effectief

Hoe effectief is een klamboe?
Prima, zolang de muggen er niet ín zitten. Vanochtend heb ik niet minder dan VIER muggen geplet, allemaal ín de klamboe, en allemaal volgeslurpt met donkerrood warm bloed. Rotzakjes.

doorgesloepen

'Gijs heeft mij zès keer geslagen met zo'n Gijs-...zo'n GIJS-ding, mama!'
Elise komt haar beklag doen in de slaapkamer. Een Gijs-ding zal wel een onderdeel van de houten meccano zijn die hij gisteren kreeg. Ik leg Elise uit dat ik daar met terugwerkende kracht niet zoveel aan kan doen van hier en dat ze beter na de eerste mep gewoon ergens anders kan gaan spelen misschien.
Even later komt Gijs naar boven. 'Elise heeft mij doorgesloepen!' Voor de zekerheid laat ik hem herhalen wat hij zei, maar hij zegt het echt. Ook aan doorsloepende zussen kan ik weinig veranderen achteraf. Whatever it may be.

te wek voor goorden

Het is toch eigenlijk ook te raar om waar te zijn (maar wel het geval) dat je beter op Düsseldorf kunt forenzen dan op Amsterdam? Ik was in anderhalf uur thuis en had eigenlijk geen noemenswaardige file. Alleen de grens gaf wat opstopping, maar dat was puur door een extreem strenge politiecontrole waarbij iedereen over de oude parkeerplaats werd geleid en één op de tien auto's eruit gepikt om te checken. Intussen stond de A2 vol.

Autobahn

In het Ruhrgebied zijn buitengewoon gecompliceerde snelwegknoopsels aangelegd. Op dit meesterwerk van asfaltmacramé ben je nogal geholpen met een routemiep. Just follow the simple instructions, ze vertelt niet alleen wat je moet doen maar ook waar je dan vervolgens komt. Terwijl ik tevreden meetetter met Everybody loves Kung-Fu fight-inggggg kwebbelt Miep haar instructies van links. Ik was wel even sprakeloos bij deze: 'Neem dan toerit naar toerit naar A4, daarna toerit.'

karper

Gijs is dus Bliksem McQueen. Van binnen en van buiten. Hij laat geen gelegenheid na om te vertellen dat hij héél HARD kan. Hij zegt alleen geen 'BliksemMcQueen' maar 'BliksemKoi'. En daarbij zie ik steevast voor mijn geestesoog een soort karper met een valhelmpje en aan weerszijden van zijn lijf bliksemschichten over zijn vinnen heen geschilderd.

bellen

Wat is dat toch. Je geliefde belt, vanuit een ander continent, en je komt nauwelijks verder dan 3 minuten nanotalk. Dat het goed gaat, dat het warm is en dat de kinderen op de fiets naar school gingen. Meer niet. Terwijl je zóveel kwijt wilt, hoe heerlijk de vakantie was en dat-ie heel terug moet komen en dat de Bouwkunde faculteit van de TU Delft is afgefikt en dat zoonlief de meest spectaculaire tekenfilmbuiteling ooit maakte op zijn 12-inch karretje. Dat de Wii-fit gewoon leuk is, en dat internet er al twee dagen af en aan uitlag en dat je wou dat jullie vanavond gewoon op de bank samen een aflevering van Bones konden kijken. Dat je een prachtig menu hebt bedacht voor als de 6 eters komen, dat de buren je weer eens uit de brand helpen met het opvangprobleem, dat je stom genoeg vergeten was te pinnen, dat kennissen een zoon kregen en dat je weer moet opstarten voor werk. Dat de kinderen merkbaar moe zijn van de vakantie en gereset moeten worden, dat je graag nog tien rollen behang en een paar emmers plaksel had maar dat ze ook lief en aanhankelijk zijn en papa missen. Maar het is pas 6 uur in de ochtend daar, je moet zo je oudste halen van school en een telefoonlijn is te dun voor emotie.

