tulp

Elise is into bloemen.
Bij de winkel vraagt ze of er ook tulpen zijn. Die zijn er, in overvloed. Ik wijs op de gele, paarse en rode.
'Neehee!' claimt Elise. 'Dat zíjn geen tulpen!'
Tssss?

Leer mij (opgegroeid aan de rand van de bollenstreek, bollen gekopt vanaf 6 jaar, bollen gepeld vanaf 12 jaar) tulpen kennen!

'Tulpen hebben een andere vorm!' zegt Elise.
En ze tekent in de lucht een fictieve tulp. Het is de perfecte icoon van de tulp: rond vanonder en met drie punten aan de bovenkant.

Tja. Ga daar maar eens tegenin. Het Stereotype.

superheld

'Mijn lijf is kapot!'
Elise komt naar binnen door de achterdeur en kijkt moeilijk.
Op haar hand zit een minuscuul schrammetje.
'Hoe kwam dat?' vraag ik.
'Gijs wou mij redden en toen trok hij mij met de schep in het huisje van de glijbaan.'
'Ja,' bevestigt Gijs, 'ik was een superheld.'

De samenwerking is groot, en dat is maar goed ook, want ik had ze allebei verplicht naar buiten geknikkerd wegens het herhaaldelijk-elkaar-de-hersens inslaan. Nu zijn de gemoederen weer gereset. En Elise gerepareerd. Met een Winx-pleister.

foxgloves

In de drie-en-een-half jaar dat wij een eigen tuin hebben, kreeg ik langzaam maar zeker een hekel aan vingerhoedskruid. Zeker, op het moment dat ze bloeien zijn ze onweerstaanbaar, zo roze en lila, die lange reeksen klokjes waar dikke hommels bijna helemaal in verdwijnen zodat je alleen nog hun harige bruine konten eruit ziet steken terwijl er in het klokje luidop gezoemd wordt. Maar op alle andere momenten van het jaar bedekken ze je hele tuin in rattentempo met hun dikke groene bladeren. Oók je kruidenbed. Oók je kwetsbare aardbeitjes. Dwars door de struiken heen steken de opzichtige kronen naar boven. Vandaag heb ik de eerste lading weggehaald. Achterin mogen ze blijven, maar mijn salie en oregano hebben weer even de ruimte. Ineens blijkt er ook bieslook te staan. En de rozemarijn haalde opgelucht adem.

effing

Het is serieus winter, vannacht wordt het letterlijk effing freezing. Min 4 als gemiddelde voorspelling, min 7 in het binnenland (ja, da's dus hier) en wie weet wat dat aandegrond betekent. Lekker. Ik vind het wel wat, vooral nu ik niks hoef.

RT*M

Elise is boos.
Mark claimt dat je voor technisch Lego éérst moet kijken hóe je het moet bouwen en dan pas bouwen.
Dat vindt Elise be-la-che-lijk.
'Ik wil éérst bouwen en dán kijken.' zegt ze.
'Dat doe je dan lekker met je eigen lego,' zegt Mark.
Daar is Elise helemaal NIET blij mee.

Viognier

Potdorie. Ontdekte ik een jaar geleden het verschijnsel Viognier, en heb sindsdien zorgvuldig winkels in de buurt afgespeurd naar betaalbare Viognier-wijnen (met als voorlopige winnaar de Wild Pig van AH), staat er verdikkie vandaag een artikel in een van de gratiskrantjes-waarjenietdoodmeegevondenwildeworden over de geneugten van Viognier. Ja zeg! Straks gaat heel Nederland Viogniers drinken! Maar natuurlijk heb ik hun gouden tip, de Casillero del Diablo Viognier, meteen gekocht. Monsieur Albert heeft die, itt de overige Casillero's, niet op voorraad, dus ik moest naar een echte winkel. It'd better be good.

lego

Mark, Gijs en Elise pakken samen een enórm pak uit. Er zit een grote doos in: detechnischlegohijskraan. Er stijgt gejuich op van de keukentafel. 'Een HOOGwerker!' kraait Gijs. Nu worden alle interne zakjes opengemaakt en zorgvuldig geleegd in de kleine vakken van de sorteerdozen die ze gisteren hebben gekocht. 'Nog meer tandwielen!' hoor ik, en 'Wat is dít papa? Een motor, Gijs.'

Dat wordt, kortom, weer uren geelgrijszwarte lol voor het hele gezin. Zelfs voor mij, want ik kan op zo'n moment zomaar een half uur aaneengesloten de krant lezen. Elise is zelfs al vergeten dat ik haar zou voorlezen.

