 'mag ik tv kijken met Gijs?' of 'mag ich naar temeje?' en meestal zeggen wij dat dat akkoord is.

Daarna vertrekt het vroege bezoek weer en vragen wij of de deur dicht mag. Gijs sloot gisteren inderdaad de deur, en meldde daarbij beleefd: 'Slaap lecher!'

tom eens tijchen hier!