Breedband is toch alleen verkrijgbaar IRL.

ouderwets

Het was een ouderwets gebroken nacht. Dat was alweer even geleden, en je ontwent het snel. Wat een drama. Rond 1.30 werd ik spontaan wakker, oorzaak onbekend, en viel maar moeilijk in slaap. Om 3.00 wilde Gijs wat drinken, deed dat met nogal veel kabaal en ging ook nog eens luidruchtig naar de wc, om daarna weer in zijn kamer te verdwijnen. Dat had Elise wakker gemaakt, die om 3.30 ook naar de wc ging. Na het nodige muggengezoem had ik dan toch maar mijn klamboe dicht, helaas mét een bezoeker erin. Enfin, er waren nog wat uren over. Om 5.00 besloot Gijs dat de nacht wel lang genoeg had geduurd en kwam luidkeels klagen dat het licht uit was. Toen ik hem teruggestuurd had naar zijn kamer, ging hij alle voertuigen met sirenes een voor een uitproberen. Ik kwam mijn beklag doen, waarop zijn commentaar was 'Maar mama, ik wil óók wel eens geluid maken hoor!' 'Ja Gijs, maar niet om 5.15 graag!' Mijn boodschap dat hij in zijn kamer in bed moest blijven, werd met een luidruchtige huilbui beantwoord.

Nodeloos te zeggen dat beide kinderen op het moment dat het tijd was om op te staan, heerlijk lagen te slapen. En met geen tien paarden wakker te krijgen waren. Gaap.

snelle jongen

Elise mag op de fiets naar school, en omdat Gijs dat dan natuurlijk óók wil, en mijn knie nog niet zo bakfiets-bestand is, gaan beide op hun eigen fiets en ik lopend ernaast. In het parkje zet Gijs de vaart erin, nog zonder ervaring met de grote gaten tussen de stoeptegels. Onderaan de lichte helling gaat het mis, en met een klassieke duikeling over zijn stuur komt hij tot stilstand. Pas als ik de fiets van het hoopje woedende Gijs af til, komt hij overeind. De schade is beperkt tot een schaafplek op zijn voorhoofd. 'Wat ging jij hard!' zeg ik. 'Ja,' zegt Gijs, 'ik leek wel Bliksem McQueen he mama?' 'Nou en of, maar... je hóeft niet zo hard hoor. Fiets maar rustig verder.' 'Nee mama,' zegt Gijs, 'ik fiets heel hárd verder. Want ik ben Bliksem McQueen.'

Zucht. Mánnen.

accu leeg

Zo rond vijven stuurde ik Gijs naar boven om even een droge broek aan te trekken. Eerst hoorde ik wat gespeel en gescharrel, maar al snel werd het verrassend stil. En jawel, zoals wel vaker het geval is rond die tijd: Gijs was in slaap gevallen op zijn zitzak. Ditmaal was zijn batterijtje echter érg goed leeg, want ik heb hem ook niet meer wakker gekregen. Op al mijn suggesties en aandringen ('Gijs? Wil je wat eten? Gijs? Gekookt eitje? Gijs?') werd alleen gereageerd met hhhrrrmmmmmmmmmbl geluiden en eens lekker extra omdraaien. Het was wel duidelijk: Gijs Wilde Niet Wakker Worden. Uiteindelijk heb ik hem zojuist maar overgetild in zijn bed, waar hij tevreden tegen Aap aankroop om verder te ronken. Die accu was dus echt goed leeg.

lieve ouwe sul

Toby wordt in rap tempo ouder. Hoewel zijn vacht hem nog best staat en keurig glanst, heeft hij moeite met afstanden schatten en met correct op schoten springen. Even hulp bieden in de vorm van een kontje of voorzichtig hijsen wordt dankbaar aanvaard. Hoewel hij zo nu en dan nog de obligate pimpelmees molt alsof hij gewoon 4 is in plaats van 14, draait hij zich quasi-onopmerkzaam weg als een van de buurkatten over de schutting paradeert. Niks gezien, niks hoeven doen. Hij krijgt tegenwoordig weer full-size dieetbrokjes, de lichtgewicht versie liet hem veel te snel afvallen. Met dit warme weer ligt hij hele dagen in de schaduw te stoven. Hij wandelt kalmpjes achter me aan naar de rustige achterkant van de tuin,, zoekt een klein kaal rondje in het grasveld uit, draait drie keer om zijn as en zijgt neer. Met een diepe snuifzucht valt hij, voor de 28e keer vandaag, in slaap.