Fieche

Het überschattige 'Fieche' waarmee Gijs zijn groepsgenootje Fieke aanduidde, is verdwenen. Gisteren verklaarde hij luid en duidelijk dat 'FieKe jarig was'. En helaas, Fieke zelf is ook verdwenen. Naar de basisschool. 'Nee mama... naar schóól!' zegt Gijs dan.

Voskuil

Eindelijk, na jaren van voornemen en niet uitvoeren, ben ik dan toch begonnen aan Het Bureau. Maar dan digitaal. Ik heb de eerste 300 afleveringen van het VPRO hoorspel op mijn iPod staan en ben vanochtend onderweg naar Mijn Eigen Bureau maar eens gestart. Zo'n vijf afleveringen per enkele reis is haalbaar, dus met onafgebroken doorluisteren tijdens werkdagen zou ik daar in anderhalve maand doorheen zijn. Zolang ze onderhoudend blijven, kom ik vast een eind. Daarna resten er nog een kleine 200. En wie weet, begin ik dáárna alsnog aan de boeken.

scoren

Opeens hoorde ik de jongen die in de sneltram naar CS aan de andere kant van het gangpad zat zeggen 'Fuck.' Hij stond op en liep naar de deur, maar die werd al versperd door twee brede donkerblauwe uniformen. Op de vraag naar zijn plaatsbewijs mompelde hij iets over vergeten. Hij was niet de enige. Dit was een gevalletje snel-scoren. Vlak voor de halte Kanaleneiland-Zuid werden zeker 20 zwartrijders in alle soorten en maten uit de tram geplukt. Even verderop stond een GVU bus ingericht als proces-verbaal-bureau. Het was druk. Sommige mensen gaven gedwee hun gegevens op. Andere zag je wild gebaren bij wijze van protest. De inhoud van de tram was met minstens veertig procent verminderd. Het was stil binnen, en langzaam gleed het voertuig verder richting het centrum.

brrr... f'isjes

't Is koud. Zeker vergeleken met de luscious vijftien graden van afgelopen zondag. Daar steken die twee graden op de Rabotoren schril bij af. Maar 2 graden in hartje winter stelt natuurlijk eigenlijk niets voor. Wel jammer dat de trein altijd op zich laat wachten in deze slot. De .47 staat er meestal al tien minuten - voor de .02 staat het perron vol blauwbekkende passagiers die reikhalzend uitzien naar drie aankomende lichtjes. Weer mis. De drie lichtjes zijn van een slakkentraag binnenkruipende goederentrein die lawaaierig gaat staan wasemen. Zijn warmte waait de andere kant op, richting het spoorwegpolitiebureau. Daar heb je dus ook al niets aan.

knuffel

Nog halverwege de gekkebekkentrekken-modus...

voorlezen

Niets zo leuk als bezoek van opa en oma die dan lekker véél willen voorlezen!

zon

minneola

Ik ben helemaal enthousiast over de heerlijke minneola's die nu overal in de winkels liggen. Waarom heeft niemand dat eerder uitgevonden? Deze kruising tussen een mandarijn en een grapefruit is een geslaagde, zure, sappige combinatie met een klein kroontje op de bol. Ze smaken verrassend volwassen, de tonic onder de fruitsoorten. En nu de satsuma's en clementines allang hun zure aantrekkingskracht beginnen te verliezen en helaas al de droogzoete smaak van het voorjaar krijgen, zijn de minneola's nog steeds heerlijk, met dikke sappige schillen vol aromatische olie.

Gijs leest poes voor

poppenzandbak

Opeens valt me op dat Gijs wel érg vaak naar binnen schuifelt van achter uit de tuin. Als ik informeer waarom, blijkt hij handjes zand naar binnen te dragen. Geen goed idee, leg ik uit. Gijs vindt het wél een goed idee. 'Anders heeft het poppenhuis geen zandbak!' is zijn verontwaardigde commentaar.

vies liedje

Gijs heeft goed geluisterd naar Elise die het hele lied uit haar hoofd kent van:

Zes heksjes bijelkaar
Maken een heel vreemd soepje klaar
Ze dansen om de ketel
Maar wat een pech
Eén neemt een slok
En dan is ze weg!

Hij neuriet duidelijk herkenbaar de melodie, maar hij weet nog maar 1 regel tekst:

'...één vieze snottebel...'

...en barst dan in luid gegiechel uit.

panne aan de wipkip

nee... geen bandenpech. Gijs controleert of zijn 'paard' wel een staart heeft. Die zou je toch verwachten vlak boven de uitlater.

turn of the season

In het park stuiterden de krokusjes alweer de grond uit, en veel bomen hadden dikke knoppen.

























Toch lag er overal nog oud blad. De breekbare restanten van de herfst die allang voorbij is.