het eerste

De nieuwste trend hier heet 'wie-het-eerste'. En door beide kinderen met verve beoefend is vooral: naast het klimrek/de zandbak/de deur/de trap/de auto/de glijbaan roepen 'wie het eerste bij het klimrek/de zandbak/de deur/de trap/de auto/de glijbaan is...!'
Inmiddels is het geëvolueerd tot 'wie het eerste ikke zegt, heeft gewonnen - IKKEEEE!!!!'
Elise denkt slim te zijn en roept: 'wie het eerste ikke zegt, heeft niet gewonnen!'
Maar Gijs is niet voor een gat te vangen.
Die zegt gewoon 'wie het eerste ikke zegt, die is begonnen!'

gewenning

Met alle aanvoer van voedingsmiddelen uit alle windstreken ben je haast ontwend dat iets niet verkrijgbaar is. Al is het dan milieuverwoestend en gruwelijk duur, als je met alle geweld bosbessen wilt in de winter, kán dat wel. Maar tot mijn ontzetting waren er gisteren in meerdere winkels geen avocado's verkrijgbaar. 'Al een paar weken geen aanvoer mevrouw, misschien begin volgende week weer.' En ik had nog wel zo'n zin in avocado met truffelolie en geschaafde parmezaan! Tsss! Dat je daar oprecht teleurgesteld over kunt zijn is niet alleen decadent maar ook simpelweg verwend. De groenteafdeling ligt vol met wel 84 soorten groenten en evenzovele modellen fruit. En toch die lichte teleurstelling over dat éne product wat er niet is. Tjee.

leerzaam

De Henny-Sesamstraat-CD blijft leerzaam, ook voor ons. Wij hebben inmiddels door dat Gijs syncopatische triolen kan zingen (on-der mijn béd - on-der míjn bed ligt een groene krokodilllll) en dat Elise ook best weet wat ze voor haar verjaardag wil (morgen ben ik jarig en ik weet wat ik wil hebben...) namelijk 'diamanten en gouden munten'. Juist ja.

'dat hele kleine mannetje en die hele dikke'

'Mama!'
Elise komt de slaapkamer binnenstormen.
'Wij waren een boek van jou van vroeger aan het lezen en toen vielen er zomaar twee blaadjes uit!'
Ik vraag welk boek dan.
'Die van dat hele kleine mannetje en die hele dikke!'
Ik had werkelijk geen idee.

Beneden werd alles duidelijk. Natuurlijk. Asterix en Obelix. Als ze nou had gezegd: '...die met die snorren, die menhir en die toverdrank'...

verwennen

Moederdag met papa-op-afstand is een beetje onpraktisch. Hoewel Gijs de beste barista ooit is en Elise als geen ander de ontbijttafel kan dekken, kreeg ik toch wat koude voeten bij het idee dat die twee een poging zouden gaan doen tot zachtgekookte eitjes of met een karaf versgeperste jus de trap op zouden wankelen. Bovendien is twee weken vakantie erg lang voor kleuters om hun zelfgemaakte kadoos-met-bijbehorend-versje voor zich te houden. Wij hadden moederdag dus maar even naar voren verplaatst. Vandaag zitten we gedrieën tevreden aan het ontbijt. Écht verwennen betekent hier namelijk 'niet hoeven aankleden voor het ontbijt.' En dus zitten Gijs en Elise immens tevreden in hun pyjama's aan een boterham met chocopasta en luisteren intussen naar de Sesamstraat CD.

knarsers en zuchters

Je hebt verschillende typen slapers, en hierboven op de verdieping liggen er twee die vooral erg goed kunnen knarsen en zuchten. Als je doodstil de kamer van Gijs binnensluipt en met je beste nachtzicht de rondslingerende sandalen en de kraanwagen wist te ontwijken, trap je natuurlijk bij het sluiten van de gordijnen toch nog op dat ene kleine kloterige totaal onzichtbare playmobil zeehondje dat in de plooien van de zwartwitte zebrazitzak verscholen zat. Met je blote voeten. In plaats van luidop A W O E B O E !! te roepen, beperk je je tot een gesmoord grmbtlppfffrt, maar ook dat wordt natuurlijk door slapende oren opgemerkt. Gelukkig wordt hij niet wakker maar zucht eens diep en knarst nog lekker een oorverdovend rondje. Daarbij overstemt hij nog niet het tevreden geknars dat van de overzijde komt. Daar wordt haast permanent gekraakt en geschraapt met het melkglazuur. Ze hèbben nog gebitjes, voor zover een lekenoog dat kan bepalen. En Elise heeft één wiebeltand, dus dan zullen die gebitjes er wel op gemaakt zijn dat ze het precies de juiste levensduur volhouden en niet opgeven onder het geknars.

score

De score in the edible garden na twee weken knuffeltuinieren:

tomaten: kleine plukjes groen, sommige met al vier blaadjes
dille: een zacht tapijtje lichtgroene sprietjes
peterselie: geen sjoege
aardbeien: prachtig aangeslagen, de eerste groene kleintjes hangen er al, ik verwacht met een week of twee de eerste oogst
oregano: weer helemaal opgekomen
framboos: lijkt redelijk happy
zonnepitjes van Gijs: nog niets te zien
braam: one happy camper, met dikke groene bladeren en mooie rode stelen
tijm: is voor het gemak eerst maar eens uitgebreid gaan bloeien
salie: lijkt tevreden
lavas: zelden zo'n blij stelletje gezien
rucola: begint al echt herkenbare blaadjes te vormen naast de klassieke ronde zaailingen
radijzen: erg geclusterd maar ze gaan er wel komen
bieslook: stuitert de pan uit, bloemen, sprieten, alles door elkaar
wortel: nog niets te zien
pompoenen: nog erg kaal maar dat is ook wat vroeg, die staan net
wijnrank: hoopgevend, helemaal uitgevouwen terwijl-ie voor Keulen nog bijna kaal was

Bank Holiday

Terwijl heel Nederland net ff moest bijkomen van de serie Kanneginnedag-Hemelvaart-dag-ná-Hemelvaart en dan een weekend erachteraan, namen wij juist die week erna even vrij. Elise tekende hinkelbanen en speelde eindeloos memory en dammen, Gijs scharrelde in de zandbak en knoeide met de waterbaan en opa en oma waren zo lief om ons tweetal daarbij een paar dagen te begeleiden. Wij mochten intussen even eruit. Het werd Keulen. Drie nachten en de omliggende dagen, en het was heerlijk.

achterstallig onderhoud

Zo neem je een paar dagen blogpauze en zo schrijf je bijna twee weken niets. Dat is het gevolg van een logerend-kind-met-vakantie, een ander kind dat daardoor toch een beetje van slag was en een paar dagen op pad zonder kinderen én zonder laptop. Dat laatste mag een unicum heten, ik moest moeite doen om me de laatste keer te herinneren zonder. Het was weldadig en ook een beetje vreemd. Vooral vanwege het bloggen: juist op een plek waar er veel vermeldenswaardig is en veel op te tekenen zonder zitten: dat is wel bijzonder. Enfin, de laatste vrije dagen van deze Pinksterperiode zijn mét laptop en mét kinderen. Helaas zónder man, gelukkig is die donderdag weer terug.

Vriend van Henny

Ik was net te jong of misschien net te bleu voor Doe Maar. Toch, op een leeftijd waarop je de punkfase al luidkeels gepasseerd bent, ben ik alsnog fan geworden van Henny Vrienten. Want wat blijkt? Zowat ál mijn Sesamstraat-favorieten zijn geschreven... door Henny! We kochten de CD 'Vriendjes voor Altijd' - bomvol gepropt met 35 tracks: de Zes Heksjes, Aatje Piraatje, Lief Lieveheersbeestje, Mijn Achterkant is de mooiste van Nederland en als toefje op de toch al zo prachtige taart natuurlijk het Stoepkrijt/Hondepoep lied. Allemaal even leuk, fris, spannend en grappig. Allemaal een beetje bijzonder. De kinderen vinden het geweldige muziek en wij genieten mee. Geen enkel nummer is saai of doorsnee, zoals K3 nogal eens kan zijn. Ze hebben de Willem-Wilmink-achtige kwaliteit van lang geleden, het J.J. de Bom niveau dat je voor altijd bijblijft. Elise kan de meeste liedjes zo meezingen, en met zijn allen kunnen we weer even vooruit. Daarom zijn we collectief Vriend van Henny.